Sander de Wijn in sneltreinvaarttempo terug bij Kampong

Hij vreesde voor het einde van zijn seizoen. Voor het EK. Voor de Spelen. Sander de Wijn scheurde eind november een pees bij zijn lies af. Maar hij herstelde veel vlotter dan verwacht. Daardoor maakt de verdediger vanmiddag zijn rentree bij Kampong, tegen Oranje-Rood.

De blijdschap knettert door de telefoon, vlak voor zijn terugkeer op de Nederlandse velden. De Wijn is als een kind zo blij dat ‘hij weer mag’. Maar hij is minstens zo opgetogen over zijn gewonnen race tegen de klok. Want eigenlijk werd zijn revalidatie geschat op vier tot zes maanden.

‘Ik heb al tijd gewonnen door niet te kiezen voor een operatie’, vertelt De Wijn. ‘Dat was helemaal in het begin. We zijn ‘gewoon’ begonnen met het natuurlijke herstel, zodat de pees zelf weer zou hechten.’

In de eerste seizoenshelft tegen Bloemendaal. Foto: Koen Suyk

Ervaringsdeskundige

Gewoon. Dat woord. Het klinkt apart, maar revalideren is inderdaad gewoon geworden voor De Wijn. Hij is een ervaringsdeskundige geworden na alle breuken en scheuren die zijn lijf moest doorstaan. Telkens de deceptie. Telkens het herstel. En telkens de goede afloop.

‘Ik weet nog dat mijn orthopeed na een week of vier een kijkje kwam nemen bij de praktijk in Almere, waar ik twee keer per week mijn oefeningen deed. Die man heeft al heel wat sporters onder handen gehad en het nodige gezien aan revalidatieprocessen. Maar hij had niet verwacht dat ik zo’n progressie had gemaakt. Dat was natuurlijk voor mij een schitterend bericht. Opeens liep ik voor op schema.’

De Wijn werkt hard aan z’n herstel, tussen zijn teamgenoten. Links van hem Jip Janssen, rechts Pepijn Luijkx. Foto: Koen Suyk

Overlevingstechniek

Het is alsof zijn lijf eraan gewend is geraakt om zichzelf constant opnieuw in elkaar te zetten. Een soort overlevingstechniek heeft ontwikkeld. Toch is zijn ultrasnelle revalidatie niet alleen een fysieke prestatie. ‘Als ik vroeger iets had, dacht ik vaak: Waarom ik? Waarom nu? Hoezo overkomt mij dit? Vragen die heel logisch zijn, maar waar je uiteindelijk niets aan hebt. Ik bleef vaak hangen in mijn frustratie. Mijn boosheid. Of verdriet.’

‘Misschien komt het omdat ik al wat blessures heb meegemaakt. Of ben ik gewoon iets wijzer geworden. Maar ik bleef minder lang in die eerste fase hangen. Er was eerder sprake van een soort berusting. Oké, ik zit in een situatie waarin ik niet wil zitten. Maar hoe kan ik verder kijken? Hoe kom ik hieruit? Hoe vinden we een oplossing? Ik was positiever, opgewekter. En ik weet zeker dat ook dat invloed heeft gehad.’

Want De Wijn zit lekker in z’n vel. ‘Het klinkt misschien wat filosofisch hoor, maar ik ben ik balans. Ik heb het fijn met Renée (Kampong-speelster Van Laarhoven, red.) en ik ben blij met mijn werk als vitaliteitsspecialist. Ik krijg veel energie van de verschillende dingen die ik doe. De coronabeperkingen hebben ergens ook een positieve invloed gehad op mijn herstel. Daardoor was er minder afleiding. Niet allemaal dingen die je eigenlijk ook wil doen, maar bij elkaar te veel energie kosten. Het was heel overzichtelijk.’

Sander de Wijn als corona-medewerker tijdens de laatste wedstrijd van Kampong, tegen Rotterdam. Foto: Koen Suyk

Corona-medewerker

Het valt als geblesseerde speler niet mee om bij je team te zijn in coronatijd. ‘Daarover heb ik me ook druk gemaakt op Instagram’, zegt de captain van Kampong. ‘Als je een blessure hebt, hoor je toch ook bij de ploeg? Dan ben je toch niet alleen maar toeschouwer? Om toch bij de ploeg te zijn, heb ik me aangemeld als corona-medewerker tijdens wedstrijden van de jongens. Stond ik daar, met mijn hesje aan op de club als een van de toezichthouders op het complex. Ik kan er nu wel om lachen. Maar ik vind het nog steeds een absurde regel.’

Ondertussen stond hij vijf weken geleden voor het eerst weer met Kampong op het veld. In het dubbelweekend deed hij al mee tijdens het inspelen. Afgelopen weekend maakte hij een volgende stap door mee te doen in de oefenpot tegen Bloemendaal. In de luwte, zonder alle internationals. En donderdag is de dag dus daar.

‘Het is de bedoeling dat ik driekwart van de wedstrijd speel. Daarna bekijken we hoe we het verder aanpakken. Ik denk dat ik vrij fit ben. Nog niet op het niveau van de internationals, maar mwah…ik durf na een intensief revalidatietraject wel te zeggen dat ik fitter ben dan de meeste Hoofdklasse-spelers.’

De Wijn afgelopen najaar in dienst van het Nederlands elftal tijdens het Pro League-duel met Groot-Brittannië. Foto: Koen Suyk

Terugkeer bij Oranje

Over internationals gesproken. Wanneer haakt De Wijn weer aan bij Oranje? ‘De komende weken spelen we twee dubbels. Op z’n vroegst ben ik er daarna weer bij. Maar ik heb geen haast. Jaag mezelf niet op. En ik weet ook dat ik wel drie, vier maanden nodig heb om weer op mijn allerbest te zijn.’

Drie, vier maanden. Precies de periode tot het EK en de Olympische Spelen. Kortom, de piekperiode van Oranje. ‘Inderdaad. Het lijkt allemaal precies te passen. En het belangrijkste: ik heb alles weer in eigen hand. Ik heb tijd gewonnen.’