Thierry-koorts slaat toe bij Den Bosch: ‘Zijn komst geeft hoop’

Het was de opvallendste transfer van deze zomer, die in de winter al werd beklonken. Maandenlang mochten ze zich bij Den Bosch verheugen op de komst van niemand minder dan Thierry Brinkman. De aanvoerder van het gouden Oranje, gekomen van Bloemendaal, maakte zondag zijn debuut aan de Oosterplas. Het werd een feestje, ook al scoorde de grote publiekstrekker niet tegen Pinoké (2-1 zege).

Zondagmiddag, iets voor kwart voor drie. Den Bosch – Pinoké staat op het punt van beginnen. De speaker dreunt plichtsgetrouw de selecties op, zonder dat iemand daarop reageert. Dat verandert als hij bij de nummer 8 van Den Bosch is beland. Na Jaïr van der Horst en voor Pepijn Reyenga gebeurt er iets bijzonders. ‘Welkom in Den Bosch…Thierryyy Brinkmannnn’, klinkt met het groot enthousiasme. Het publiek begint te klappen. Het applaus klatert over de tribunes in de Brabantse hoofdstad, waar ze vooral vrouwelijke sterren gewend zijn.

Het past bij de Thierry-koorts die de afgelopen dagen heerste in Den Bosch. Dat kwam door de media-aandacht, vooraf en afgelopen zondag. Veel kranten en tv-stations deden aan Thierry Picking en waren zondag naar de Brabantse hoofdstad afgereisd om de landing van Brinkman bij Den Bosch te zien. ‘Ik merkte het ook in mijn directe omgeving’, vertelde clubicoon Gijs Campbell, ploeggenoot van Brinkman en al twintig (!) jaar speler van Heren 1. ‘Dit is de grootste transfer die ik in al die jaren bij ons heb meegemaakt. En door het succes op de Spelen werd dat nog specialer. Veel meer mensen dan normaal vertelden dat ze kwamen kijken. Het was ook hartstikke druk. Er ging vandaag iets bijzonders gebeuren, daar wilden ze bij zijn.’

Brinkman in duel met Joppe Stappenbelt van Pinoké. Foto: Bart Scheulderman

‘Hockey-heilige’ met echte koorts

En die bijzonderheid was dus het debuut van Brinkman. Sinds de Olympische Spelen toch een beetje een hockey-heilige, als aanvoerder van het eerste gouden mannenteam sinds 2000. Met een beetje pech waren al die mensen van een koude kermis thuisgekomen. Brinkman lag de afgelopen drie dagen op bed met echte koorts en was net op tijd fit om als held te worden onthaald.

Hij liet zich vrij snel gelden. Was binnen dertig tellen betrokken bij de eerste aanval en dwong na zeven minuten de eerste corner af, die er – jammer voor het verhaal – niet werd ingesleept door zijn zwager, Timo Boers. Inderdaad, de broer van Brinkmans verloofde Elke. Nog liever wilde het Bossche publiek een goal zien van het nieuwe troetelkind. Een treffer die net-niet kwam, omdat Brinkmans beste kans werd verijdeld door Pinoké-keeper Hidde Brink. Die hield ook twee geslagen strafcorners van de Oranje-captain eruit.

Foto: Bart Scheulderman

‘Dat waren bewuste pogingen, geen noodoplossingen. Maar wel een variant die we pas doen als de eerste drie cornermannen er niet instaan’, lacht Brinkman na afloop, die letterlijk en figuurlijk zijn handen vol heeft aan deze middag. Hij heeft zojuist een bloemetje ontvangen en een beeldje van de Eiffeltoren, tijdens de zoveelste huldiging sinds de gewonnen olympische finale. De nieuwkomer staat er gelukkig bij.

Dat was een paar minuten daarvoor wel anders.

Vlak voor het einde van de wedstrijd tegen Pinoké schoot-ie vol uit zijn slof. Toen Den Bosch net een corner had gekregen, ging de aanvaller boos richting de bank, waar specialist Boers zat. ‘We hebben met Timo een mega-goede cornerman. Als we denken dat er een corner aankomt, moeten we zorgen dat-ie in het veld staat. Ik was dus niet boos op Timo, maar wel op de manier waarop we met zo’n key-moment omgingen.’

