Belén Succi: laatste kunstje van de keeper die niet wilde stoppen
In aanloop naar het wereldkampioenschap (1-17 juli) speuren we in de serie ‘WK-koorts’ naar verhalen uit het internationale vrouwenhockey. In deze laatste aflevering Belén Succi (36), de flamboyante keepster van Argentinië.
‘Pas op de dag dat ik wakker word en geen passie meer voel, stop ik bij het nationale team.’
Deze uitspraak deed de Argentijnse keepster in 2019, in een Argentijnse krant. Het was als een huwelijksinzegening met de belofte dat het huwelijk duurt ‘tot de dood ons scheidt’. Wie Succi kent, weet dat de dag dat zij geen passie voor het nationale team meer voelt, nooit komt. Zelfs niet wanneer ze honderd wordt. Nog niet eens een jaar geleden, tijdens de Olympische Spelen in Tokio, begon ze bij het klinken van het volkslied al zo hard te huilen dat het net was alsof er iemand was overleden. De liefde voor Argentinië reikt tot in het diepste van haar hart.
Belén Succi tilt de beker omhoog na het winnen van de FIH Pro League 21/22. Foto: Willem Vernes
Vijftien dagen na de bevalling ging ik alweer naar de sportschool Belén Succi
In 2012 ontbrak Succi op 26-jarige leeftijd op de Olympische Spelen van Londen, vijf jaar na haar debuut in de nationale ploeg en twee jaar na het winnen van het wereldkampioenschap in Rosario. Gepasseerd was ze niet. Er was een heel andere reden voor haar afwezigheid. Ze was zwanger.
Hockeylegende Luciana Aymar, zevenvoudig Wereldspeelster van het Jaar, was daar niet mee blij mee. In de media bekritiseerde ze de beslissing van Succi. ‘Ze had ook drie maanden kunnen wachten met zwanger worden’, zei Aymar.
Het zei iets over hoezeer Succi werd gemist in het Argentijnse team. Maar andersom was het gemis net zo groot. In plaats van met hockeypensioen te gaan richtte Succi zich na de bevalling van haar zoon Bautista op een comeback bij Las Leonas. Voordat Bautista zijn eerste verjaardag vierde stond Succi alweer onder de lat, tijdens de Pan-American Cup.
‘Vijftien dagen na de bevalling ging ik alweer naar de sportschool’, vertelde de keepster aan Argentijnse media, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. ‘Later maakte ik mijn comeback op het veld, in eerste instantie alleen bij mijn club. Maar op een gegeven moment werd ik gevraagd om terug te keren in het Argentijnse team. Dat voelde voor mij meteen als een tweede kans. De passie voor Argentinië voelde ik nog steeds. Ik ben meteen gaan overleggen met de vader van mijn zoon en met mijn familie, want ik heb natuurlijk wel een kind. Maar ze voelden geweldig aan hoeveel een comeback voor mij zou betekenen en toonden zich direct bereid om een handje te helpen.’
Na de verloren olympische kwartfinale van 2018 tegen Australië in Londen ligt Belén Succi aangeslagen op het veld. Foto: Koen Suyk
Mislukte Olympische Spelen van Rio
Succi, zesvoudig winnaar van de Champions Trophy, begon aan nieuwe olympische cyclus. Het was op z’n zachtst gezegd een onrustige periode. In vijf jaar tijd versleet Argentinië vijf bondscoaches.
‘Plotseling gebeurde er van alles in het Argentijnse team. Wisselingen van de bondscoach, ervaren speelsters die uit de selectie werden gezet. Elke keer wanneer ik na een lange reis met het team thuiskwam bij mijn zoon, vroeg ik mezelf af wat ik moest doen. Stoppen of doorgaan? Ik was teruggekomen voor een tweede kans, maar op sommige momenten was het zwaar. Er zijn dagen geweest waarop ik dacht: ik ga niet meer. Ik stop met het nationale team en blijf lekker thuis.’
De hectische jaren van het Argentijnse hockey resulteerden in een teleurstellende Olympische Spelen van Rio de Janeiro. Argentinië eindigde als vierde in de poule en werd in de kwartfinale uitgeschakeld door Nederland.
‘Die dag van de nederlaag tegen Nederland, kwam ik huilend het stadion uitgelopen. Bautista stond daar. Toen hij me zag, begon hij te huilen en te schreeuwen. Ik wist niet of ik door moest gaan of niet. Maar toen ik zag hoe erg hij van streek was, dacht ik: zó ga ik niet met pensioen. Ik wilde op een waardige manier afscheid nemen.’
Vreugde bij Belén Succi en de speelsters van Argentinië na het bereiken van de olympische finale in Tokio. Foto: Koen Suyk
Afscheid
Inmiddels is Succi 36 jaar. Ook na het olympisch zilver van Tokio besloot ze om haar interlandloopbaan te verlengen. Maar het komende wereldkampioenschap wordt toch echt haar laatste avontuur in het tenue van Argentinië, maakte ze onlangs bekend. Tijdens de Pro League-confrontatie in Buenos Aires met de Verenigde Staten kreeg Succi een minuut voor tijd een publiekswissel en zwaaide ze hartstochtelijk naar het publiek op de tribune. Het was haar laatste interland op Argentijnse bodem.
La histórica arquera de "Las Leonas", @BelenSucci, se despidió del público local ya que jugó su último partido en Argentina en la victoria por 3-1 ante Estados Unidos. Sin embargo, formará parte del plantel en el próximo Mundial.#TVPNoticias | https://t.co/fnEKkuadQ9 pic.twitter.com/Voj4dMVtT3
— Televisión Pública (@TV_Publica) April 16, 2022
In Rotterdam, na afloop van de Pro League-wedstrijd India-Argentinië, spraken we kort met Succi en vroegen we haar naar haar naderende afscheid, na vijftien jaar tophockey. ‘Het is moeilijk uit te leggen hoe zwaar het voor mij is om te stoppen bij het Argentijnse team’, zei ze. ‘Ik heb mijn leven voor deze ploeg gegeven. Het zal gek zijn als ik straks met pensioen ben. Want spelen voor het nationale team is altijd mijn passie geweest.’
1 Reactie
robvisser
Ze weet van geen ophouden en ik moet eigenlijk nog zien of het deze keer wel serieus en definitief is. Misschien hangt het ook wel af van het eindresultaat dit toernooi. Niet vervelend bedoeld maar ik hoop dat ze dan weer eens tranen met tuiten huilt (van verdriet), want dat zou naar alle waarschijnlijkheid betekenen dat de Oranje dames weer eens als WK-winnaar van het veld stappen.