Dus toch die ene officiële interland voor Imke Lempers

Het Nederlands elftal is het hoogst haalbare voor een hockeyer. Slechts 866 spelers trokken ooit het shirt van Oranje aan. Voor tachtig van hen bleef het bij die ene keer. Zo ook voor Imke Lempers (rechts op de foto) die op 19 december 1993 in Buenos Aires debuteerde in het duel met Argentinië.

‘Ik was er toen niet bezig met de hoeveelheid interlands die ik wel of niet zou spelen. Dat speelde helemaal niet in die tijd. Sterker nog, ik dacht eigenlijk dat ik geen officiële interland had gespeeld’, zegt Lempers, voormalig middenvelder van HGC en Amsterdam.

Verlost

In de onlangs gepubliceerde interlanddatabase van de KNHB staat toch echt het cijfer één achter haar naam. ‘Al jaren leef ik met het idee geen enkele officiële interland te hebben gespeeld. Dat vind ik de laatste jaren wel jammer, maar nu ben ik van een frustratie verlost’, zegt ze met een knipoog.

Lempers maakte haar debuut in een duel met Argentinië tijdens een twee weken durende trip in het Zuid-Amerikaanse land in de winter van 1993. Terwijl Nederland werd geteisterd door storm en regen vertrokken de Oranje Dames met zeventien speelsters onder leiding van bondscoach Bert Wentink de dag na Sinterklaas naar het veel warmere Argentinië. De reis gold als voorbereiding op het WK in Dublin, dat in de zomer van 1994 werd gespeeld. Nederland verdedigde in de Ierse hoofdstad haar wereldtitel.

Imke Lempers (staand tweede van rechts) met Jong Oranje. Foto: Imke Lempers

Nieuwelingen

In de selectie was Lempers een van de vijf nieuwelingen. Ook Nicole Koolen, Ageeth Boomgaardt, Mijntje Donners en Margje Teeuwen reisden mee met het grote Oranje. Van zenuwen had Lempers geen last, weet ze nog. ‘Het was niet: wauw, ik zit bij Oranje. Ik kende de meeste speelsters al via de club of andere Nederlandse selecties.’

De speelsters moesten flink aan de bak in Argentinië. Er werd twee keer per dag getraind en werden zes wedstrijden gespeeld. Daarnaast gaf de ploeg clinics aan de Argentijnse jeugd. Ontspanning was er in de vorm van onder meer een boottocht en een bezoek aan de Nederlandse ambassadeur.

Het ritme van trainen, hotel, trainen, vond ik saai. Dat werd wel een sleur. Wedstrijden spelen vond ik leuk, trainen wat minder. Imke Lempers over de trip van de Oranje Dames in Argentinië

‘Internationale trips zijn altijd leuk’, zegt Lempers, ‘en Argentinië is een gaaf land. We begonnen de trip in Rosario en gingen daarna naar Buenos Aires. Maar het ritme van trainen, hotel, trainen, vond ik saai. Dat werd wel een sleur. Wedstrijden spelen vond ik wel leuk.’

Na een basisplaats tegen Litoral (2-0), een districtsteam uit Sante Fe, en invalbeurten in de duels met Invitational XI (4-1) en Jong Argentinië (2-1) maakte Lempers op 16 december 1993 haar officiële debuut voor de Oranje Dames. Ze begon in de basis tegen Argentinië, een duel dat Nederland met 1-0 won dankzij een vroeg doelpunt van Mieketine Wouters.

Andere kijk

Het was Lempers op dat moment niet duidelijk dat ze haar debuut heeft gemaakt. ‘Ik heb geen speldje gekregen. Een speech van de aanvoerder? Nee, ook geen speech. Maar zoals ik al zei, ik was er in die tijd niet zo mee bezig.’

Vlnr: Fleur Pessers, Imke Lempers, manager Mieke van den Akker en bondsbestuurslid Cora de Wilde tijdens de boottocht op rivier de Parana in de omgeving van Rosario. Foto: KNHB/Hockey Magazine

In die tijd keek Lempers er ook anders tegenaan. Ze vond naast hockey ook andere dingen belangrijk: de studie psychologie en het studentenleven. ‘Naarmate ik ouder werd en ging studeren in Amsterdam vond ik het wel steeds lastiger om helemaal voor hockey te kiezen.’

