Plots is carrière Havenga ten einde: ‘Balen, maar het is mooi geweest’

Martijn Havenga was er zeventig minuten lang en zelfs tijdens de shoot-outs heilig van overtuigd dat hij niet zaterdag, maar zondag de laatste hockeywedstrijd voor Kampong Heren 1 zou spelen. Tot ook ploeggenoot Silas Lageman zijn shoot-out op de benen van Bloemendaal-doelman Maurits Visser zag stranden. Ineens was het over. Weg titel. Einde carrière.

Die klap trof Martijn Havenga (30) als een bliksemflits. Hij sloeg de handen voor zijn ogen, staarde minutenlang wezenloos voor zich uit en liet zijn tranen de vrije loop. ‘Omdat ik er zo zeker van was dat we zondag de do or die-wedstrijd zouden spelen, kwam de klap misschien nog wel harder aan’, erkende Havenga.

‘Op dat moment schoten alle dingen voor mijn hoofd die ik op het veld heb meegemaakt. Van het zitten in de dug-out tot het spelen met al die mooie, grote spelers. Dit was de laatste keer voor het echie. Ik prijs me gelukkig dat ik heel vaak mooie momenten heb mogen meemaken, zoals deze finale. Nu was er niet eens publiek bij. Een vol stadion, dat vind ik zo’n mooi gevoel. Misschien is dat voor een hockeyer nog wel anders, omdat er niet zo vaak vijfduizend man staan te kijken. Ik vind dat goud. Dat ga ik zeker missen.’

Teleurstelling bij Martijn Havenga en onder andere coach Roelant Oltmans. Foto: Koen Suyk

Even staarde hij voor zich uit en leek hij de mooie momenten uit het verleden te herbeleven. Twee momenten springen eruit, vertelde hij even later. ‘Mijn eerste landstitel met Kampong en de rol die ik daarin heb gehad. Dat was zo vet. En de EHL-winst in Barcelona. Daar zag je wat voor club Kampong is. Al die mensen die daar waren en zo meeleefden.’

Successen

Het waren successen in de jaren dat Havenga op de toppen van zijn kunnen speelde. Hij bij Kampong belangrijk was met zijn verdedigende werk, zijn fenomenale scoop en zijn strafcorner. Twee landstitels en een EHL kon hij op zijn palmares bijschrijven. Havenga speelde zich ook weer in de kijker van bondscoach Max Caldas, die hem opstelde in de finaleronde van de Hockey World League in Bhubaneswar. Op 3 februari 2018 kwam er na zeventien interlands een einde aan zijn interlandcarrière, waarin hij niet scoorde.

Ik prijs me gelukkig dat ik heel vaak mooie momenten heb mogen meemaken.' Martijn Havenga

Bij Kampong vond hij geregeld het net, al werd hij de voorbije jaren op de kop van cirkel voorbij gestreefd door Jip Janssen. Toch stond Havenga er vaak nog als het moest, zoals donderdag in de eerste wedstrijd van de finale in de Tulp Hoofdklasse Heren. Nadat Janssen de 1-1 had gescoord, ging de tweede corner verrassend op Havenga die hard en zuiver raak pushte: 1-2. Het bleek niet genoeg voor de overwinning, want Bloemendaal won na een 2-2 eindstand de shoot-outs. Een scenario dat zich zaterdag herhaalde.

Havenga schermt de bal af voor  Jorrit Croon van Bloemendaal. Foto: Koen Suyk

Alleen zorgde nu de rode kaart voor Floris de Ridder voor de omslag. Havenga: ‘Maar ook met tien man zaten we er goed in. Ik zei voor de wedstrijd nog in het kringetje: dit zijn de wedstrijden waarin je in een andere modus komt. Dat zag ik terug. Bij iedereen. De focus, de beleving. Die is zo fucking mooi, die wil je wel elke dag. We waren zo goed. Daarom maken zij ook die 3-2 niet. Helaas heeft het uiteindelijk niet het juiste resultaat opgeleverd.’

