Column Rob Reckers: ‘Meer over de grens trekken’

Oud-international en OZ’er Rob Reckers stopte met tophockey en is op wereldreis met zijn gezin. Voor hockey.nl schrijft hij elke 2 weken een column over zijn belevenissen. Deze week de 5e: Rob speelt in de competitie van Nieuw Zeeland, en vraagt zich af waarom er eigenlijk niet meer Nederlanders in het buitenland spelen. ‘Laten we afstappen van het idee dat we de beste zijn en wat beter gaan kijken naar de landen om ons heen.’

‘De Hoofdklasse gaat komende zondag weer van start. Voor het eerst in 20 jaar zal ik er niet bij zijn. Uiteraard volg ik het nieuws op de voet, maar op meer dan 18.000 kilometer van huis voel ik toch enige afstand.

Ten strijde

Na 6 weken rondzwerven over verschillende continenten zijn we inmiddels in Nieuw Zeeland beland. Hier mag ik gelukkig zelf de wei weer in en blijft het niet bij commando’s vanaf de zijlijn. Hoewel mijn lichaam en leeftijd doen vermoeden dat het tijd is om het bijltje erbij neer te gooien, kon ik het toch niet laten om nog een keer een tenue aan te trekken en ten strijde te gaan.

Het niveau in de New Zealand Hockey League is niet te vergelijken met de Hoofdklasse. Hier geen wereldsterren uit tropische landen en livestreams op tv. De uitslagen zijn online vrijwel niet terug te vinden en het aantal toeschouwers ontstijgt een gemiddelde heren veteranenwedstrijd op zondagochtend niet.

Gastvrij

Toch is dit de 2e keer dat ik hier vrijwillig naartoe ben getrokken om competitie te spelen. Wat me erg aanspreekt aan de Kiwi’s is dat ze bijzonder gastvrij zijn. Men zorgt uitstekend voor “imports”, zoals wij hier ook wel genoemd worden. De entourage is minder professioneel dan in Nederland, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door een gezonde dosis goede wil.

Daarnaast barst Nieuw-Zeeland van het natuurschoon. Ondanks het feit dat ik ben gehaald om op het veld te leveren, verwacht men dat ik ook het land tot me neem. Vrijwel dagelijks neemt iemand ons mee om het land te verkennen. Vol trots rijden ze ons rond door woeste landschappen en vertellen over de Maori-cultuur.

Speelstijl

Tot slot is de manier van spelen hier volledig anders dan wij gewend zijn. Geen strakke mandekking, maar relaxed in de zone. Niks aftasten in de beginfase, maar direct ten aanval. En waarom een balletje breed als je ook door 3 man heen naar de goal kunt gaan? Het is anders dan wij gewend zijn, maar niet per definitie slecht.

Een vergelijking met de Hoofdklasse is niet reëel. Als daar een tiental verschillende nationaliteiten actief is zou ik niet verbaasd zijn. Ook de Oranje mannen en vrouwen zullen weer acte-de-presence geven in de Hoofdklasse. De hele wereld komt weer kijken naar hoe wij ‘het doen’ om aan het eind van het seizoen met gratis opleiding en boekwerken vol informatie over de Nederlandse speelstijl naar huis te gaan.

Waarom draaien we het niet om?

Maar waarom draaien wij het nou niet eens gewoon om? Waarom speelt er niemand in de New Zealand Hockey League? Of de Australian Hockey League? Of beter nog, La Liga National in Argentinië? Zo spelen de Belgen inmiddels weer vrijwel allemaal in eigen land en zij winnen zilver. Dat zet mij aan het denken…

Over de grens

Misschien moet wij eens wat meer over de grens trekken. Laten we afstappen van het idee dat we de beste zijn en wat beter gaan kijken naar de landen om ons heen. Waarschijnlijk is het financieel wat minder aantrekkelijk, maar misschien leren we er iets van.’

Lees verder

• Column 4: ‘Fiji gold’ 
• Column 3: ‘Hockey, ijshockey en olympisch voetbal’
• Column 2: ‘Vakantiestress’
• Column 1: ‘Op wereldreis’