‘Clubhopper’ Bosch solliciteert met haar stick graag naar plek in Oranje

In het leven van de 20-jarige Carmel Bosch lijkt elke paar maanden weer een ander kleur hockeyshirt te horen. In vier jaar tijd heeft ze voor zes clubs gespeeld, op het veld en in de zaal. Soms noodgedwongen. Soms omdat ze het zelf wil. Dit indoorseizoen hockeyt zaalliefhebber Bosch in de Hoofdklasse bij SCHC. En met succes.  

Loop even het rijtje clubs af waar de jonge aanvaller al speelde: tot haar zestiende voor Nijmegen. Toen volgde een overstap naar Kampong. Na twee seizoenen in Utrecht ging ze naar Hurley. Daarna Bloemendaal, waar ze nu haar tweede jaar actief is. Vorig jaar speelde ze zaalhockey in de Duitse competitie voor Großflottbeker. Dit zaalseizoen was ze gevraagd voor SCHC, dat was gepromoveerd naar de Hoofdklasse.

Toen haar huidige club Bloemendaal akkoord ging met een tijdelijke overstap, trok Bosch voor de zoveelste keer in haar nog prille hockey carrière een ander kleur shirt aan. In de Sporthallen Zuid kijkt ze – op verzoek – even naar haar rode shirt met blauwe accenten. ‘Mooi shirt toch?’, zegt de sympathieke Bosch spontaan.

Camel Bosch (SCHC) scoort. Zaalhockey hoofdklasse, Amsterdam D1-SCHC D1 (0-4). Foto: Koen Suyk

Waarom Bosch voor de Hoofdklasse Zaal werd gevraagd, wordt zondag snel duidelijk in de wedstrijd tegen Amsterdam. De fanatieke en frêle Bosch weert zich kranig in de zaal. In de 4-0 overwinning forceert ze twee keer de strafcorner en pusht ze die ballen er zelf in. Bosch geeft nog een assist en is belangrijk voor haar nieuwe, tijdelijke ploeg. Het geheim van Bosch ligt in het plezier voor het hallenhockey.

‘Ik hou heel erg van hockey. En al helemaal van zaalhockey. Ik ben ook wel een trainingsbeest. Ik vind het altijd leuk, ik kan het altijd opbrengen’, zegt de partner van Michelle Fillet, die voor Amsterdam speelt. ‘Met SCHC zijn we gepromoveerd. We hebben een heel nieuw team, dus we willen erin blijven en bekijken het wedstrijd tot wedstrijd.’

Bosch speelde eerder voor het Nederlands zaalteam, maar werd dit jaar niet gevraagd voor de selectie. Tot grote teleurstelling van de aanvaller, die niets liever wil dan in het Oranje zaalteam spelen. Daar zou ze alles voor doen. Bosch snapt het ook niet goed, maar ze gaat niet aan de bondscoach vragen waarom er over haar heen is gekeken. Terwijl haar vriendin Michelle Fillet na zes jaar zonder veel zaalhockey wel was geselecteerd. ‘Ik vind het superjammer. Ik zal met mijn stick moeten spreken om geselecteerd te worden. Ik ga er alles aan doen om te laten zien dat ik het graag wil.’

Carmel Bosch tegen Amsterdam. Op de achtergrond Floor de Haan. Foto: Koen Suyk

Waar Bosch al vanaf jongs af aan excelleerde in de zaal, is het de afgelopen jaren op het veld lastiger geweest, met al die verschillende clubs. Het predicaat ‘clubhopper’ klinkt dan terecht. Maar in de praktijk was het vaak niet haar keuze om van club te veranderen. ‘Het was de laatste jaren zeker erg onrustig. Dat is niet de bedoeling geweest. Het was niet altijd mijn eigen keuze. Er was weinig plek voor mij bij Kampong. Hurley wilde niet met me verder. Toen heb ik voor Bloemendaal gekozen. Nu is daar een stabiele situatie voor mij en heb ik een plek gevonden om mezelf te ontwikkelen. Als je rust hebt gevonden, merk ik dat je kunt groeien en stappen kan maken. Ik wil belangrijk worden bij Bloemendaal.’

Bosch heeft alle kleuren blauw gedragen de afgelopen jaren, van het lichtblauw van Nijmegen, tot het korenblauw van Kampong en het grijsblauw van Hurley. Maar de enige kleur waar ze volgend jaar op mikt is wel duidelijk.