Hoe belangrijk zijn de mensen dichtbij of achter de spelers van OranjeHockey? En wie zijn dat eigenlijk? We vroegen het aan aanvalster Ellen Hoog (30) in de aanloop naar Rio.

Hoe belangrijk is je achterban voor jou?

‘Heel belangrijk. Het moet thuis gewoon rustig zijn. Je moet daar geen gezeik hebben, of ruzies wat alleen maar energie kost. Want je moet natuurlijk al je energie op het veld kwijt kunnen. Je achterban moet ook heel meelevend zijn, ze moeten het wel allemaal begrijpen. Dat geldt zowel voor mijn partner, mijn familie en mijn vrienden.’

Rond Rio ben je natuurlijk nog meer afgeschermd dan normaal, toch?

‘Ja maar dat weet mijn achterban ook allemaal wel hoor. Mijn familie weet dat sowieso, daar hoef ik het niet eens aan uit te leggen. Die zien me na de Spelen wel weer. Ik spreek ze natuurlijk wel, veel appen en af en toe even bellen. En als we elkaar daar in Rio nog kunnen zien dan is dat mooi meegenomen.’

‘Ik ben niet het type dat op de hotelkamer uitgebreid gaat appen met z’n familie’

Spreek je elkaar normaal gesproken op dagelijkse basis?

‘Nee, dat niet. Ik ben gewoon niet het type dat op de kamer komt in het hotel en dan uitgebreid gaat appen met z’n familie. Daar heb ik niet zoveel zin in. Ik ben hier dan gewoon bezig met het team. Wat dat betreft ben ik misschien ook wel een beetje extreem. Toevallig kreeg ik vanmiddag een appje van een vriendinnetje van ‘Hé je bent er weer’. Die had me inderdaad al een aantal keer ge-appt, maar daar had ik nog niet op gereageerd. Maar zij weet ook hoe dat bij mij werkt. Zelf ben ik ook heel makkelijk in relaties en vriendschappen. Straks na de Spelen heb ik daar weer alle tijd voor.’

Even over je partner, oud-voetballer Kelvin de Lang: begrijpt hij je als (ex) sporter beter dan anderen?

‘Nee, dat maakt niet echt uit, maar hij werkt nog steeds in het voetbal en het is wel makkelijk als iemand in de sport zit of als ze zelf sporten. Ik heb ook wel eens een vriendje gehad dat totaal niet sportte. Die zei rustig: ‘dan zeg je toch af,’ als ik me eens liet ontvallen dat ik even geen zin had on te trainen. Kel begrijpt dat gewoon heel goed omdat hij zelf ook altijd gevoetbald heeft en dus nog steeds in de sport zit. Voor mij werkt dat wel heel fijn. We hebben het echt niet alleen maar over hockey en over sport, maar als ik ergens mee zit, dan kan ik bij hem wel echt mijn ei kwijt. Dan weet hij ook wel het juiste te zeggen. En hij vindt het onwijs leuk wat ik doe, dat is ook wel heel belangrijk. Hij loopt nooit te zeiken dat ik hem niet veel spreek of zie.’

Is er straks ná Rio direct sprake van een inhaalslag qua onderhoud van sociale contacten?

‘Nee, want het is altijd wel weer even wennen. Vaak is het eerste wat ik wil als ik terug kom van een toernooi de dag erna toch weer met m’n team afspreken. Eigenlijk heel raar. Dan wil je napraten, dan wil je het daar over hebben. Maar als je dan een vriendinnetje thuis hebt zitten, die begrijpt dat niet. Die heeft het ook niet meegemaakt, die zit niet in de sport. Ik kan het dan wel vertellen, maar die voelt het niet. Dan is het lekkerder om met iemand van het team af te spreken.’

‘Vriendinnen vragen vaak ‘hoe gaat het met hockey’ dan is het: ‘goed’ en dan hebben we het er niet meer over.’

‘Ik weet nog na Londen (Olympische zomerspelen van 2012 waar de Dames Goud wonnen, red.) dat we nog weken lang contact met elkaar hadden. Dat we elkaar echt een beetje misten. Maar na Rio heb ik denk ik ook wel weer wat meer tijd. Dat is wel lekker. Dan hoef ik wat minder te plannen. Nu hebben we zo weinig vrije dagen dat ik echt vooruit moet plannen wanneer ik met iemand een koffietje kan drinken. Maar dan is het iets spontaner allemaal. Ik vind het ook wel lekker om op m’n vrije dag even wat anders aan m’n hoofd te hebben dan hockey.’

Gaan er nog mensen uit jouw achterban mee naar de Spelen?

‘Ja, m’n moeder gaat er heen. Die zit in een huis met allemaal andere ouders. Volgens mij ligt ze op de kamer met de moeder van Naomi, dat is ook wel gezellig. Die komen elkaar ook bijna elk groot toernooi tegen. Mijn moeder was er ook bij in Londen en Peking en ze heeft ook het WK en een keer de Champions Trophy in Argentinië meegemaakt. Dat zijn voor haar meteen vakanties. We zien elkaar dan na de wedstrijden hooguit een half uurtje. Als je pers hebt dan is dat zelfs maar 10 minuten. Maar dat weet zij ook. In Londen was ik een keer heel chagrijnig na een wedstrijd. Het liep toen niet goed en ik had gewoon geen zin. Toen zei ik op een gegeven moment tegen haar ‘ik moet even weg’. Toen heb ik daar gewoon alleen in een kamertje gezeten. Maar zij begrijpt dat. Kel komt ook, volgens mij 2 of 3 weken. Die maakt er ook een goede vakantie van. Verder komt mijn jongste broer met zijn vriendin voor 2 weken en mijn oudste broer een dag of 5. Volle bak dus, heel leuk. Het is voor hun tenslotte ook heel bijzonder.’

Als eerste op de hoogte? Download de OranjeHockey app. Dichtbij Oranje.