Opgeluchte Vervoort: ‘Geen psycholoog ter wereld begrijpt dit’

Ook komend seizoen zien we de vrouwen van Rotterdam terug in de Tulp Hoofdklasse. De ploeg van coach Brian Vervoort won tweemaal met 3-2 van Huizen in de play-outs. Maar zaterdag had het maar heel weinig gescheeld of Huizen was er met de zege vandoor gegaan.

Ronduit bizar. Dat is wellicht de beste manier om de slotminuten van de tweede ontmoeting tussen Rotterdam en Huizen te beschrijven. Drie minuten voor tijd pushte Sam Luttmer haar ploeg naar de 1-2. Een beslissingswedstrijd leek op komst.

Maar toen stond Annebregt Rietveld weer eens op. Dat ze ook al geregeld in de reguliere competitie. En donderdag, toen ze vlak voor tijd de winnende maakte. Zaterdag prikte ze binnen zestig seconden na de 1-2, de gelijkmaker binnen. Maar daar bleef het niet bij.

Terwijl Huizen alle zeilen bijzette om dit keer een ultiem late tegentreffer te voorkomen, versierde de thuisploeg in de laatste minuut een strafcorner. Met cornerschutter Rietveld binnen de lijnen wist iedereen op en naast het veld wie er aan zet was. De aangeef was goed. De stop perfect. En de push van Rietveld? Die zeilde prachtig in de linkerbovenhoek.

Het Rotterdamse publiek ontplofte. Coach Brian Vervoort rende het veld op om minstens een meter hoog de lucht in te springen. Terwijl de toeter klonk, leek het wel alsof Rotterdam – net als vorig jaar – kampioen was geworden. De speelsters stoven op elkaar af, sprongen en juichten. Ze hadden het geflikt.

Blijdschap en teleurstelling in één beeld. Foto: Wessel Dekker/Orange Pictures

Net een sprookje

Vervoort stond een paar minuten later nog steeds perplex. ‘Dit geloof je gewoon niet. Ik weet niet waar dit team het vandaan haalt, maar ze weten toch een bepaalde energie ergens vandaan te halen om iets om te draaien. Dat hebben we dit seizoen al meerdere keren gedaan en dat lukte in de play-outs tot twee keer toe tegen Huizen. Als je beter bent, steeds bezig om te scoren en dan een tegengoal moet incasseren, is dat natuurlijk niet wat je wil. Maar op de een of andere manier komt er bij dit team juist dan een energie vrij die ze nodig hebben om het te doen.’

‘Dat die 2-2 nog viel, gebeurt vaker bij ons’, vervolgde Vervoort. ‘Maar dat we daarna nog 3-2 maken, en dan nog zo mooi ook, is net een sprookje. Ik denk dat er geen psycholoog in de wereld is die dit begrijpt. Ik ben megatrots op AB en het team. Het hele seizoen zijn ze doorgegaan, wat er ook gebeurde. Niet zielig doen, maar de schouders eronder zetten. Leren, littekens oplopen en beter worden. Al is het 0,01 procent. Deze wedstrijd typeert die mindset. Doorgaan loont.’

Ook matchwinner Rietveld moest nog bijkomen van de rollercoaster van de laatste paar minuten. ‘Bij mijn eerste goal dacht ik alleen maar: gewoon rammen op goal. Hij rolde er met wat geluk in. En bij mijn corner was het alles of niets. Focussen, koppie erbij en keihard pushen. Dat het lukte, is natuurlijk fantastisch. Alsof we weer kampioen zijn geworden.’

Rotterdam (hier met Lieke Elsman) en Huizen (met doelpuntenmaakster Myrthe van Kesteren) waren aan elkaar gewaagd in de play-offs/-outs. Foto: Wessel Dekker/Orange Pictures

Grijze haren en hartverzakkingen

Toch zag het er in het eerste kwart niet naar uit dat Huizen aan de winnende hand was. Rotterdam had verreweg het meeste balbezit, creëerde twee corners en een handvol andere kansen. Rietveld: ‘Ik vond ons een stuk beter dan Huizen. Onze structuur, het tempo, de kansen… Maar in de afronding was het was allemaal net niet. Pas na de 0-1 gaven we volop gas. Heel gek, maar misschien hebben we dat zetje in de rug nodig.’

Vervoort vond zijn ploeg de terechte winnaar. ‘Alle respect voor Huizen, want ze hebben er echt een wedstrijd van gemaakt. Maar wij horen in de Hoofdklasse thuis. We hadden een goed seizoen en weten waar we aan moeten werken. Maar in dit soort wedstrijden moet je het nog wel even doen. Dat is gewoon niet makkelijk.’

Met de handhaving is de missie van Rotterdam voor dit seizoen voltooid. Vervoort: ‘Ik ben opgelucht. Als de ploeg niet goed genoeg is voor de Hoofdklasse had ik dat ook durven zeggen. Maar deze dames zijn dat wel. Daarbij zit er nog veel in het vat. De uitdaging komend seizoen wordt om ons direct te handhaven door slimmer te zijn op bepaalde momenten. En voor mij zou het wel eens lekker zijn om een jaar zonder grijze haren en hartverzakkingen door te komen. Maar dat is voor later. Eerst gaan we lekker feestvieren.’