Swaen slaat z’n vleugels uit: ‘Zou wel analist willen zijn op tv’

Het aftellen is begonnen voor Tim Swaen. Nog vier wedstrijden in de competitie plus de play-offs en er kan een slot op het zelfgeschreven jongensboek van de cornerspecialist van Bloemendaal. ‘Je kunt je doel bereiken, welke leeftijd je ook hebt.’

Hij kwam zondag als een van de laatsten uit de kleedkamer van Bloemendaal na de knappe 3-1 zege op Kampong. ‘Misschien ga ik dat nog wel het meest missen’, zegt de 31-jarige verdediger. ‘Het groepsgevoel in zo’n kleedkamer, waar je alleen met het team bent. Onze plek. Daar worden de mooiste grappen gemaakt. De dingen besproken die alleen binnen de ploeg blijven. Wordt er gebaald als er iets mis gaat, maar ook gelachen over iemands outfit. Kleedkamerdingen. Dat ga ik wel missen hoor. We zijn vrienden geworden in de afgelopen zes jaar. Het is fijn als je het goed met elkaar kunt vinden. Ik zie mijn team vaker dan mijn vriendin.’

Maar die tijd is binnenkort voorbij. En daarmee komt een einde aan een prachtig verhaal van een topsporter die laat tot bloei kwam. Zijn carrière staat synoniem voor geleidelijkheid. Via Deurne en Helmond kwam hij bij Oranje Zwart, waar hij aan het eind van de jeugdopleiding niet goed genoeg werd bevonden om door te stromen naar het vaandelteam.

Na vijf jaar bij HC Eindhoven en drie jaar bij Tilburg maakte hij in 2017 zijn droomtransfer naar Bloemendaal. Swaen was toen al 26 jaar. Inderdaad, allang geen talent meer. Ook op ’t Kopje duurde het weer een paar jaar voordat-ie een volgende stap kon maken. In het najaar van 2021 was het zover. Swaen debuteerde, als dertiger, voor Oranje. Een droom die uitkwam en hem enorm ontroerde.

Tim Swaen in actie tegen Kampong. Foto: Koen Suyk

De optelsom

Het was een avontuur dat ongeveer een jaar duurde en stopte toen hij afviel voor het WK in India. ‘In de winter heb ik met de bondscoach gepraat over mijn toekomst in Oranje. Hij zei dat mijn kansen om toernooien te spelen heel klein waren. Te klein om de commitment aan te gaan en weer alles opzij te zetten.’

‘Ik wilde heel graag bij het Nederlands elftal komen’, blikt Swaen terug. ‘Als dat zou stoppen, was het ook klaar met clubhockey. Dat had ik mezelf voorgenomen. Het is een optelsom geworden. Met Bloemendaal hebben we alles gewonnen wat mogelijk was, dat is één. En daarnaast; mijn leeftijd, mijn werk en het reizen vanuit Eindhoven, waar ik ben blijven wonen. Drie, vier keer per week rijd ik heen-en-weer. Als ik stop, krijg ik 20 tot 25 uur per week cadeau. Ik hoef nu niet te denken in ‘wat als’. Ik heb heel veel moois meegemaakt. Dus is het prima zo.’  

Zijn afscheid bij Bloemendaal, waar hij tot nu toe vier Europese hoofdprijzen en drie landstitels pakte, betekent dus dat hij helemaal stopt met tophockey. ‘Dat weet ik voor 99 procent zeker. Heel misschien denk ik er nog een keer over na als er een club gek gaat doen, met een heel mooi aanbod. Maar dat verwacht ik niet. Ik wil de zondag lekker vrij zijn en niet meer vier keer per week trainen. Anders had ik net zo goed door kunnen gaan bij Bloemendaal. Dat had wel gekund namelijk.’

Swaen met de EHL-beker, die Bloemendaal in het paasweekend veroverde. Foto: Koen Suyk

De toekomst

Hij gaat dus tijd overhouden. Zondag bij Viaplay opperde hij al een manier om wat uren te vullen. ‘Ha ja, ik zou wel analist willen zijn op tv. Ik ben hockeygek en vind het mooi om mijn mening te geven. Na de wedstrijd tegen Kampong stond ik daar met Taeke Taekema en Macey de Ruiter en dacht ik: lijkt me wel lachen. Ik heb alleen nog geen idee hoe dat werkt. Maar ik hoop dat ze mij straks een keer uitnodigen.’

Swaen begeleidde sporttalenten die naar Amerika gaan. Die baan zegde hij op in aanloop naar het WK. ‘Ik ga straks aan het werk als performance coach. Dat wil zeggen dat ik mensen bij sta in hun werk, wil helpen hun ambities waar te maken. Dat kan in het bedrijfsleven zijn, maar ook in de sport. Ik heb die coaching zelf ook gehad. Nu wil ik proberen om anderen beter te maken.’

Wat kunnen Swaens toekomstige klanten leren van zijn bijzondere loopbaan? ‘Nou, ik wil mezelf niet te veel neerzetten als voorbeeld’, klinkt het bescheiden. ‘Maar ik geloof er heilig in dat je altijd een kans hebt, als je ergens vol voor gaat. Ik had deels mazzel. Mijn ouders konden mij brengen naar hockey en er was geld om te gaan sporten. Aan de andere kant ben ik er ook hard voor blijven werken om de top te halen. Je kunt je doel bereiken, welke leeftijd je ook hebt. Soms is er een omweg nodig, maar als je écht wil…dan is er een mogelijkheid.’