Ze haalde de (enige) strafcorner waaruit werd gescoord en ze maakte in het laatste kwart de winnende goal. Matchwinner Maud van den Heuvel (18) speelde tegen Amsterdam (1-2) een wedstrijd om van te dromen en hielp zo SCHC aan een finaleplaats. En dat allemaal tussen haar eindexamens door.
‘Spreek me maar na de finale’, roept matchwinner Maud van den Heuvel richting de pers. Ze wilde helemaal niet praten met de media. Maar na wat aandringen en bemoedigende woorden van haar teamgenoten, gaat de aanvaller toch overstag. Het is geen arrogantie, maar ook geen bescheidenheid. Van den Heuvel is nog maar een tiener, maar heeft hoe jong ze ook is, een duidelijk doel. Kampioen van Nederland worden. Het gaat volgens haar dit jaar gebeuren. ‘Geloof me, ik heb er echt vertrouwen in’, zegt ze.
Het 18-jarige talent van Stichtsche – die ook deel uitmaakt van de selectie van Jong Oranje – speelt dit seizoen voor het eerst definitief in de ploeg van Lucas Judge. Maar minuten maakte ze al langer. Al toen ze in MO16-1 zat, speelde ze regelmatig dubbele weekenden. Maar dat ze in haar eerste seizoen direct beslissend zou zijn tijdens de play-offs, dat had de tiener nooit verwacht.
De heerlijke actie van Van den Heuvel
‘Ik heb echt genoten’, stamelt ze. ‘Ik ben zo trots op mijn team. We hebben echt gestreden samen’, vertelt ze. Ze wil de aandacht absoluut niet naar zich toetrekken, maar ze kan er niet onderuit dat haar aandeel in de halve finale wel heel groot was. Na een heerlijke actie met een schitterende turn van 360 graden legde ze de bal in de cirkel op de voeten van Amsterdam-verdediger Gabrielle Mosch. Nog voor Yibbi Jansen aanlegde voor haar sleeppush, gebeurde er iets moois.
De jonge Van den Heuvel draaide zich direct naar het publiek. Ze zwaaide met haar armen de lucht in en schreeuwde vanuit haar tenen richting de tribune. Een actie die je meestal alleen op de voetbalvelden ziet. ‘Ik wilde onze supporters een beetje meenemen’, blikt ze terug. Het had nut. De oerkreet van de tiener werd beantwoord door bakken met geluid en Jansen pushte de stafcorner raak. ‘Ik genoot ervan. We zijn hier met zoveel mensen naartoe gekomen, dan moeten we die energie van ze ook gebruiken.’
Ze moet lachen als er nog eens over haar turn begonnen wordt. Geen halve draai, zoals je zo vaak ziet, maar een complete pirouette. ‘Ik doe ‘m wel vaker. Mooi dat het nu weer lukt. Ik ben blij dat nog niet iedereen ‘m doorheeft.’
In het laatste kwart maakte ze het tweede doelpunt voor SCHC. Toen was wel duidelijk dat Stichtsche zich op mocht maken voor de finale. De spits tipte vanuit de rug van verdediger Floor de Haan raak achter keeper Anne Veenendaal. ‘Ik loer op zulke balletjes’, vertelt ze. ‘Xan de Waard kan deze ballen altijd perfect neerleggen. Ik zag dat ze oogcontact met me zocht. Als spits wil je niks liever dan dit. Ik hoefde alleen mijn stick maar neer te leggen’, zegt ze bescheiden.
Het voetbal-dansje
Terwijl ze haar doelpunt vierde, had Van den Heuvel weer een ‘voetbalactie’ in petto. Na de nodige knuffels begon ze zowaar aan een vreugdedansje. Wie goed keek, zag dat het een bekende beweging was. Een die internationale sterren als Kevin De Bruyne en Xavi Simons regelmatig uitvoeren. Het was de Griddy. Een kenmerkende huppelpasje, terwijl er gezwaaid wordt met de armen. ‘We dollen er wat mee in het team’, vertelt ze. ‘Pien Dicke en ik hebben het er wel eens over. Ik had haar beloofd een dansje te doen als ik zou scoren, omdat zij helaas niet mee kan doen vanwege haar blessure. Ik hoop dat ze het leuk vond.’
Dansen, het publiek opjutten. Van den Heuvel zit vol passie. ‘Ik geniet gewoon echt’, vertelt ze. ‘Vanochtend had ik al het gevoel dat we zouden winnen. Nog voordat de wedstrijd begonnen was. We zijn samen echt zo sterk. Ik heb echt alles voor mijn team over.’ Dat blijkt wel, als ze vervolgens vertelt over haar eindexamenweek. De vwo-scholier begon vorige week aan de belangrijkste week van haar middelbare school. Morgen wacht haar scheikundetoets. Donderdag heeft ze wiskunde en vrijdag doet ze haar economie-examen. En na het weekend sluit ze haar vwo-periode af met haar proefwerk Engels.
‘Het gaat goed hoor. Het lukt me al jaren om hockey te combineren met school’, vertelt ze. Maar ze realiseert zich ook dat deze week wel anders is dan ooit. De NK-finale spelen en examens maken. ‘Ik ga het halen. En wij gaan het halen. Ik heb er vertrouwen in.’ Terwijl ze haar laatste zin gesproken heeft, verlaat ze het stadion. Geloof het of niet, met een voetbal onder haar arm.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.