Japanse Oikawa went steeds meer aan Nederland: ‘Houdoe en bedankt’

Toen de Japanse international Shihori Oikawa afgelopen zomer bij haar nieuwe club Oranje-Rood in Eindhoven arriveerde, sprak ze geen woord Nederlands. En ook geen Engels. Een goed gesprek met haar voeren, was praktisch onmogelijk.

Nu zit ze aan tafel tegenover haar lerares Engels, Carmen Blom-Berger. Een vrouw van wie haar man bij Oranje-Rood hockeyt. Hij was het die aan het begin van dit seizoen in de clubapp las dat er iemand werd gezocht die Oikawa zou willen helpen beter Engels te leren spreken. Meteen dacht hij aan zijn vrouw, die Japans studeert. Sindsdien ontmoeten Oikawa en Blom-Berger elkaar regelmatig bij één van de twee thuis. In het begin twee keer per week, nu nog maar één per week. Eigenlijk helpen ze elkáár. Blom-Berger leert Oikawa haar Engels verbeteren, Oikawa leert Blom-Berger haar Japans verbeteren.

Schriftjes en laptop op tafel: de les kan beginnen.

‘Toen ik twee maanden in Nederland was, ben ik begonnen met mijn Engelse les. Veel Engelse hockeytermen begreep ik al omdat ze lijken op de woorden die we in Japan gebruiken, maar mijn Engels moest nog veel beter worden. Ik was op het punt gekomen dat ik de taal vanuit mezelf al langzaamaan steeds beter begon te begrijpen, maar het lukte me niet om iets terug te zeggen. Dat frustreerde me’, zegt Oikawa. Ze zegt het in het Japans. Wanneer ze in dit interview te lang naar woorden zoekt, schakelt ze over naar haar moedertaal en treedt Blom-Berger op als tolk. Die vertaalt haar uitspraken niet naar het Nederlands, maar naar het Engels, zodat Oikawa er zelf ook iets van opsteekt. Op die manier is het interview een soort praktijkles voor haar.

‘Houdoe en bedankt’

Haar Engels is duidelijk beter dan aan het begin van het seizoen, toen ze na haar eerste wedstrijd in de Hoofdklasse met handen en voeten moest uitleggen dat ze blij was met de drie punten. Nu zegt ze in foutloos Engels: ‘Nederlands is te moeilijk voor me. De ggg en de rrr kennen we in het Japans niet. Mijn teamgenoten proberen me wel eens Nederlands te laten praten. Dat vinden ze erg leuk, als ik dat doe. Ik ken een paar Nederlandse woorden.’

‘Prima.’
‘Goed gedaan.’
‘Houdoe en bedankt.’
Ze moet er zelf om lachen.

Shihori Oikawa liggend op het veld tijdens het WK 2014 in Den Haag. Japan verliest het duel tegen Nederland met 6-1 (c) KNHB/Willem Vernes

Oikawa is een type speelster van wie er in Nederland weinig rondlopen. Een verdediger die de kunst van het verdedigen als geen ander verstaat. Spijkerhard gaat ze de duels in. Bang is ze niet. Ze heeft ook een goede pass in huis en is belangrijk in de opbouw. Een flinke versterking voor de jonge, talentvolle ploeg van Oranje-Rood dus, waar ze met haar 28 jaar één van de oudere speelsters is.

Verlof van haar werkgever Sony

Drie jaar oud is ze pas wanneer ze voor het eerst in haar leven een stick aanraakt. In een land waarin de populariteit van hockey volgens haar in geen enkele verhouding staat met de populariteit in Nederland, groeit ze toch op met de sport die ze zo omarmt. Dat komt door haar moeder, die zelf ook heeft gehockeyd, voor Japanse begrippen op hoog niveau. Wanneer Oikawa acht jaar is, speelt ze haar eerste wedstrijd. Clubs zoals we die in Nederland kennen, bestaan in Japan niet. In Japan hockeyen ze op jonge leeftijd in schoolverband of op latere leeftijd in een bedrijfscompetitie.

Momenteel staat Oikawa onder contract bij elektronicaconcern Sony. Haar werkgever heeft haar verlof gegeven om een seizoen in Nederland te kunnen spelen. Afgelopen winter moest ze wel terug naar Japan, om te werken. ‘Ik maak systemen die de tv-systemen van Sony controleren. Ik vind het een leuke baan. Maar hockey is het belangrijkste in m’n leven. Ik ben niet bij Sony gaan werken vanwege het werk, maar vanwege Team Sony. Daar wilde ik erg graag in hockeyen. Het is het beste team van Japan. Laatst zijn we kampioen geworden.’

