Het klinkt altijd wat onsympathiek als je stelt dat een speelster behoort tot de inboedel van een team, maar in het dameshockey op (sub-)topniveau mag je dit vooral als een compliment beschouwen. Wanneer je zoals Amber Folmer al negen jaar in Dames 1 van Huizen speelt – met alle inspanningen, opofferingen en commitment van dien – dan ben je dus een ware liefhebber. Meestal is de doorlooptijd in dit circuitje aanzienlijk korter.
Bepaald saai is het de laatste jaren trouwens niet geweest voor de Noord-Hollanders. Folmer werd met haar team kampioen in de vroegere Overgangsklasse (2017), promoveerde na de play-offs tegen Nijmegen, speelde twee bijzondere maar moeizame seizoenen in de Hoofdklasse en is nu verwikkeld in een proces een nieuw team te bouwen, dat zijn woordje gaat meespreken in de Promotieklasse.
Dat laatste is eenvoudiger gezegd dan gedaan. Aan de hand van Kim Lammers zou Huizen dat traject inzetten, maar afgelopen voorjaar liet de 200-voudig international weten voorlopig afstand te nemen van de hockeysport.
Folmer (27): ‘Wij waren erg verrast door dit besluit, maar stuk voor stuk respecteerden wij haar afwegingen. Als teamcaptain stond ik in nauw contact met Kim en op een goed moment ze ik tegen mijn vriend: het zou wel eens kunnen dat ze niet doorgaat. Ik voelde zoiets. Gelukkig zijn wij goed uit elkaar gegaan en ik spreek haar nog steeds.’
‘Eddie is een mensenmens’
De technisch verantwoordelijken bij de Huizen slaagden er betrekkelijk snel in een opvolger te presenteren, zegt Folmer.
‘De knop moest om, want ook zonder Kim Lammers moeten we gewoon weer presteren. Als spelersgroep hebben we aangegeven welk type trainer het best bij ons zou passen. Dat is Eddie Simmons geworden en ik vind dat dit een goede keuze is geweest. Nadat bekend was dat hij de nieuwe man zou worden, heeft hij direct alle speelsters individueel benaderd om allerlei zaken te bespreken. Afgelopen zomer hing ik soms viermaal per dag met hem aan de telefoon om te overleggen. In mijn ogen is het een mensenmens.’
‘Kunst is plezier terug te vinden’
Vorig jaar was uiteraard sprake van een gebroken seizoen, maar de twee jaren ervoor in de Hoofdklasse stond Huizen vaak aan de verkeerde kant van de uitslag.
Folmer: ‘Dat heeft ons in zekere zin best beschadigd. Vorig seizoen hebben we terug in de Promotieklasse niet kunnen laten zien waartoe wij in staat zijn. Eigenlijk was het voor ons een ongelukkig jaar. Dat willen we niet meer. De kunst is denk ik dat wij weer ons plezier terugvinden, weer wedstrijdjes gaan winnen en lekker gaan scoren. Daar heb ik zelf als aanvalster ook behoefte aan. Vorig seizoen kwam ik tot vier treffers en de jaren ervoor was het in de Hoofdklasse ook niet eenvoudig. Het zou mooi zijn als ik ergens tussen de vijftien en twintig goals ga maken, maar ik ben er voorzichtig mee. Vorig jaar hoopte ik daar ook ergens op uit te komen en dat lukte van geen kant.’
‘Van onszelf verloren’
De ouverture van de competitie leverde Huizen zondag geen punten op. Thuis tegen HBS werd het na een 1-0 voorsprong een 1-3 nederlaag.
‘Wij hadden natuurlijk graag gewonnen en kregen daarvoor zeker de mogelijkheden. We lieten de kansen liggen en dat gaf HBS vleugels. Eigenlijk hebben we van onszelf verloren. Al met al kwamen we 29 maal in de cirkel van onze tegenstander, dan kan je moeilijk zeggen dat je slecht hebt gespeeld.’
Folmer verhult niet dat er veel werk te verrichten is op Huizen. De selectie telt zeven nieuwe speelsters, onder wie ervaren hockeysters als Sanne Westerhout (25), Alison Lee (23) en Myrte van Kesteren (23), maar tevens een aantal jonkies van eigen bodem.
Folmer: ‘Ik ben er best trots op dat drie talenten van de club kunnen aansluiten bij Dames 1: Sam Luttmer, Pam van der Laan en Noa van Leer. Als captain voel ik mij extra verantwoordelijk dat ze goed worden opgevangen. En ik vind het vooral ook leuk om te doen. Het was prachtig dat Sam, zestien jaar pas, afgelopen zondag onze eerste treffer maakte. Ik was echt blij voor haar.’
‘We zijn goed op weg, vind ik’
Komende zondag gaat Huizen op bezoek bij Rotterdam. Tijdens de voorbereiding won de ploeg van Eddie Simmons met 2-0 van ze, maar iedereen weet dat dit soort resultaten geen enkele garantie biedt.
‘Het klinkt misschien vreemd, maar wij hebben ons geen doelstelling opgelegd. Die is ook lastig te benoemen met een verjongde spelersgroep en een compleet nieuwe technische staf, want ook Eddies assistenten Taeke Taekema en Suzanne Reimering zijn nieuw dit seizoen. We doen het nu anders in de opbouw, we zetten een andere press, dus het is op alle gebieden wennen. We zijn goed op weg, vind ik, maar hoe ver we kunnen reiken valt niet te zeggen. Eerst maar eens een aantal wedstrijden spelen.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.