Hockeyrellen en scheidsrechters die moeten vluchten na afgekeurde treffer
In de serie ‘Amsterdam 125 jaar’ blikt hockey.nl in dit jubileumjaar terug op markante momenten uit het verleden van de oudste en meest succesvolle club van Nederland, met 21 landstitels bij de mannen en 19 bij de vrouwen. Vandaag de halve finale van de play-offs tussen Amsterdam en Den Bosch in 2000, die uit de hand liep na het niet toekennen van een loepzuivere strafcorner van Sohail Abbas.
Een vol Wagener Stadion, op een doordeweekse avond in april, in 2000. Waar grote masten het veld verlichten, maar het zicht toch altijd iets minder is dan bij daglicht.
Het staat 2-2 in de tweede verlenging van de beslissende derde wedstrijd in de halve finale van play-offs tussen de hockeyers van Amsterdam en Den Bosch. Nog veertig seconden te spelen. Scheidsrechter Peter Elders fluit voor een strafcorner voor Amsterdam. De beroemde Sohail Abbas – misschien wel de beste strafcornerschutter ooit, in ieder geval de meest succesvolle in internationale wedstrijden – gaat achter de bal staan. Hij is speciaal gekocht om bij Amsterdam strafcorners binnen te slepen. In 350 interlands voor Pakistan zou hij 348 keer (!) scoren.
Sohail Abbas legt aan en pusht ziedend hard de bal rechts in de hoek. 3-2 voor Amsterdam. Feest bij het thuispubliek. Amsterdam naar de finale om de landstitel!
Maar de scheidsrechters dachten daar anders over. Later zou verdediger Rogier van ’t Hek (op de omslagfoto terecht aan het klagen over de beslissing) tegen scheidsrechter Erik Klein Nagelvoort zeggen dat hij deze wedstrijd zijn hele leven nooit meer zou vergeten. Klein Nagelvoort moet nu bekennen dat de voormalig speler van Amsterdam gelijk heeft gekregen. Hij gebruikt deze wedstrijd nog vaak als hij jonge scheidsrechters cursus geeft. ‘Wat had ik anders kunnen doen?’ is dan zijn vraag.
Sohail Abbas en Rochus Westbroek op de kop van de cirkel van Amsterdam. Foto: KNHB/Jeroen van Bergen
‘Ik zag mensen in driedelig pak die bierblikjes naar me gooiden’
Want wat gebeurde er: de bal van Abbas ging zo hard tegen de staander van het goal, dat de bal meteen weer recht terug het veld in stuiterde. Zowel Peter Elders – die aan de kant van Abbas stond – en Klein Nagelvoort dachten unaniem dat de bal de paal had geraakt. Omdat veel spelers en een groot deel van het publiek zagen dat de kiezelharde sleep gewoon een doelpunt was, ontstond er tumult in het stadion.
Terwijl bijna alle spelers van Amsterdam hun beklag deden bij de arbitrage, omdat ze een zekere finale van de play-offs door hun neus zagen geboord, maakten de spelers van Den Bosch slim gebruik van deze onvoorziene chaos. De hockeyers van Den Bosch namen de bal uit. De aanvallers konden zo doorlopen naar de goal. De Amsterdamse spelers stonden natuurlijk voornamelijk bij het arbitrale duo. Erik Gerritsen (nu directeur van de KNHB) stond in ieder geval nog in de verdediging. Die beging een overtreding, waarna Klein Nagelvoort niets anders kon dan een strafbal toekennen aan Den Bosch.
‘Ik zag mensen in driedelig pak die bierblikjes naar me gooiden,’ herinnert Klein Nagelvoort zich de giftige sfeer, die toen ontstond.
Toeschouwers renden het veld op. Den Bosch-keeper Ronald Jansen had na het toekennen van de strafbal een hockeystick het publiek ingegooid. Hij verwondde daarmee een Amsterdamse supporter. Een akkefietje waardoor Jansen zijn Olympische Spelen van Sydney nog bijna in gevaar zag komen, vanwege een mogelijke aanklacht.
