Felice Albers: ‘Ik geniet van onze vechtlust en veerkracht’

Met pijn en moeite, maar ook met vechtlust en veerkracht plaatsten de vrouwen van Amsterdam zich zondagmiddag voor de finale van de EuroHockey League. Daarin is aartsrivaal en titelhouder Den Bosch maandag de tegenstander. In plaats van te balen over het stroeve spel, groeit bij Felice Albers steeds meer de trots over de wilskracht van haar ploeg.

We spreken Albers enkele minuten na de gewonnen halve finale tegen het verrassend sterke Junior FC. Op haar gezicht een grote glimlach vanwege het bereiken van de finale, maar ook een pleister. De middenvelder van Amsterdam ging aan het begin van het derde kwart even naar de grond na kennismaking met de stick van Gigi Oliva.

‘Ik voelde een tik tegen mijn gezicht’, legt Albers uit. ‘Eerst dacht ik: het valt wel mee. Maar toen ik aan mijn wang voelde en zag dat mijn hand onder het bloed zat, schrok ik. Uiteindelijk is de wond geplakt. Ik zei nog tegen de dokter: kan het alsjeblieft wat sneller, want ik wil weer het veld in.‘

Een tip-in van Felice Albers wordt met de voet gekeerd door Berta Serrahima van Junior en zal resulteren in een strafbal voor Amsterdam. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek

Elke wedstrijd vechten

Tijdens de afwezigheid van Albers rolden de oh’s en ah’s van de tribunes van het Wagener Stadion en gebeurde er van alles in het boeiende gevecht met Junior. Amsterdam maakte de 1-0 achterstand uit het tweede kwart ongedaan door een doelpunt van Fay van der Elst, maar kon even daarvóór wel door de grond zakken nadat Freeke Moes een strafbal had gemist. Dat was al de tweede gemiste strafbal van de wedstrijd, na de eerdere misser van Floor de Haan.

‘Het gaat niet altijd even gemakkelijk, dat weten we donders goed,’ reageert Albers op het geploeter en de moeizame missie om aan doelpunten te komen. Ook tegen Junior was het spel van de Amsterdamse ploeg grillig: vloeiende aanvallen werden afgewisseld met fases van onnodig balverlies door slordige passing.

‘Het is vechten, elke wedstrijd weer. We gaan er vol voor, we steunen elkaar, maar het gaat allemaal niet zo gemakkelijk als in andere seizoenen. Maar elke keer valt het gelukkig wel de goede kant op. We kunnen wedstrijden omdraaien, ook al zit het allemaal tegen. Dat is de kracht en de veerkracht van dit team.’

Amsterdam-coach Robert Tigges geeft Felice Albers een knuffel na het behalen van de EHL-finale. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek

Het probleem van Amsterdam dit seizoen is alom bekend: door de vele blessures in de ploeg heeft coach Robert Tigges nog nauwelijks in zijn sterkte opstelling kunnen spelen. Automatismen ontbreken daardoor, zodat het elke wedstrijd weer de vraag is hoe de ploeg zich manifesteert.

Albers: ‘We hebben al zoveel teleurstellingen gehad met het wegvallen van speelsters. We willen daar niet meer mee bezig zijn, anders blijven we in negativiteit hangen. We kijken elke wedstrijd naar de meiden die beschikbaar zijn en daar doen we het mee. Punt. Dat heeft ook mooie kanten. Ik geniet vandaag hoe we met elkaar bezig zijn, hoe we voor elkaar vechten.’

Finale tegen de aartsrivaal

Amsterdam staat maandag voor de vijfde keer in de Europa Cup-historie tegenover aartsrivaal Den Bosch: drie keer troffen beide ploegen elkaar in de halve finale en één keer in de finale. In die eindstrijd van 2014 won Amsterdam uiteindelijk via shoot-outs (3-0), nadat er na zestig minuten 2-2 op het scorebord stond.

Qua vorm en recente onderlinge historie is Den Bosch wellicht in het voordeel, maar Albers acht Amsterdam bij voorbaat zeker niet kansloos voor de winst in de EHL.

‘Ik heb de halve finale tussen Den Bosch en Gantoise gezien. De Belgen hielden heel lang stand, ze speelden heel compact en zetten goed druk op de bepalende speelsters van Den Bosch. Je ziet dat ze dan kans maken. Ook al komen we op achterstand, wij geven niet op. Het lukt ons vaak om die klappen te boven te komen en de wedstrijd om te draaien. Dat is toch wel de grote winst van dit seizoen. We hebben zin in die wedstrijd. Laat Den Bosch maar komen.’