Waarom Tilburg een kwelling blijft voor OR-captain Peters

Na zes wedstrijden heeft Oranje-Rood nog geen enkel duel gewonnen. Zaterdagmiddag ging het in de kelderkraker van de Tulp Hoofdklasse Dames mis tegen Tilburg (0-1). Een wedstrijd, die nog steeds wonden uit het verleden openhaalt bij captain Vivienne Peters. ‘We willen uiteindelijk uit de gevarenzone blijven, maar daar moet nog wel wat voor gebeuren.’

Als het eindsignaal klinkt, sjokt Vivienne Peters (23) naar de dug-out. Eerst smijt ze haar stick aan de kant, vervolgens gooit ze haar handschoen tegen de grond. Verslagen ploft ze neer op de houten bank. Minutenlang staart ze voor zich uit. Als ze uiteindelijk weer aan de wandel gaat, volgt er een spoedberaad rond de middenstip. Terwijl iedereen het veld in Eindhoven al verlaten heeft, zoeken Floor Hoogers, Lisa Scheerlinck en Peters elkaar op. De Brabantse leidersgroep heeft veel te bespreken. 

‘Ik moet eigenlijk niet met mijn spullen gooien’, verontschuldigt Peters zich, als ze inmiddels richting de kleedkamer is vertrokken. ‘Maar er zit zoveel emotie in. Dit is heel zuur. En pijnlijk. Zo’n pot tegen Tilburg is altijd..’, ze maakt haar zin niet af. Maar het verleden speelt een grote rol voor Peters, als inmiddels een van de ervaren krachten van het elftal uit Eindhoven, al is ze nog maar 23 jaar. Wedstrijden tegen Tilburg doen haar altijd terugdenken aan de play-outs, eind mei 2022. De reeks do-or-die-wedstrijden die drie keer in shoot-outs eindigde en uiteindelijk OR naar de Promotieklasse stuurde. Een pijnlijk litteken dat niet alleen Peters, maar ook leiders Scheerlinck en Hoogers meemaakten. 

Op de voorgrond een balende Vivienne Peters, terwijl Tilburg juicht. Foto: Iris van Doormalen

Slapeloze nachten na de degradatie 

‘Het is gewoon een heel beladen potje’, vertelt Peters. ‘De beleving naar deze wedstrijd toe is ook altijd net wat intenser.’ Haar gevoel is te begrijpen. Oranje-Rood degradeerde, nadat Peters de laatste (mislukte) shoot-out voor haar rekening nam. Na haar misser brak het volksfeest los in Tilburg. En rolden de tranen over de wangen bij de Eindhovenaren. ‘Ik kan het nu nog voelen. Heb er echt slapeloze nachten van gehad. Alles was pas goed toen we na een seizoen weer promoveerden.’

Maar toen Peters weer terug op het hoogste niveau was, ging het mis in de laatste oefenwedstrijd voor de start van het seizoen. Ze had haar doel bereikt, haar laatste nare hockeyherinnering weggestopt. Ze stapte wat ongelukkig mis en zo was plots haar meniscus aan flarden. Maanden revalideren maakte haar gek. Ze overwoog zelfs even helemaal te stoppen. Overwon die gedachte en maakte eind april pas haar eerste minuten van het seizoen. Oranje-Rood speelde zich als promovendus direct veilig en kon meer dan tevreden zijn. Maar dit jaar gaat het moeizamer. Met nieuwe coach Mark Dekker – die Rob Haantjes opvolgde in Eindhoven – verzamelde de ploeg in zes duels pas twee punten. Slechts één punt meer dan de enige nieuwkomer Huizen. 

De pijnlijke blunder 

Ook deze zaterdag ging het weer mis voor Oranje-Rood. En de manier waarop was vooral een domper, door een blunder van jewelste. Eentje die Peters van dichtbij zag gebeuren. Als rechtsachter nam de geboren Limburgse de bal uit in de verdediging, die ze probleemloos speelde richting laatste vrouw Juul van der Velden. Die was van plan om de bal terug te leggen, maar dat mislukte. Van der Velden speelde de bal zo in de stick van Tilburg-spits Clarissa Schneider. Vanaf de stafbalstip was het voor de Duitse een koud kunstje om de score te openen. De eerste en ook de enige treffer van de derby.

Vivienne Peters. Foto: Iris van Doormalen

‘Dat is natuurlijk heel klote’, vertelt Peters, terwijl ze op haar tong bijt om andere uitingen in te houden. ‘Maar ja. Wat zeg je dan? Fuck it. Dat moment doen we samen. We moeten elkaar helpen. We krijgen op het einde ook nog zes strafcorners. Die gaan er ook niet in’, klinkt het eerlijk.

Van gevoelsmens naar hockey-nerd

‘We hebben dit hele seizoen gewoon te weinig punten gepakt’, is haar simpele, maar duidelijke conclusie na zes speelronden. De verdedigende middenvelder baalt, maar is nog niet zenuwachtig. Alles moet volgens haar nog op z’n plek vallen. ‘We hebben aan Mark ook echt een goeie coach’, vertelt ze. Dekker – die zes jaar geleden jeugdcoach was in Eindhoven – plukte Peters als vijftienjarig talent weg bij Venlo. ‘Mark is een denker. Heeft een heel tactisch plan. Ja, een beetje een hockey-nerd, maar dan in de goede zin van het woord. Heel anders dan vorig jaar. Rob was meer van het gevoel. Van de beleving. Mark is van het inzicht.’

En hoe zit het tot slot met het inzicht van Peters? Wanneer gaat het in Eindhoven echt draaien? ‘Ons doel is om buiten de gevarenzone te eindigen. Maar daar moet nog wel wat voor gebeuren. Daar kijken we ook echt wel realistisch naar. Maar het gaat ons lukken. We kunnen knokken, hoor.’

Foto: Iris van Doormalen