Hockeyinferno in het Wagener Stadion
Ondertussen lag het spel bijna een half uur stil en moest de strafbal nog worden genomen. Na veel oponthoud pushte Marc van Wijk de strafbal binnen. 2-3. Den Bosch naar de finale. Nu ontbrandde er pas echt een hockeyinferno in het Wagener Stadion, waar er zo’n vijfduizend toeschouwers aanwezig waren.
De mensen die regelmatig in het oude Wagener Stadion zijn geweest, kennen misschien het hokje, als je het stadion betrad meteen rechts. Klein Nagelvoort is nu nog steeds blij dat dit hokje ooit was gebouwd. Hij vertelt, zeventien jaar na zijn meest gedenkwaardige wedstrijd:
‘Na de rake strafbal floten we daarna voor het einde van de wedstrijd. Toen kwam er luid gejoel van het publiek, dat achter ons aankwam. Het publiek was helemaal buiten zinnen. Peter en ik moesten schuilen in dat hokje. De supporters bonkten op de deur om verhaal te halen. Toen kwam NOS-verslaggeefster Daniëlle Overgaag (oud-wielrenster, vrouw van mediamagnaat en oud-Amsterdamspeler Reinout Oerlemans, red.) tot overmaat van ramp de videobeelden laten zien van de goal. In slowmotion bleek dat die bal van Abbas gewoon wel raak was.’
Elders en Klein Nagelvoort zaten in zak en as. Ze hadden een grote fout gemaakt, op het slechtst denkbare moment. Klein Nagelvoort: ‘Zullen we er maar helemaal mee stoppen? Zo praatten Peter en ik na de wedstrijd. Dieper dan dit konden we niet zinken.’
Peter Elders en Erik Klein Nagelvoort in vrolijkere tijden: bij de afscheidswedstrijd van Teun de Nooijer (links). Foto: Koen Suyk
De reacties waren een dag na het incident een stuk milder
De volgende dag is Klein Nagelvoort uiteindelijk niet naar zijn werk gegaan. Hij werd namelijk door de halve hockeywereld plat gebeld. Elke paar minuten ging zijn telefoon. Toch kwam na al dat zuur toch ook het zoete van de hockeywereld naar boven. Dat verbaasde Klein Nagelvoort misschien nog wel het meest: de reacties van de spelers.
‘Ze zeiden tegen ons: “Jullie moeten niet stoppen hoor. Jullie zijn de beste van Nederland!”. Zowel die van Amsterdam als die van Den Bosch zeiden dat dit ons kon overkomen. Heel opbeurend was dat. Heel bijzonder als je dat van het team hoort dat verloren heeft en dat je hebt gedupeerd. Dat is toch het mooie van het hockey. Dat je er over kunt praten en dat het op een gegeven moment ook klaar is. Het enige nadeel was dat ik het hele seizoen erop bij de toss een opmerking werd gemaakt dat ik de goals moest checken. Maar dat was alles.’
Hockeygoals werden anders gebouwd na deze wedstrijd
Deze wedstrijd had consequenties voor de constructie van de hockeydoelen. Want het was natuurlijk geen toeval dat twee ervaren scheidsrechters niet zagen dat de raket van Abbas geen doelpunt was. Een harde bal tegen de oude ‘staanders’ zorgden ervoor dat de bal heel hard terug stuiterde. Op de Olympische Spelen van Sydney werd dankzij deze goal piepschuim om de staanders gedaan. Door dit incident zijn hockeygoals tegenwoordig anders geconstrueerd en ‘hangen’ de netten anders in het doel.
En Klein Nagelvoort, die in zijn maatschappelijke carrière eerst partner was bij PricewaterhouseCoopers en nu zijn eigen marketingbureau Blue Field Agency runt? Die kan er nu gelukkig weer om lachen. Hij maakt onderdeel uit van een stukje hockeyhistorie en kwam relatief snel van zijn trauma af. ‘Een week na die wedstrijd was ik aangewezen om de wedstrijd Duitsland-Pakistan te fluiten in Stuttgart. Bij Pakistan speelde Abbas. Het is net als met een auto ongeluk. Dan zeggen ze ook dat je zo snel mogelijk weer de weg op moet. Zo voelde het voor mij ook. Het eerste kwartier stond ik met trillende knieën op het veld te fluiten. Daarna was ik er overheen.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.