Doelmannen switchen: allebei tegen oude ploeg in finale NK Zaal

Laurens Goedegebuure verdedigde jarenlang de goal van Amsterdam, maar staat in de zaal nu onder de lat bij Cartouche. Daar stond voorheen Philip van Leeuwen op de lijn, maar die verkaste vorig jaar naar, juist, Amsterdam. In de finale van het NK Zaal speelden beide goalies tégen hun oude teamgenoten. ‘We hebben in feite geswitcht.’ 

Laurens Goedegebuure deed in de negentiende minuut midden in de wedstrijd even zijn helm af. Hij wisselde een blik van verstandhouding met Robert Tigges. Die had hem zojuist met een fraaie schijnbeweging het bos ingestuurd en zo de 3-1 gescoord. ‘Ik zag aan hoe hij liep dat hij voorlangs wilde passen’, stelt de oud-keeper van Amsterdam. ‘Daar wilde ik op inspelen, maar ik ging te vroeg en dat zag hij. Toen ging hij alsnog zelf. Ik sprak hem net nog en toen zei hij dat hij inderdaad eigenlijk wilde passen.’

Goedegebuure is de rots bij Cartouche

Goedegebuure, die in het veld nu bij KZ speelt, hield Cartouche vaak op de been dit zaalseizoen. Cartouche, ook versterkt met HGC’er Steijn van Heijningen, speelde met lef en liet zien kaas gegeten te hebben van het zaalhockeyspel, maar voelde soms ook het klasse-verschil met meer ervaren tegenstanders. Dan was daar steeds weer Goedegebuure als bijzonder betrouwbare sluitpost. Cartouche stond na de eerste speeldag prompt eerste in de poule, tot verbazing van henzelf. ‘Het verrassingseffect van de promovendus’, noemde aanvoerder Steven Doorman het. Maar dat effect bleek aan te houden.

‘Heel eerlijk, vooraf dacht ik, als we niet degraderen hebben we het goed gedaan’, lacht Goedegebuure. ‘Toen Timmo (Kranstauber, red.) me belde om te vragen of ik bij Cartouche kwam keepen dit zaalseizoen dacht ik: leuk, gezellig. En toen bleek ineens dat we prima systeempjes konden spelen en veel wonnen.’

Sprookje van de promovendus die de NK Finale haalt

Cartouche ging maar door en uiteindelijk werd het het sprookje van de promovendus die de finale van het NK haalde. Had Cartouche zichzelf vooraf enige kans gegeven? Een uurtje voor de wedstrijd zaten de jongens nog rustig in spijkerbroek de finale van de dames te kijken. Omkleden? Kwam zo wel. Druk leek er in ieder geval geenszins op te staan. ‘Met Amsterdam is het zo dat je weet hoe ze spelen’, stelt Goedegebuure. En met ‘je’ bedoelt hij dan vooral ‘ik’. De goalie kent zijn oud-teamgenoten van Amsterdam van haver tot gort.

‘Zilver is mooi’

Hij applaudisseerde het hardst van alle Cartouche-spelers toen Amsterdam de gouden medailles omgehangen kreeg. ‘Ik gun het ze. Het is aan de score nu niet zo te zien, maar zij zijn echt de beste zaalhockeyers. Als wij nu zouden winnen en het Europees clubkampioenschap zouden moeten spelen, was dat denk ik niet zo’n succes geworden. We hebben het supergoed gedaan en zilver is uiteindelijk heel mooi.’

Foto: Koen Suyk

Van Leeuwen voorkomt dat oude ploeg (nog meer) kan stunten

De oud-Amsterdammer heeft geen spijt van zijn switch, net als Philip van Leeuwen, oud-Cartoucher. Hij hield er de laatste minuten knap een paar ballen uit en voorkwam zo dat zijn oude club nog de gelijkmaker scoorde. Van Leeuwen viert feest, natuurlijk, maar doet het niet ook een klein beetje pijn dat hij zijn oude club van het kampioenschap afhield? ‘Daar denk ik niet zo bij na eerlijk gezegd. Cartouche is nog steeds een supermooie club, maar ik sta hier voor Amsterdam, laat dat duidelijk zijn.’

Ook hij stond oog in oog met zijn oud-teamgenoten. In het bijzonder met aanvoerder Steven Doorman. Die mocht maar liefst drie strafballen nemen op zijn oude keeper. ‘Ik wist wat zijn favoriete hoek was. Die pakte hij een keer, maar ook twee keer de andere.’ Drie keer raak en dat leverde Doorman uiteindelijk de titel ‘Beste speler van het zaalseizoen’ op, maar Amsterdam ging er vandoor met de échte hoofdprijs. Van Leeuwen glundert. ‘Echt, het is zó mooi om deze titel te pakken!’