Terug naar Japan

Het had niet veel gescheeld of dit interview had helemaal niet kunnen plaatsvinden. Aanvankelijk had Oikawa een vliegticket terug naar Japan geboekt op de dag na de laatste competitiewedstrijd, vorige week zondag tegen SCHC. Toen het einde van de competitie naderde en de play-offs in zicht bleven, boekte ze haar ticket om. Nu blijft ze een paar weken langer. Maar of ze volgend jaar terugkeert naar Eindhoven, weet ze nog niet. ‘Van Toon mag het, zelf wil ik het ook, maar het hangt van Sony af.’

Shihori Oikawa in actie in het met 1-0 gewonnen duel tegen Amsterdam: haar allereerste wedstrijd in de Hoofdklasse. (c) KNHB/Willem Vernes

‘Geweldig om naar Nederlands hockey te kijken’

Het is allemaal aan een training in februari 2016 te danken dat ze nu überhaupt aan deze tafel zit. Samen met zeven andere Japanse speelsters kreeg Oikawa toen in Nederland een strafcornertraining van haar huidige coach en strafcornergoeroe Toon Siepman. Via een tolk liet ze hem weten dat ze graag eens in Nederland wilde spelen. Toen Siepman later overtuigd raakte van haar kwaliteiten, vroeg hij of ze voor Oranje-Rood wilde komen spelen. Het was het begin van haar avontuur in Nederland.

‘Ik heb het altijd geweldig gevonden om naar Nederlands hockey te kijken. Ik weet nog goed dat we tijdens het WK 2014 met 6-1 van Nederland verloren. Het niveau is hier zo ontzettend hoog. Ik wilde hier graag een betere speelster worden. Spelen in Nederland is nooit echt een droom van me geweest, maar ik wilde het in ieder geval proberen.’

‘Het enige waaraan ik hier heb moeten wennen, is het eten’

Sindsdien woont ze in Eindhoven in een appartement met haar teamgenoten Daphne en Babette van der Velden en Wietske Velthuijs. Drie speelsters die haar vanaf het eerste moment thuis lieten voelen. ‘Voordat ik hier kwam, had ik verwacht dat moeilijk zou zijn om te wennen aan het leven in Nederland. Maar dat is me alles meegevallen. We eten vaak samen. Met Valerie Magis en Lisa Post ga ik wel eens de stad in. Eindhoven is klein, maar heeft veel winkels. Alles zit dicht bij elkaar. Heel handig. Het enige waaraan ik heb moeten wennen, is het eten. In Japan at ik drie keer per dag rijst: ’s ochtends, ’s middag en ’s avonds. Hier eten we brood. Of aardappels.’ Lachend: ‘Dus als het mijn beurt is om te koken, kook ik wel eens rijst.’

PASPOORT SHIHORI OIKAWA

Naam: Shihori Oikawa
Leeftijd: 28
Nationaliteit: Japans
Club: Oranje-Rood
Jaren in Nederland: 1
Woont in: Eindhoven

Favoriete Nederlandse eten: ‘Dan zeg ik stamppot. Dat heb ik een paar keer gegeten en vond ik best lekker.’

Mist uit Japan: ‘Mijn ouders, mijn vrienden en mijn teamgenoten van Team Sony.’

Beste buitenlandse speler in de Hoofdklasse: ‘Keepster Maddie Hinch. Zij maakt altijd de juiste beslissing. Het is moeilijk om bij haar een doelpunt te maken.’

Beste Nederlandse speler in de Hoofdklasse: ‘Al voordat ik naar Nederland kwam, keek ik erg op tegen Eva de Goede. Ik kende haar van het nationale team. Zij is een geweldige speelster, alleen is ze nu in Zuid-Afrika. Daarom zeg ik Lidewij Welten. Zij is zó snel. Technisch sterk, ze heeft een goede actie en creëert haar eigen kans.’

Meest irritante Nederlandse gebruik: ‘Dat het weer slecht is. Het regent altijd. Verder hou ik niet zo van het Nederlandse eten. Ik mis het eten uit Japan.’

Leuk in Nederland: ‘De mensen, mijn teamgenoten. Door hen voel ik me hier thuis. Ik ben ze erg dankbaar.’

Leukste eigenschap Nederlanders: ‘Dat jullie zeggen wat jullie denken. Jullie zijn direct. Dat was ik niet gewend in Japan, maar ik vind het een positieve eigenschap.’