Het is inmiddels twee jaar geleden dat Maria Verschoor en Josine Koning hun oproep deden voor gelijke salarissen in het mannen- en vrouwenhockey. In de serie ‘Salariskloof’ onderzoeken we wat er sindsdien is veranderd. We trappen af met Pinoké. De club uit het Amsterdamse Bos stelde zichzelf twee jaar geleden ten doel om de ongelijkheid in 2025 te hebben weggewerkt, maar heeft die ambitie vooralsnog niet waargemaakt.
De vrouwen van Pinoké staan momenteel vierde in de competitie. Hun eerste deelname in de clubgeschiedenis aan de play-offs ligt binnen handbereik. De mannen staan daarentegen achtste. Voor hen is de harde realiteit dat de play-offs ver uit het zicht zijn. Toch ligt de begroting van Dames 1 nog altijd ver onder die van Heren 1.
Astrid Ventevogel, de voormalige voorzitter van de Steekneuzen, beloofde in april 2023 hard aan de slag te gaan met de ongelijkheid in salarissen tussen de mannelijke en vrouwelijke spelers. Haar woorden waren duidelijk in het interview dat ze destijds gaf. ‘Wij schamen ons diep dat het verschil in salarissen tussen onze mannen en onze vrouwen nog steeds zo groot is. Het is tijd voor verandering. Wij doen de belofte dat wij dit verschil gaan wegwerken, zonder daarbij salaris van de mannen af te pakken’, beloofde Ventevogel, een vrouw met een groot hart voor gelijke behandeling. Wel was toen al duidelijk dat zij een paar maanden later haar voorzitterschap zou neerleggen, omdat haar termijn van vijf jaar was verstreken.
De plannen waren veelbelovend. Pinoké streefde er niet per se naar om in 2025 het verschil in de begroting tussen Dames 1 en Heren 1 volledig te hebben weggewerkt. Het doel was anders geformuleerd: spelers met hetzelfde cv, ongeacht hun geslacht, zouden hetzelfde salaris moeten krijgen. Dus, een 28-jarige rechtsachter uit Dames 1 met tien interlands op haar naam zou evenveel moeten verdienen als een 28-jarige rechtsachter uit Heren 1 die ook tien interlands heeft gespeeld.
Voormalig Pinoké-voorzitter Astrid Ventevogel. Foto: Willem Vernes
Het streven om het verschil in 2025 weg te werken, bleek te ambitieus. Zo eerlijk moeten we zijn Marjolijn Meynen, bestuurslid communicatie van Pinoké
Twee jaar later is de conclusie glashelder. Dat doel is niet gehaald. Er is een hoop werk verzet, er zijn initiatieven uitgerold, maar het gat in salarissen is nog lang niet gedicht. Binnen twee jaar de ongelijkheid volledig wegwerken, bleek een brug te ver, concludeert Marjolijn Meynen, bestuurslid communicatie van Pinoké. ‘Het streven om het verschil in 2025 weg te werken, bleek te ambitieus. Zo eerlijk moeten we zijn. Dat neemt niet weg dat de ambitie hetzelfde blijft. We willen het verschil wegwerken, maar dat is duidelijk een kwestie voor de lange termijn. We zetten kleine stapjes.’ Wat die kleine stapjes in de praktijk betekenen, blijft vaag. Concrete cijfers deelt Pinoké niet.
Aan de intenties ligt het in ieder geval niet, probeert Meynen duidelijk te maken. Intern staat het thema van ongelijke betalingen volgens haar zeker op de agenda. De bijdrage vanuit de clubkas aan tophockey gaat voor vijftig procent naar de mannen en vijftig procent naar de vrouwen. Ook de inkomsten van sponsoren die aangeven geen voorkeur te hebben waar hun geld naartoe gaat, worden gelijk verdeeld over Heren 1 en Dames 1. Maar dat was de afgelopen jaren ook al het geval.
30.000 euro opgehaald met de Sisterhood
Het verschil in de begrotingen zit ‘m in de bijdrage van sponsoren die aangeven voor welk team hun geld bedoeld is, de zogenoemde geoormerkte sponsoren. Daarvan heeft Pinoké er nog altijd veel meer voor de mannen dan voor de vrouwen. Om dat gat te dichten, richtte de club twee jaar geleden de Sisterhood op, de businessclub voor Dames 1. Meynen was één van de kartrekkers achter dit initiatief.
Maar in de praktijk blijkt het werk dat wordt verzet, slechts een druppel op een gloeiende plaat. Het bedrag dat het afgelopen jaar via de meer dan honderd sponsoren van de Sisterhood werd opgehaald: zo’n 30.000 euro. Een mooi bedrag, maar lang niet genoeg om het gat met de begroting van de mannen te dichten. Dat verschil is waarschijnlijk meerdere tonnen, wanneer je kijkt naar de gemiddelde begrotingen in de Tulp Hoofdklasse. Al doet Pinoké daar geen mededelingen over.
Pinoké-speelster Maria Steensma heeft inmiddels zeven interlands op haar naam. Foto: Bart Scheulderman
Het kost tijd om het verhaal rondom het team neer te zetten en de community op te bouwen Marjolijn Meynen, bestuurslid communicatie van Pinoké
Het toont direct de moeilijkheid in deze hele discussie. Meynen zelf is er duidelijk over: ‘Wij hebben een grotere groep trouwe sponsoren voor Heren 1. Die hebben we nu voor de vrouwen nog niet in dezelfde mate. Dat is gewoon een feit. We zijn daar volop mee bezig, maar het opbouwen van sponsorrelaties kost tijd. Wij geloven heel erg in de kracht van een community die gezamenlijk wil bouwen, zoals bijvoorbeeld de Sisterhood.’
Meynen wijst bovendien op de ontwikkeling die het mannenteam de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. Het budget van Heren 1 is ook niet van de ene op de andere dag tot stand gekomen. Tussen 2014 en 2020 vocht het team tegen degradatie. De komst van een gouden lichting uit de eigen jeugd bracht vervolgens iets teweeg, waarna de selectie kon worden aangevuld met dure buitenlandse topspelers, onder wie strafcornerkanon Alexander Hendrickx. Die mix bleek uiteindelijk het recept voor het winnen van de landstitel (2023) en de Euro Hockey League (2024).
Meynen: ‘Het opbouwen van sponsorrelaties duurt misschien wel zeven of acht jaar. Met de vrouwen zijn we nu pas twee jaar bezig vanuit de gedachte van equal pay. Het kost gewoon tijd, onder meer om het verhaal rondom het team neer te zetten en de community op te bouwen. Daar zijn we nu druk mee bezig. Maar de vibe rondom Dames 1 is in ieder geval al duidelijk verbeterd.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.