Martin van de Rakt moet in België zijn navigatiesysteem weer gebruiken

In Nederland wist hij uit zijn blote hoofd alle clubs waartegen zijn ploeg moest spelen inmiddels wel te liggen. Maar in België stuurt Nederlander en Royal Victory-coach Martin van de Rakt zijn auto op zondag nog weleens per ongeluk de verkeerde kant op. ‘Ik ben al drie keer verkeerd gereden.’

Spelen tegen clubs met schitterende namen als Waterloo Ducks, Gantoise, Royal Herakles of Dragons: voor de oud-coach van Tilburg voelt het avontuur over de grens als een ontdekkingsreis. En niet alleen voor hem. Royal Victory heeft dit seizoen vier Nederlandse speelsters onder contract staan.

Overgekomen van Tilburg zijn samen met Van de Rakt ook aanvaller Benthe Möschner en keeper Lotte Kleijnen. Verdediger Kim van Roosmalen is overgestapt van MOP. Voorin speelt dit seizoen zevenvoudig international Lieke Hulsen, afkomstig van Den Bosch.

Allemaal hadden ze in Nederland kunnen blijven hockeyen, maar hun nieuwsgierigheid naar het onbekende was groter dan de drang om op bekend terrein te blijven. ‘Ik was op zoek naar iets nieuws’, zegt Van de Rakt, die vier jaar bij Tilburg en vier jaar bij Nijmegen heeft gewerkt. ‘Op een gegeven moment ken je alle clubs wel zo’n beetje. Je weet waar ze liggen, je weet hoe je ernaartoe moet rijden. Je weet zelfs wat voor lunch je na de wedstrijd krijgt.’

Martin van de Rakt, toen nog als coach van Tilburg. Foto: Frank van Engelen

Ik wilde eens in een totaal andere omgeving spelen. Benthe Möschner

Omdat zijn nieuwe club nog een aanvaller kon gebruiken, vroeg hij Tilburg-speelster Benthe Möschner mee. De achttienjarige spits had pas één seizoen in de senioren achter de rug, maar hoefde niet lang na te denken. ‘Ik heb altijd bij Tilburg gespeeld. Van kinds af aan. Laat ik het gewoon doen, dacht ik toen Martin me meevroeg. Ik wilde eens in een totaal andere omgeving spelen’, zegt Möschner.

‘Wat me vooral aanspreekt, is dat het hier een stuk internationaler is. Bij Tilburg speelde ik alleen met Nederlanders. Hier komen mijn teamgenoten uit alle windstreken. Uit België, uit Nederland, uit Argentinië. Er komt ook iemand uit Zuid-Afrika. In het begin moest ik wennen aan al dat Engels praten, maar inmiddels ben ik helemaal op mijn plek.’

Benthe Möschner, veilig verscholen achter een mondkapje.

Er is tegen me gezegd dat in België de scheidsrechters heel slecht zouden zijn. Dat is me reuze meegevallen. Ja, ze zijn inderdaad niet allemaal even goed, maar dat is Nederland ook niet het geval. Martin van de Rakt

De keuze van de Nederlanders bij Royal Victory voor het onbekende van België staat in het vrouwenhockey niet op zichzelf. Bij Dragons spelen dit seizoen oud-Hoofdklasse-speelsters Valerie Magis (Oranje Zwart), Fleur Broers (Oranje-Rood) en keepster Roos Knijff (SCHC). In het seizoen 2017/2018 bouwde hockeyfenomeen Maartje Paumen af bij Royal Antwerp.

Het niveau in België blijft nog altijd achter ten opzichte van dat van de Hoofdklasse. De kampioen plaatst zich bijvoorbeeld niet voor de Euro Hockey League, maar voor de EuroHockey Club Trophy, een niveau lager. Veelzeggend is ook dat de Red Panthers, de bijnaam van de Belgische nationale ploeg, zich niet hebben gekwalificeerd voor de Olympische Spelen van Tokio.

Desalniettemin zijn de omstandigheden Van de Rakt meegevallen. ‘Wij hebben een vaste video-analist, een vaste fysiotherapeut en een vaste krachttrainer. De faciliteiten kun je wat dat betreft vergelijken met de Hoofdklasse. Er is ook tegen me gezegd dat in België de scheidsrechters heel slecht zouden zijn. Dat is me reuze meegevallen. Ja, ze zijn inderdaad niet allemaal even goed, maar dat is Nederland ook niet het geval.’

Omdat publiek niet welkom is, verzorgde Royal Victory zondag een livestream van de wedstrijd tegen Waterloo Ducks. Links de speaker, bovenop de tafel de cameraman.

Deze drie punten zijn na de winterstop nog anderhalve punt waard. Martin van de Rakt over het Belgische competitieformat

Zondag speelde Royal Victory pas de zevende wedstrijd van het seizoen, maar was de ontlading groot na het eindsignaal. Er was met 2-1 gewonnen van de Waterloo Ducks, de landskampioen van 2018, die nu zó ver is teruggevallen dat ze dertiende staat. Het is zoiets als winnen van Amsterdam of Den Bosch dat onderaan bungelt in de Hoofdklasse. Maar veel belangrijker nog: de speelsters van de nummer van de drie van de ranglijst waren vooral blij omdat ze met de zege goede zaken hadden gedaan met het oog op kwalificatie voor de kampioenspoule.

Hoe het Belgische competitieformat in elkaar steekt, valt haast moeilijker uit te leggen dan de uitdijing van het heelal. Waar het op neer komt, is dat er na dertien competitiewedstrijden (één seizoenshelft) een schifting plaatsvindt. De onderste zes teams strijden na de winterstop tegen degradatie. De top acht richt zich in twee poules van vier om het landskampioenschap.

‘Ons doel voor de eerste competitiehelft is om bij de bovenste acht te eindigen. We staan nu op achttien punten. In theorie zou dat genoeg moeten zijn, maar het is natuurlijk pas zeker als het zeker is’, zegt Van de Rakt.

‘Ieder punt dat we voor de winterstop pakken, telt na de winter voor de helft mee. Deze drie punten zijn dan dus nog anderhalve punt waard. Na de winter is het gat kleiner dan nu en dus overbrugbaar. Daardoor blijft het spannend. Dat vind ik óók mooi aan de Belgische competitie.’