Imposante hockeycarrière

Daardoor kwam op ’t Kopje een einde aan een imposante hockeycarrière van Havenga, die vijftien jaar geleden bij Laren debuteerde in de Hoofdklasse. Tot 2013 speelde hij in ’t Gooi, daarna ging hij naar Kampong. Hij maakte deel uit van de gouden generatie.

De lange winterstop door corona gaf hem veelt tijd om na te denken over zijn toekomst. Weloverwogen nam hij de beslissing om na dit seizoen te stoppen. Hij legt uit: ‘Ik heb er lang over nagedacht. Eigenlijk is er niet een reden, het zijn meerdere factoren. Ik heb al heel veel moois meegemaakt, speel vijftien jaar in de Hoofdklasse. Dat is best lang. Het is tijd voor andere dingen. Ik heb veel plezier in mijn werk. Ik vind het mooi daar nu al mijn energie in te stoppen.’

De focus, de beleving in finales. Die is zo fucking mooi, die wil je wel elke dag. Martijn Havenga

Als Junior Equity Trader verruilt Havenga de stick voor een computermuis en zijn blauwwitte Kampong-tenue voor een maatpak. ‘Ik baal dat het zo eindigt. We waren voor mijn gevoel zo dichtbij, maar het is mooi geweest.’

Uitblinker Lageman

Waar Havenga zaterdag op ’t Kopje een mooie carrière afsloot, bevestigde ploeggenoot Silas Lageman dat hij een fraaie loopbaan in het verschiet heeft. De pas twintigjarige aanvaller was, samen met routinier Robbert Kemperman, de uitblinker aan Kampong-zijde.

Al in het eerste kwart versierde de rappe en handige Lageman een strafcorner, waardoor Kemperman in de rebound de 0-1 kon maken. Zijn hoogtepunt kwam in het derde kwart. Opnieuw kreeg Kampong een corner, die werd gestopt door Visser maar Lageman toonde al zijn talent door in de rebound de bal uit de lucht subtiel over de goalie te tikken. Lageman werd bedolven onder de felicitaties door zijn ploeggenoten, maar was na afloop te teleurgesteld over het eindresultaat om er nog enthousiast over te zijn. ‘Hij zat er goed in. Maar ja…’

In de stromende regen wordt Silas Lageman gefeliciteerd door zijn ploeggenoten nadat hij de 1-2 heeft gescoord. Foto: Koen Suyk

Lageman boog het hoofd en keek naar de grond. Zijn ogen waren inmiddels gedroogd, maar nog altijd zat hij zichtbaar in de put. ‘Dit is echt zo erg balen. Het ging zo goed. Tot we in het laatste kwart die rode kaart kregen. Ik heb niet gezien wat er gebeurde, vroeg me zelfs af waar al die heisa voor was. Daarna was het tien tegen elf. Tegen Bloemendaal. Niet te doen. We zaten helemaal stuk.’

Laatste krachten

Ondanks het numerieke ondertal leek Lageman in de slotminuut nog op weg naar een treffer. Hij snelde voorbij twee Bloemendaal-verdedigers, maar strandde op Visser. ‘Dat waren echt mijn laatste krachten.’

Toch stond hij een paar minuten later weer bij de vijf shootout-nemers van Kampong. Doordat Terrance Pieters en Jonas de Geus al hadden gemist, moest Lageman zijn shoot-out maken, anders ging de titel naar Bloemendaal. Lageman begon met overtuiging, maar leek vlak voor Visser te twijfelen en zag zijn inzet gekeerd. ‘Ik had prima vertrouwen in die shoot-out’, vertelde Lageman. ‘Ik wilde hem graag nemen, kan ook goed tegen die spanning. Die keeper deed alleen wat anders dan ik had verwacht. Daardoor ging het gewoon niet goed.’

Silas Lageman baalt, Bloemendaal viert feest. Foto: Koen Suyk

Lageman zeeg door zijn knieën, leek de haren uit zijn hoofd te trekken, terwijl een paar meter achter hem de spelers en begeleiders van Bloemendaal vol vreugde op elkaar sprongen en de landstitel vierden. Minutenlang was Lageman ontroostbaar. Collega-spits Kellerman ontfermde zich over hem. Vele ploeggenoten volgden en sloegen een arm om hun jonge ster, die voelde hoe hard topsport kan zijn.