Een les voor de Oranje Dames van nu: waar ging het mis in 1992?

In aanloop naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro blikken we terug op historische olympische hockeymomenten. In aflevering 10: De Olympische Spelen van 1992, de enige van de laatste 7 edities waar de Oranje Dames géén medaille wonnen. Het verhaal over het toernooi waar het misging tijdens die ene wedstrijd…

‘Wij waren vooraf bestempeld als favoriet. Zeker omdat we 2 jaar daarvoor wereldkampioen waren geworden’, blikt de aanvoerder van toen, Carina Benninga, terug op de Olympische Spelen in Barcelona, waar niets minder dan goud het doel was. ‘We hadden er zin in en we wisten: we kunnen goud winnen.’

Het liep anders, en niet zo’n beetje ook. En dat terwijl het toernooi juist als een sprookje begon. Benninga, die na de gouden medaille in 1984 in Los Angeles en het brons in 1988 in Seoul nu aan haar laatste Spelen zou beginnen, mocht tijdens de openingsceremonie de Nederlandse vlag dragen. Geweldig, vond ze het. Ook op sportief gebied begon Nederland prima: in de poule van 4 versloeg Oranje eerst Groot-Brittannië (2-1) en later Nieuw-Zeeland (2-0).

(foto: KNHB/Jeroen van Bergen)

Boosdoener Zuid-Korea

Maar toen brak de wedstrijd tegen Zuid-Korea aan, dat móést winnen om naar de halve finale te gaan. ‘Een half jaar daarvoor hadden we een testwedstrijd tegen Zuid-Korea gespeeld’, zegt Benninga. ‘Toen speelden we fantastisch en wonnen we met 5-0. We dachten dus: laten we met dezelfde tactiek spelen. Maar ja, dat hadden we beter niet kunnen doen. We misten Lisanne.’

Blessure Lisanne Lejeune

Lisanne is Lisanne Lejeune, bij wie een paar weken voorafgaand aan de Olympische Spelen het noodlot toesloeg: ze brak haar sleutelbeen. ‘Lisanne was een heel belangrijke speelster voor ons: ze was laatste man én cornerman. Omdat zij er in Barcelona niet bij was, moesten we in het hele team schuiven. De opbouw van achteruit zat er zó ingeslepen, maar door haar afwezigheid ontbrak de opbouw.’

In het beslissende duel kwam Nederland in de 8e minuut op achterstand, waarna Zuid-Korea in de 41e minuut nóg eens toesloeg. Het duel eindigde in 2-0 en de Oranje Dames eindigden – ondanks 2 overwinningen in 3 wedstrijden – als 3e in de poule. Een drama, omdat alleen de beste 2 zich kwalificeerden voor de halve finale. De wereldkampioen was uitgeschakeld op basis van doelsaldo.

‘Ons rekenwerk was niet goed’

Benninga: ‘Achteraf hebben we het niet alleen tegen Zuid-Korea laten liggen, maar ook tegen Nieuw-Zeeland. We waren er toen helemaal niet mee bezig dat we onze kansen konden vergroten als we vaker zouden scoren. Het rekenwerk zat er nog niet in. We wonnen met 2-0, maar we hadden scherper moeten zijn en met 3-0 of 4-0 moeten winnen.’

Haar allerlaatste wedstrijd

In de verliezerspoule wonnen de Oranje Dames nog wel van Canada (2-0), maar in de strijd om de 5e plaats was Australië te sterk (2-0). De gouden medaille was een pijnlijke 6e plek geworden. ‘Die wedstrijd tegen Australië was ook nog eens mijn allerlaatste wedstrijd ooit’, zegt Benninga. ‘Natuurlijk had ik mijn carrière op een andere manier willen afsluiten, maar meer zat er niet in. Australië was toen gewoon beter.’

Lees ook

• Floris Jan Bovelander in zijn korte broek gehuldigd