Maartje Krekelaar: ‘We krijgen veel vrijheid’

In de nationale jeugdteams werd Maartje Krekelaar (20) altijd verteld wat ze moest doen. Maar sinds oktober 2015 – toen ze aansloot bij het Grote Oranje – blijkt dat ze nu zelf alle verantwoordelijkheid moet nemen. Deze week hoort ze of voor het eerst naar de Olympische Spelen mag. ‘Ik volg maar het voorbeeld van de ouderen. Zij voeden mij een beetje op.’

Hoe dat ging, in de jeugdteams? ‘Ze vertellen je dat je altijd je waterbidon mee moet nemen naar het veld. Je moet op bed liggen als ze zeggen dat je dat moet doen. Je moest altijd in groepen dingen doen. Bij de Nederlandse jeugdteams probeerden ze je altijd op te voeden,’ vertelt een verbaasde Krekelaar, die de kneepjes van het vak – topsporter zijn – langzaam werd bijgebracht. Want nu kan ze het zelf.

‘Bij het Nederlands Elftal is veel vrijheid. Er mag veel. Als we ergens in het buitenland zijn, mag je lunchen waar je wilt. Je moet ook rusten, maar er is niemand die het controleert. Er wordt gewoon van je verwacht dat je dat doet. Bij m’n club Den Bosch vertelt Lidewij (teamgenoot Lidewij Welten) weleens over wat er van me verwacht wordt. Dat ik als jonkie de hockeyballen mee moet nemen naar het veld, en en hoe het verder allemaal werkt bij het Nederlands Elftal.’

Veel rusten

Sinds Krekelaar geselecteerd is, heeft ze haar opleiding op een lager pitje gezet en leeft ze helemaal als topsporter. Dat betekent vooral heel veel rusten en vooral heel veel slapen. ‘Weet je wat het is: ik heb nog nooit zoveel dutjes in m’n leven gedaan. Ik slaap hier echt elke middag. Behalve als we ’s ochtends wat minder hard trainen. Maar zoals tijdens de Champions Trophy in Londen, waar ik niet meespeelde maar wel hard moest trainen ’s ochtends: dan slaap ik elke middag een uur of anderhalf uur. Die dutjes heb ik keihard nodig. Ik heb zelf discipline, maar volg vooral het voorbeeld van de ouderen. Zij voeden mij een beetje op. Ik hoor hier vaker iets van een medespeler dan van de coach. Dat vind ik wel opvallend. Ik dacht: hoe hoger, hoe strenger. Maar hier ligt de verantwoordelijkheid gewoon helemaal bij mezelf.’