Na wonderlijke wedstrijd kunnen zowel Amsterdam als Pinoké ontevreden zijn

Pinoké en Amsterdam schoten allebei weinig op met het punt dat ze met elkaar deelden. De play-offs blijven uit zicht. Toch was het mooi om te zien dat beide teams ontevreden waren met de puntendeling. Voor beide visies is wat te zeggen.

Alles is in de Eye of the Beholder. Zo is de beroemde uitspraak. Het is maar vanuit welk perspectief je iets bekijkt. Topclub Amsterdam moest na twee nederlagen op rij winnen om uitzicht te houden op de play-offs, een doel dat het team verplicht is als topclub met 21 landstitels. Pinoké is de kleine broer in het Amsterdamse Bos, maar vindt dat het tegenwoordig topwedstrijden moet kunnen winnen. Zeker van hun worstelende buren.

Beide teams waren dus ontevreden na de remise.

Eerst de wedstrijd vanuit het perspectief van Pinoké. De Steekneuzen mogen ongelukkig zijn over de 1-1, omdat ze domineerden in de eerste fase van de wedstrijd en later een 11 tegen 9 overtal niet konden afmaken. De Steekneuzen kwamen terecht op een 1-0 voorsprong. Daarna was het onder andere aanvaller Marlon Landbrug die net als Alexander Hendrickx de 2-0 op zijn stick had, maar niet door wist te drukken. Ook verdedigend niet: juist de Amsterdamse strafcorner die veel te traag was aangegeven, werd er niet koelbloedig uitgelopen.

Typerend voor dit Pinoké was een soort terughoudendheid, toen het de trekker over kon halen en voor het eerst sinds 2006 op eigen veld kon winnen van de grote broer. Ze zeiden na de wedstrijd dat ze erin geloofden, maar de spelers lieten het niet zien op het veld, toen Amsterdam gewond op de grond lag. Neem Jord Beekmans. De sterke speler ging een schitterende een-twee aan dwars door het Amsterdamse middenveld, maar wist oog in oog met keeper Philip van Leeuwen het net van dichtbij niet te vinden met zijn backhand.

Jord Beekmans sterk aan de bal in de bosderby. Foto: Koen Suyk

Toen Amsterdam in de laatste fase op vreemde wijze met negen man kwam te staan – waarover later meer –  had Pinoké dit cadeau op 1 december uit moeten pakken, maar liet dit nadrukkelijk na. Drie strafcorners gingen er niet in. Dat was ook de verdienste van uitloper Wiegert Schut en keeper Van Leeuwen. Toen Landbrug met zijn backhand mocht uithalen, werd zijn schot vakkundig geblokt door de Amsterdammers.

In de heenwedstrijd stond Pinoké 3-2 voor en moest het lijdzaam toezien dat de buren in de laatste seconde nog op 3-3 komen. Nu had Pinoké wéér de overwinning op de stick, maar kon het weer niet doordrukken. Dat is geen toeval meer. ‘We zijn teleurgesteld dat we gelijk spelen. We hadden moeten winnen. We waren de betere ploeg’, zei aanvaller Landbrug, die in ieder geval zijn kansen creëerde, maar er ook zeker eentje had mogen maken. ‘Jullie mogen heel veel van ons verwachten dit seizoen. Je ziet dat we de stap van de onderste plekken gemaakt hebben en dan is het zonde dat je nog niet écht meedoet voor de bovenste plaatsen.’

Marlon Landbrug op de grond. Foto: Koen Suyk

Doelstelling van Pinoke is de zesde plaats

Zijn coach Jesse Mahieu vindt dat de buitenwacht zeker veel van Pinoké mag verwachten, maar dat de Steekneuzen een jaar achterlopen bij de ontwikkeling van Den Bosch, de ploeg die nu knap tweede staat. Vorig seizoen beleefde het jeugdige elftal met de buitenlandse vedetten Alexander Hendrickx en Agustin Mazzilli (en dit seizoen Agustin Bugallo) een bleu seizoen tussen pure degradatiekandidaten en de topploegen in. Nu doet de ploeg op papier in ieder geval mee om de bovenste plekken. En dat is heel wat voor de ooit zo studentikoze Steekneuzen, waarvan Mahieu met een glimlach zegt: ‘Pinoké is een club die ooit drie keer vijfde werd in de Hoofdklasse.’

