Column Rob Reckers: ‘Fiji Gold’
Oud-international en OZ’er Rob Reckers stopte met tophockey en is op wereldreis met zijn gezin. Voor hockey.nl schrijft hij elke 2 weken een column over zijn belevenissen. Deze week de 4e: Rob leeft op Fiji mee met de 1e gouden medaille óóit voor het eiland.
‘Enkele seconden na de landing op Fiji begint de microfoon te kraken. Waar ik een plichtmatig dankwoord van de gezagvoerder verwacht, hoor ik een licht overslaande stem. Het nietige Fiji heeft tijdens onze nachtvlucht haar 1e gouden medaille in de historie van de Olympische Spelen gewonnen (bij het rugby sevens, red.). De passagiers, bestaande uit een bonte verzameling van nationaliteiten, starten een voorzichtig applaus. Na enkele seconden zwelt het aan tot een staande ovatie met luide vreugdekreten van enkele eilandbewoners. Het kippenvel staat op mijn armen.
Als we winnen, win ik mee
De Olympische Spelen hebben iets magisch. 3 weken lang zit ik aan de buis gekluisterd en volg ik alle sporten. Plots ben ik niet alleen geïnteresseerd in hockey, maar ook geïnformeerd over keirin, handboogschieten en langeafstandzwemmen. Als we winnen, win ik mee. Als we verliezen voel ik de pijn van de atleet die 4 jaar alles gegeven heeft voor dat ene moment. Die medaille, de droom van iedere sporter.
Nationale feestdag
In Nederland is het algemeen geaccepteerd om kranten te vullen met artikelen over de teleurstellende zwemploeg, het alcoholgebruik van Yuri van Gelder of de tegenvallende prestaties in het algemeen. De grootsheid van de prestaties die we als klein land neerzetten vallen hierbij vaak in het niet. We zouden op dit punt kunnen leren van de Fijianen.
Als ik Toue, onze taxichauffeur, vraag of hij de Olympische spelen heeft gevolgd, begint hij spontaan te glunderen. ‘Yes my friend, we won our first gold ever’. Een eilandengroep met de oppervlakte van Nederland en ongeveer 1 miljoen inwoners heeft het grote Engeland bij het rugby verpulverd met 42-7.
Hij begint enthousiast te vertellen over zijn helden die maandag landen op het vliegveld waar wij naartoe onderweg zijn. De regering heeft besloten deze dag uit te roepen tot nationale feestdag. Toue gaat de rugbyploeg onthalen en waarschijnlijk de gehele dag in parade achter de sporters aan naar de hoofdstad 180km verderop. In zijn ogen zie ik een glinstering waarbij ik me Toue al dansend door de dorpjes onderweg zie gaan.
Een nationale feestdag bij een gouden medaille …. Geen slecht idee.
Ter ere van alle sporters
Nu wil ik niet meteen voorstellen om gezamenlijk 8 vrije dagen (want, 8 keer goud) op te nemen, want dat zou men in Fiji waarschijnlijk doen. Maar 1 vrije dag moet toch kunnen? Als klein kikkerlandje hebben we namelijk weer een behoorlijke berg edelmetaal bij elkaar gezweet. En laten we dan niet alleen de medaillewinnaars huldigen, maar alle sporters die 4 jaar alles gegeven hebben om de eer van ons land te verdedigen.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.