Zoon laat vader debuteren in Heren 1 van Boxmeer

In de hockeysport is het niet ongebruikelijk dat vaders hun kinderen coachen. Andersom komt het een stuk minder voor. Zoals vorige week zondag bij Boxmeer. Heren 1 kampte voor de wedstrijd tegen Vlijmen met een keepersprobleem. De 24-jarige speler-coach Ben Pieper zette als oplossing zijn vader Maarten (53) onder de lat, die daardoor debuteerde in het vaandelteam.

In een heerlijk nazomerzonnetje zijn de heren van Boxmeer al begonnen met een warming-up als Pieper nog maar eens op zijn telefoon kijkt. Het is bijna half drie. De wedstrijd begint over iets meer dan een kwartier, maar nog geen spoor van zijn vader.

‘We hadden via de wedstrijdsecretaris nog geprobeerd onze wedstrijd op een later tijdstip te laten beginnen. Mijn vader moest namelijk eerst nog met Veteranen A in Weert spelen’, vertelt Pieper.

De keuze voor zijn vader in het doel is uit nood geboren. De vaste keeper is op vakantie en ook de doelman van Heren 2 is niet beschikbaar. Zelfs door de derde optie, een beroep doen op de keeper van de A-jeugd, kan een streep.

Grap wordt realiteit

‘Pap zei weleens voor de grap: als jullie krap zitten, kunnen jullie mij altijd bellen.’ Omdat de nood aan de man is, appt Pieper zijn vader die op dat moment nog voor een vakantie in Spanje zit. ‘Ik schaamde me toch een beetje om hem te polsen. Hij reageerde ook eerst sarcastisch en dacht dat ik een geintje maakte. Maar hij zei al snel daarna dat hij het ging doen.’

Ben Pieper, speler-coach van Boxmeer Heren 1. Foto: Arjan Broekmans

Dus rijdt vader Maarten na zijn eigen wedstrijd in Weert, met een 5-1 zege op zak, plankgas richting Boxmeer. Met nog een krap kwartier op de klok voor de afslag arriveert hij op de club. Onder applaus van zijn ploeggenoten van de veteranen die plaats hebben genomen langs de zijkant komt hij het veld op. ‘Die jongens van Vlijmen moeten hebben gedacht: wat is dit nu weer?’

Boxmeer is de competitie in de Vierde Klasse D goed begonnen met twee overwinningen. Bovendien is de tweede ronde van de Silver Cup bereikt. Maar tegen Vlijmen kan de goede lijn niet worden doorgezet. ‘Het was onze meest dramatische wedstrijd in anderhalf seizoen. Wij hadden geen puf en waren leeg. Zij waren feller en fitter. We weten dat dat soort duels ertussen zitten. Het was een offday. Dat is balen.’

Ook vader Maarten kan een nederlaag niet voorkomen. Boxmeer verliest met 6-1. ‘Het was nog wel zijn debuut in Heren 1. Dan is het lullig dat hij er dan zes om zijn oren krijgt. Maar hem valt niets te verwijten’, zegt Pieper.

‘Vooraf zei hij: ik ga niet duiken. Als ik dat doe, sta ik niet meer op. Maar in de wedstrijd dook hij naar iedere bal. Misschien keek ik door een roze bril, maar het was prachtig om te zien. Het is zoals een vader naar zijn kind kijkt, maar dan andersom.’

Boxmeer Heren 1 bezig met de warming-up. Foto: Arjan Broekmans

Trots op die ouwe

Na het laatste fluitsignaal zoeken de twee elkaar op. Voor het eerst stonden vader en zoon samen binnen de lijnen. Tijdens het uitlopen worden ze toegejuicht door moeder en familie. ‘Ik zei na afloop: ouwe, ik ben best wel een beetje trots op je dat je het hebt gedaan.’

‘Ik heb het als iets heel moois ervaren’, zegt Pieper. ‘Mijn vader was niet emotioneel en deed een beetje nonchalant, maar ik weet dat het wat met hem doet. Hij was ook voor hem speciaal.’ Na afloop drinken beide samen in het clubhuis van Boxmeer een biertje. ‘We hadden het nu over onze wedstrijd in plaats van ieder zijn eigen wedstrijd.’

De volgende dag merkt Pieper dat zijn oplossing voor het keepersprobleem in het dorp het onderwerp van gesprek is. ‘Op maandagavond werk ik in een hotel-restaurant. Daar oefent ook altijd een mannenkoor. Na afloop bij een biertje hadden ze het er onderling met elkaar over en zeiden ze: we hebben gehoord dat je je pa op doel hebt gezet.’

Als het aan Pieper ligt, is de keuze voor zijn vader als keeper van Heren 1 eenmalig. ‘Al hoorde ik hem tegen zijn ploeggenoten van de Veteranen A zeggen dat hij vindt dat hij zijn plek onder de lat heeft verdiend. Haha.’