Het is een schoolvoorbeeld van het tophockey-gogme dat Brinkman meeneemt naar zijn nieuwe ploeg. ‘Ik ben hier wat meer aan het woord in de kleedkamer dan bij Bloemendaal’, geeft Brinkman aan. ‘Ik wil het team graag helpen en er is inhoudelijk ook meer te vertellen. Dat gaat niet alleen om het hard maken van een wedstrijd, maar ook over de modus waarmee je op een dinsdag traint. Het hoort bij mijn rol en dat vind ik ook leuk. Al moeten de jongens het ook aangeven als ik het te veel doe. Ook dát heb ik gezegd.’

Brinkman wordt in het zonnetje gezet, evenals Tijmen Reyenga (nu Oranje-Rood), Koen Bijen en coaches Jeroen Delmée en Eric Verboom). Foto: Bart Scheulderman

Geen band voor de bühne

In tegenstelling tot bij Oranje en zijn laatste jaar bij Bloemendaal, is Brinkman geen aanvoerder bij Den Bosch. ‘Ik heb meteen gezegd dat ik dat niet per se hoef te zijn in mijn eerste jaar. Een aanvoerder moet zijn teamgenoten en de club kennen. Dat geldt nu nog niet voor mij. Ik kan hier voor de bühne de band om doen, maar wat mij betreft gaat het ‘captain zijn’ verder dan dat.’

Natuurlijk schept de komst van Brinkman en ook de aanwezigheid van mede-olympiër Koen Bijen verwachtingen. ‘We willen heel graag doorstoten. Niet alleen maar middenmoot zijn, maar echt goed worden’, geeft Campbell aan. ‘Dit geeft hoop aan iedereen. Toen zijn overstap in de winter rond kwam, ging die gedachte gelijk rond: als hij komt, kunnen we dan dat extra stapje maken wel maken?’

Brinkman is vereerd als hij die lovende woorden hoort. ‘Het kan jaren gaan duren voordat we bij die top zijn. Er voor het zover is, gaan we vast nog even goed op onze bek. Dat is niet erg. Het gaat erom dat er iets begint te borrelen. Dat we met de groep naar dat doel toewerken. Dat is het mooiste wat er is. Dat wil ik hier heel graag meemaken.’

Een boze Brinkman toen de cornerbezetting niet op orde was. Foto: Bart Scheulderman

Het Vughtse klushuisje en carnavalskleding

Hij kijkt even naar zijn nieuwe tenue. Geel-zwart. Het is nog wennen. Zeker toen hij vorige week pardoes tegen zijn oud-teamgenoten van Bloemendaal speelde op de ABN-Cup. ‘Dat was wel snel en vooral heel gek. Het was pas mijn tweede oefenduel met Den Bosch. Bij Bloemendaal lopen nog steeds mijn maatjes. Met sommige gasten heb ik negen jaar in het team gezeten. Dat zijn vrienden voor het leven geworden.’ 

Dat klinkt weemoedig, maar Brinkman heeft geen spijt. Zelfs de files vanuit zijn woonplaats Amsterdam naar Den Bosch vallen vooralsnog mee, zegt hij terwijl er inmiddels zeker dertig fans om hem heen staan. ‘Inmiddels hebben we ook hier in de buurt een klushuisje gekocht, in Vught.’ ‘Aan de goede kant van het dorp, hoor’, zegt een supporter die meeluistert naar het interview. 

Brinkman hoort het grijnzend aan. Zijn integratie in Brabant draait dus op volle toeren. Al heeft de nieuwe ster al wel een actiepuntje, richting carnaval. ‘Ik heb nog geen kiel. Zo heet dat toch?’, klinkt het voorzichtig. ‘Die moet ik nog aanschaffen. Maar mijn verloofde komt hier vandaan. Ook dat project is dus in goede handen.’