Combineren steeds lastiger

‘In mijn jeugd was hockey echt mijn lust en mijn leven. Ik vond het in die tijd ook nog niet moeilijk er andere dingen voor op te geven, maar ik merkte dat ik het steeds moeilijker vond om de gezelligheid van het studentenleven in Amsterdam te missen. Het werd steeds lastiger om dat leven te combineren met hard trainen.’

‘Het is de reden dat ik er niet helemaal vol voor ben gegaan. Uiteindelijk is de knop omzetten ook onderdeel van topsport. Als ik die knop wel had omgezet, had ik denk ik wel een eindtoernooi kunnen spelen. Nu vind ik het jammer dat ik niet aan de Olympische Spelen heb meegedaan, maar toen had ik dat gevoel niet zo.’

Telefoon van de bondscoach

Lempers vertelt verder: ‘Ik woonde in een dispuuthuis met tien meiden die helemaal niets met hockey hadden. Die zeiden: jeetje, wat moet je er veel voor laten.’

Daarom werd het telefoontje van bondscoach Wentink een half jaar voor de trip naar Argentinië naar het dispuuthuis door een huisgenoot niet op waarde geschat. De opvolger van Roelant Oltmans wilde Lempers uitnodigen voor Oranje. Het zou de eerste keer zijn dat ze zich bij het grote Oranje mocht melden.

Iemand uit het huis had de telefoon opgenomen, maar was dat vergeten door te geven. Imke Lempers over het telefoontje van de bondscoach naar het dispuuthuis

‘Iemand uit het huis had de telefoon opgenomen, maar was dat vergeten door te geven’, herinnert Lempers zich het voorval. ‘Anderhalve week later kwam bij de training van Amsterdam-coach Hans Jorritsma naar mij toe: ben je niet gebeld? Nee, zei ik. Nadat ik thuis kwam, vroeg ik of Bert Wentink voor mij had gebeld. Toen zei iemand: oh ja, die heeft gebeld.’

Dat het voor Lempers uiteindelijk bij die ene interland is gebleven, lag niet in de lijn der verwachting. Ze doorliep alle nationale selecties en speelde met Jong Oranje in 1989 het Jeugd WK in Ottawa. Op haar zeventiende debuteerde Lempers in het eerste van HGC. De middenvelder had een goed inzicht en beschikt over een versnelling.

Talent

‘Ik was niet het grootste talent, maar als je aanvoerder bent van Nederlands A en op je zeventiende debuteert in Dames 1 dan ben je volgens mij best wel getalenteerd’, zegt Lempers.

Poster van de universiteit van North Carolina waarmee Imke Lempers kampioen van de Verenigde Staten werd. Foto: Imke Lempers

In totaal maakte Lempers een seizoen deel uit van de selectie van het grote Oranje. Vlak voor het WK in Dublin in 1994 viel ze als zeventiende speelster af. ‘Dat vond ik jammer, want ik had net zes weken hard getraind. Ik wist dat het moeilijk zou worden, want we hadden goede mensen op het middenveld. Nadat ik was afgevallen voor het WK, ben ik niet meer in het vizier van Oranje geweest.’

De Oranje Dames sloten het WK in Dublin teleurstellend af als zesde. Lempers zette twee jaar later een punt achter haar topsportcarrière. Een knieblessure noopte haar te stoppen. De middenvelder speelde in totaal acht seizoenen in de Hoofdklasse, drie voor HGC en vijf voor Amsterdam. Tussendoor hockeyde ze een jaar in de Verenigde Staten voor de universiteit van North Carolina. Hoewel haar loopbaan in mineur eindigde, kijkt Lempers absoluut niet met wrok terug.

Ik kijk terug op een fantastische en leervolle tijd. Imke Lempers over haar hockeyloopbaan

‘Terugkijkend op mijn hockeyloopbaan, kan ik concluderen dat ik een leuke tijd heb gehad. Hockey heeft me namelijk veel gebracht. Het heeft me geleerd om ergens voor te gaan, in teams te werken en met teleurstellingen om te gaan Het was een enorme eer om bij het Nederlands team te zitten. Ik kijk terug op een fantastische en leervolle tijd. En eindelijk ben ik verlost van mijn frustratie. Nu ik een officiële interland achter mijn naam heb, kan ik eindelijk lekker slapen’, lacht Lempers.

Imke Lempers richtte in 2011 PURE Executive Search op. Ze adviseert toonaangevende en innovatieve bedrijven die zoeken naar hoogopgeleide executives en toptalent.