Zaalhockey als medicijn voor de dames van Leonidas

Ze vlogen elkaar zondag in de armen in het Topsportcentrum van Almere. De dames van Leonidas hadden het geflikt. Ze promoveerden naar het hoogste zaalniveau. Volgend seizoen spelen ze in de Hoofdklasse. Maar na afloop van de succesvolle dag in Flevoland waren er ook tranen. Tranen van een onmeetbare pijn. 

De zaal was zondag aan het eind van de lange zaaldag met drie wedstrijden even van Leo. Er werd gedanst en gezongen. Leonidas-sjaals werden vanaf de tribune naar beneden gegooid om trots mee op het veld te lopen. Het regent foto’s. Met fans, met speelsters. Foto’s vol vreugde.

Maar, er vloeien ook tranen. Bij aanvoerster Daphne Groothuis bijvoorbeeld. ‘Zoals iedereen weet hebben we een lastige periode achter de rug. Dat komt er dan nog een keertje uit op het veld,’ vertelde zij na afloop.

Veel hockeyvolgers weten wel hoe het zit. Die lastige periode was het gevolg van het verschrikkelijke nieuws dat ze in oktober kregen. Hun teamgenoot Rosella Lindeman was verongelukt. Wreed weggerukt uit het leven. De wereld stond stil voor de ploeg uit Rotterdam, die in de weken daarna stapje voor stapje weer een beetje opkrabbelde.

‘Dit betekent heel veel voor ons team’, benadrukt Groothuis nog maar eens. ‘Het zaalseizoen stond in het teken om weer plezier te kunnen maken met elkaar op het hockeyveld. Dat was echt belangrijk voor ons.’

Vreugde bij de dames van Leonidas na een doelpunt tegen Bloemendaal in de nacompetitie zaal. Foto: Bart Scheulderman

Angst en rekenwerk

Vorig seizoen was Leonidas al dicht bij een zaalsuccesje in de nacompetitie.  ‘Vorig jaar waren we ongeslagen in de competitie en hadden we eigenlijk hele hoge verwachtingen’, zegt Groothuis. ‘We waren zo gefocust op het moeten promoveren. Daardoor speelden we toen wat angstig. Dat is het verschil met dit jaar. Nu gingen we deze dag in om plezier te maken met elkaar en goed te spelen. Dat is wel gelukt en dat is fijn.’

De promotie kwam zondag niet zonder slag of stoot tot stand tot stand. In de eerste wedstrijd tegen Nijmegen gaf Leonidas een paar seconden voor tijd een overwinning uit handen en moest de ploeg zich tevredenstellen met een gelijkspel (2-2). Ook tegen Amsterdam werd het gelijk. 5-5 na een voorsprong van 5-2.‘Tegen Amsterdam speelden we echt goed en als je dat tegen zo’n team kan, mag je zelfverzekerd zijn. En dat vertrouwen namen we ook mee in die laatste pot.’

Tegen Bloemendaal moest het gebeuren. Maar eerst wachtte een kleine berekening. Bloemendaal had genoeg aan een gelijkspel om te promoveren. Maar dat gold alleen als Nijmegen niet zou winnen van Amsterdam. Voor Leonidas was de opdracht helder: dat moest ‘gewoon’ zelf winnen van De Mussen.

Daphne Groothuis juicht na haar treffer voor Leonidas tegen Bloemendaal. Foto: Bart Scheulderman

De film van de dag

Pas na rust belandde Leonidas op een virtuele promotieplek, na hun 1-0. De voorsprong werd niet meer uit handen gegeven. Ook een tegengoal en een keeperswissel van Bloemendaal kon de Rotterdammers niet van de wijs brengen. Ze winnen met 3-2. Langs de kant springen de speelsters van de bank. Van de tribune rolt het gejuich van de talrijk meegekomen supporters.

‘Op een gegeven moment gingen we forceren, want wij moesten winnen. Een gelijkspel was niet genoeg’, zegt Groothuis. ‘Het was volle bak aanpoten. Tijdens de time-out hebben we tegen elkaar gezegd: koppie erbij houden. We hebben het nu in eigen hand en we gaan het niet meer weggeven. Te vaak laten we dingen ons overkomen, maar dit keer grijpen we onze kans. De 2-0 was bevrijdend voor ons.’

Als Groothuis even stilvalt, lijkt ze in haar hoofd de film van de dag nog een keer af te spelen. ‘Pfff. Wat een rollercoaster. Ik ben zo trots op iedereen. We zijn zo’n hecht team. Alle meiden die niet zaalhockeyden waren er vandaag ook bij. Dit is voor ons allemaal een opsteker.’

Blijdschap bij Leonidas na de promotie naar de Hoofdklasse Zaal. Foto: Bart Scheulderman