Het zijn de weken van de waarheid voor Pinoké. De Steekneuzen zijn zondag begonnen aan een duizelingwekkende serie, die langs vele topclubs voert. De start daarvan, tegen Bloemendaal was behoorlijk vals en resulteerde in een 4-1 nederlaag. ‘We waren heel matig aan het verdedigen.’
Pats. In gesprek met het publiek ketste er een vol glas bier over de voeten van Pinoké-coach Jesse Mahieu. Zijn witte gympen, zeiknat.
Tsja. Dat kon er ook nog wel bij. Met een beetje gevoel voor symboliek kan je stellen dat het paste in de verloren dag van de Amsterdammers. Een dag van de Wet van Murphy. Een dag van ‘net-niet’. Net-niet de kansen afgemaakt, net-niet scherp genoeg gedekt en ja, net-niet een biertje goed vastgepakt.
Het was dus de eerste van vier topduels die Pinoké in veertien dagen in de Tulp Hoofdklasse Heren afwerkt. Daarin treft de vice-kampioen verder Kampong, Amsterdam en Oranje-Rood. ‘Een reeks van play-offniveau’, weet coach Mahieu. ‘We zijn nu voor de eerste test gezakt. Ik maak me daar geen zorgen om, maar we mogen hier wel van balen. We waren niet goed genoeg. En Bloemendaal was erg goed, vond ik.’
Iets verderop langs het veld schudt cornerschutter Alexander Hendrickx zijn hoofd. Nee, het was ‘m niet zondag. Dat gaf hij direct toe. ‘Het lag aan het geloof in ons eigen kunnen’, stelt de Belg. ‘Het was allemaal maar een beetje half. Verdedigend, aanvallend, zoals we vrijliepen…het was niet goed genoeg. Te weinig energie.’
De fok-it-mentaliteit die te laat kwam
‘We begonnen niet slecht, maar kregen een makkelijke goal tegen. Een hoge bal, waarbij we niet goed stonden’, vindt de verdediger. ‘Daarna lieten we hen te veel begaan. Pas op het laatst hadden we iets van ‘fok it’. Toen speelden we ze wél zoek.’ Er volgt een gortdroge conclusie: ‘Maar in principe moet je met zo’n mentaliteit beginnen, het moet niet pas komen als je met 4-0 achterstaat.’
Mahieu, tussen 2002 en 2006 goed voor 50 interlands, was vroeger een rasverdediger. Als het moest snoeihard in de duels, fysiek sterk met zijn grote lijf en uitschuifbare lange armen. Juist in het gebied waarin hij de specialist is, achterin dus, rammelde het bij Pinoké. ’We waren heel matig aan het verdedigen. Gaven veel te makkelijk corners weg. Buiten de cirkel, aan de zijlijn. Daar kan je niet tegenaan hockeyen. Bloemendaal maakte daar heel goed gebruik van.’
Op de vraag of hij komende week dan zelf maar een masterclass moet geven, moet de oud-international gniffelen. ‘Mwah, dat zit er niet meer zo in, denk ik. Alleen in de kleine ruimte lukt me dat nog. Op snelheid kan ik dat niet meer. Bovendien: ze weten echt wel hoe het moet. Dat hebben de jongens in het verleden gewoon goed gedaan.’
Liever 4-1 (of 4-0) dan 1-0
‘Als het dan toch gebeurt, is het misschien wel beter dat we ook met harde cijfers verliezen’, denkt Hendrickx. ‘Dan is het duidelijk dat we nog stappen moeten maken en blijven werken. Dan heb ik liever dat het hier 4-0 wordt dan 1-0. Oh ja, het was 4-1. Naja, veel maakt dat ook niet uit. Als je minder scherp bent, kom je daar tegen kleinere ploegen nog wel mee weg. Bloemendaal straft dat af.’
Ook de strafcorners maakten zondag het verschil. Bloemendaal benutte er twee van de negen, uit eentje kwam een strafbal. Pinoké liet al zijn zes corners onbenut. ‘Ik wil niet te veel met de vinger wijzen…’, neemt Hendrickx een aanloop. ‘Maar het aangeven ging ook een beetje links-rechts. Misschien beschrijft het deze wedstrijd wel een beetje, het was ‘net-niet’. Net-niet scherp, net-niet perfect genoeg. En dan moet ik soms corrigeren. Het is natuurlijk fijner als zo’n bal perfect stilligt.’
Dat de specialisten van Bloemendaal wel met scherp schoten, daar maakt Hendrickx zich niet te druk om. ‘Daar hou ik me niet mee bezig. Het is geen onderlinge wedstrijd, hè.’
Mahieu: ‘Tien seconden voor tijd konden we een bal zo de goal inlopen. Maar wat deden we? We waren even aan het wachten en draaiden de bal terug. We waren niet genoeg bewust van wat we deden. Vond ik tekenend voor vandaag.’
De ongeslagen wolk
Hendrickx denkt dat Pinoké – mede door de play-offervaring van vorig seizoen – verder is dan een jaar geleden. ‘We zijn volwassener gaan hockeyen. Maar vandaag even niet. Het is prima dat we met de neus op de feiten worden gebruikt, van die ongeslagen wolk afkomen. We weten nu wat we weer vol aan de bak moeten.’
Mahieu: ‘We hebben zeven duels gespeeld. Vier gewonnen, twee gelijk en eentje nu dik verloren van een concurrent. Dat is jammer en het zet ons met beide benen op de grond. Het enige dat we nu kunnen doen, is in de spiegel kijken en zien wat we beter moeten doen.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.