HDM, de kampioen met een gelukstattoo: ‘Iedereen mag ‘m zien’

Ze waren zondagmiddag het gesprek van de dag bij de landelijke jeugdfinales in Den Haag. Dat kwam natuurlijk doordat ze de landstitel pakten in de zaal. Maar HDM Meisjes Onder 18 – over hen gaat dit verhaal – viel ook op door hun teamtattoo’s.

‘Zie je dat? Wat heeft zij nou op haar bovenarm?’ Tijdens de finale van HDM tegen Kampong ging het de eerste minuten vooral over opvallende plakplaatjes die de Haagse meiden op hun arm hadden. Het bleek het clublogo van HDM te zijn, tegen een groen-gele achtergrond. De kleur van de hofstad en uiteraard ook van voetbalclub ADO Den Haag. Op de details was absoluut gelet, de Haagse ooievaars stonden er namelijk ook duidelijk op.

HDM-aanvoerder Milou Klein moet lachen als na afloop van de gewonnen eindstrijd tegen Kampong (2-1) de tattoo’s ter sprake komen. ‘Ze zijn niet echt hoor’, benadrukt ze meteen. ‘Dit is een idee van mijn moeder, die ook onze teammanager is. Vorige week na onze kwartfinale in Arnhem vond zij dat we met het team iets geks en opvallends moesten doen. Iets van ons samen. Uiteindelijk kwam ze hierop uit en lagen er zaterdag stickers voor ons klaar, die we op onze arm konden plakken.’

De veelbesproken team-tattoo van HDM. Foto: Willem Vernes

De link met ADO, op een historische plek

Manager Meike Klein en assistent-coach Isa van Spronsen ontwierpen samen de bijzondere versiering, ter ondersteuning van het teamgevoel. En met gevoel voor bijgeloof kan je stellen dat de tattoo’s geluk hebben gebracht. Zaterdag won het bestickerde HDM met 5-3 hun halve finale van Hurley. Een dag later ging Kampong dus voor de bijl.

Klein zorgde in beide duels met een rake corner voor de openingstreffer. ‘Ik vind het hartstikke leuk dat ze dit hebben geregeld. Zeker omdat we best wel veel met ADO hebben. Ons teamnummer is ‘Eén taak, één taak’. Dat draaien ze daar ook vaak. Daarnaast zijn we hier natuurlijk op de plek waar vroeger het stadion stond. Dit is onze, Haagse grond.’ 

Voor de familie Klein werd het daar, op de plek waar vroeger het beruchte Zuiderparkstadion stond, een dag om nooit te vergeten. Dochter Milou had aan het eind van de middag dus een gouden medaille om de nek. Maar zij was niet de enige van het gezin die in de prijzen viel. ‘Mijn broertje Florens is met zijn team, HDM onder 14, vanochtend ook landskampioen geworden. Ik heb nerveus naar de stream zitten kijken. Het was spannend of ze het gingen halen. Hij zat bij mijn finale ook op de tribune. Onze ouders zijn hier de hele dag geweest.’

Milou Klein tijdens de finale van HDM. Foto: Willem Vernes

Een tattoo voor een week

Ze zullen er thuis de komende dagen vaak aan terugdenken, al is het maar omdat de nep-tattoo ongeveer een week blijft staan. ‘Dat heb ik er wel voor over hoor. Op school mogen ze het best zien. Nu we kampioen zijn we geworden, maakt me dat allemaal niet uit. Iedereen mag weten dat we goud hebben gepakt.’

Maar een echte, onuitwisbare HDM-tattoo, dat gaat Klein weer net wat te ver. ‘Laten we dat maar niet doen. Ik weet niet of mijn moeder daar blij van wordt.’