De analyse van de voormalig aanvoerder van Amsterdam en Pinoké was helder: ‘Wij gingen de wedstrijd in om te winnen. Wij waren het eerste kwart ook beter. Het tweede en derde kwart was voor Amsterdam. Daarna was het een gemiste kans voor ons. Dat is zuur. Wij zijn alleen niet zo ver dat we de hele tijd het gaspedaal in kunnen drukken. Wij verliezen dan momentum. Dan duurt het te lang bij ons om dat om te draaien.’

Mahieu vertelde dat de doelstelling van het team dit seizoen de zesde plaats is. Met één punt achterstand op die plek moet dat mogelijk zijn voor het team, dat twee seizoenen geleden nog play-outs tegen Nijmegen moest spelen tegen degradatie.

Jesse Mahieu, coach van Pinoké, spreekt zijn manschappen toe. Foto: Koen Suyk

Amsterdam zonder Valentin Verga en Tijn Lissone

De wedstrijd vanuit Amsterdams perspectief was weer een hele andere ervaring. Ook zij mogen ontevreden zijn met een schamel punt. Amsterdam speelt vanaf 2015 elk jaar mee om de landstitel, maar gaat die strijd dit jaar waarschijnlijk missen. Hoe fenomenaal die beroemde inhaalrace richting de play-offs ook kan zijn. Het team had met de achtste plaats na een heel rondje tegenstanders iets te bewijzen bij hun buren, die voor het eerst sinds lange tijd boven ze staan.

Amsterdam moest het zondag ook doen zonder hun geblesseerde international Valentin Verga en Tijn Lissone. Na een matig eerste kwart, kantelde de ploeg het spelbeeld aan de drukke Jan Tooroplaan, waar er ondanks de kou veel toeschouwers waren.

Het zat zondag niet mee voor de geplaagde topclub. Vlak voordat Amsterdam in de eerste helft een strafcorner mocht pushen, kreeg strafcornerkanon Tanguy Cosyns na overleg de gele kaart. Slepers Justin Reid-Ross en Boris Burkhardt zaten op de bank, dus pushte talent Ties Klinkhamer vanaf de kop cirkel. Niet eens onverdienstelijk, maar de sleep werd een prooi voor Pinoké-keeper Hidde Brink.

Een goedgevuld Pinoké ondanks de kou op 1 december. De toeschouwers werden niet teleurgesteld. Foto: Koen Suyk

Gele kaart voor Mirco Pruyser kwam uit de lucht vallen

Toen Amsterdam na het eerste kwart de jeugdige dadendrang van Pinoké vakkundig had beteugeld, leek het de wedstrijd over te nemen. Het team was in de tweede helft gevaarlijker, maar moest uit het niets een bizarre gele kaart van international Mirco Pruyser incasseren. De aanvaller deed wat hij wel vaker doet, hij liftte de bal vakkundig en probeerde daarna de bal op een voetje te leggen en kreeg opeens de gele kaart voorgeschoteld. Niemand wist waarom. Ook Pruyser niet, die zich afvroeg of de scheidsrechter had vergist. Daarop ging aanvoerder Billy Bakker naar de arbitrage, die ook de gele kaart kreeg. Ook Bakker snapte niet waarom.

Symbolischer dan internationals Bakker en Pruyser samen op het strafbankje op Pinoké werd het zondagmiddag niet. Vanuit kansrijke positie was het opeens alle hens aan dek voor Amsterdam, dat met negen tegen elf moest tegenhouden. Dat het team de 1-1 vasthield is in donkere tijden een lichtpuntje. Die vechtlust deed coach Santi Freixa zichtbaar goed, die zijn verdediging en keeper Van Leeuwen na de wedstrijd nog eens een extra knuffel zal geven.

Mirco Pruyser en Billy Bakker samen op het strafbankje in Amstelveen. Foto: Koen Suyk

Aanvoerder Bakker had de 1-2 op zijn stick

Toen Pruyser en Bakker weer op het veld stonden, creëerde aanvoerder Bakker zelf nog een grote kans met een dribbel. Hij pushte vlak voor Brink net links van het goal. Het hadden zomaar de drie punten kunnen zijn. De diepe teleurstelling in de ogen van Bakker na deze kans, leek de teleurstelling over dit hele seizoen tot nu toe te verbeelden.

Zo waren beide buren ontevreden met de puntendeling. Ze schieten er allebei ook weinig mee op, omdat de concurrentie gretig punten blijft verzamelen. De kans dat een playoff-ploeg uit het Amsterdamse Bos komt is na deze wedstrijd weer kleiner geworden.

Ontevreden gezichten aan beide kanten. Hier voorop Boris Burkhardt van Amsterdam, daarachter Alexander Hendrickx. Foto: Koen Suyk