Weergaloze Miles Bukkens: ‘Ik ben af en toe een showpikkie’ 

Een turn hier, lobje daar. Allemaal even schitterend. Miles Bukkens maakt het zaalhockey van Pinoké een genot om naar te kijken. Hoe hij dat doet? ‘Veel plezier maken en lachen. Daar gaat het om.’

Hij heeft natuurlijk gelijk. Maar zijn acties zijn zoveel meer dan dat. Een assist die hij achter zijn lichaam geeft, een lob zonder eerst aan te nemen de kruising inschieten en een turn door de benen van de keeper om het af te maken. Dat waren zijn voornaamste acties in de halve finale tegen Den Bosch. Het toptalent van achttien jaar liet zien wat hij in huis had, voor een ieder die dat nog niet wist. 

Maar bescheiden is hij ook. Hij weet als geen ander dat het niet allemaal vanzelf komt. ‘Dat gebeurt alleen als je lekker in je vel zit en een paar keer scoort. Dan gaat het draaien.’ Maar zijn acties zijn vaak memorabel. Meestal omdat het smullen is, maar soms ook omdat hij veel meer wil dan nodig is. ‘Ik vind het gewoon heel leuk om te doen. Ik wil het publiek vermaken. Ook nu, via de livestream. Ik wil dat de mensen thuis kijken. Dan moet ik ze ook vermaken. Ik moet ze toch wat laten zien. Ik hou van de druk. Dan kan ik me nog meer aanzetten. Nog meer focussen. Sommigen zijn dan bang om te falen. Daar moet je niet mee bezig zijn. Honderdprocent zijn in alles wat je doet. En niet te veel nadenken.’

‘Ben af en toe een showpikkie’

Dan klinkt de spits even als een hele meneer. Maar Bukkens weet waar hij staat. ‘Ik ben af en toe een showpikkie. Maar dat mag ik pas zijn als ik het fokking goed doe. Ik kan natuurlijk geen showpikkie zijn en dan ondertussen niet goed spelen. Ik moet eerst focussen op mijn eigen spel. Op mezelf. Dan komt de rest vanzelf.’

Miles Bukkens (Pinoke) en Pepijn Reijenga (Den Bosch). Foto: Willem Vernes

Een voor een loopt hij zijn acties van de halve finale na. De drie Miles-momenten (zie video onderaan bericht). Hoe ging de assist ook alweer bij de 3-0? ‘Ik pakte de bal af en had ‘m vervolgens in de cirkel. Toen zag ik dat er twee man in mijn rug naar me toekwamen. Waardoor er dus een van ons vrij stond voor de goal. Toen dacht ik: zij stappen af, dan moet Noud (Schoenaker, red.) helemaal vrij zijn. Dan geef ik ‘m zo. Het kon ook niet anders dan op deze manier. Dat was voor nu de perfecte oplossing.’

Zijn tweede moment, de 4-1. Zijn eerste treffer. ‘Ik hoopte dat Niklas (Wellen, red.) me zou zien. Dat hij de bal meteen door zou passen. De keeper kwam uit en ik weet dat ‘ie dan meestal een beetje gaat liggen. Toen kapte ik de bal er in een beweging overheen. Dat was voor mij op dat moment de beste techniek. En hij pakte lekker uit. Dat was heerlijk.’

Miles Bukkens en Niklas Wellen. Foto: Willem Vernes

En het derde moment, de 5-2. ‘Dat was een turn. Mijn verdediger stond bij mijn forehand, waardoor er heel veel ruimte was bij de backhand. Toen besloot ik om zijn blok heen te draaien. Uiteindelijk door de benen van de keeper. Dat was wel chill.’

Bukkens wil historie schrijven met Pinoké

Hij is natuurlijk nog hartstikke jong. Maar was hij altijd al zo’n entertainer? ‘Vroeger wel. Toen ik een klein mannetje was. Maar toen groeide ik plots 22 centimeter. Ik kon helemaal niet meer rennen. Toen maakte ik maar één goal in een heel seizoen. Even was ik bang dat ik m’n spel niet meer terug zou krijgen.’ Met een knipoog: ‘Dat is niet het geval.’

Het frivole is er nog altijd. Bovendien mag hij nog dromen over de zaaltitel. Historie schrijven met Pinoké. En het liefst met zo veel mogelijk hoogstandjes.