Camil, Matis en Yanik Papa: 3 landskampioenen onder 1 dak

Alsof 1 landskampioen in huis al niet bijzonder genoeg is. In huize Papa in Amsterdam wonen liefst 3 Nederlands kampioenen. Broers Camil (18), Matis (17) en Yanik (14) waren in het seizoen 2015-2016 alle 3 ’s lands beste met hun Pinoké-team.

Jonkie Yanik pakte dit jaar zelfs 2 prijzen met zijn JC1: naast de veldtitel die hij toevallig genoeg op Vaderdag veroverde, was ook de zaaltitel voor de Steekneuzen. Hij heeft echter nog flink wat goed te maken op de indrukwekkende palmares van zijn 2 broers, die vanaf de C-jeugd beiden al 5 keer de beste van het land waren. De meest recente titel werd vorige week behaald toen Pinoké JA1 won van Kampong.

Hertzberger & Jolie

3 hockeyende broers op niveau. Het doet denken aan de Hertzbergers (Jeroen, Willem en Maurits) of de broertjes Jolie (Arjan, Wouter en Stijn), al komen die bekende families niet eens in de buurt van de inmiddels 12 verzamelde landstitels van het huishouden Papa. De medailles van vader annex teammanager William, die zijn prijzen aan de achteruitkijkspiegel in z’n auto heeft hangen, nog niet eens meegerekend. Thuis aan de keukentafel in IJburg leggen de Papa-mannen uit hoe dat nou precies zit met hun hockeykwaliteiten.

‘Eigenlijk komt het doordat we hockey allemaal leuk vinden om te doen. We hebben alledrie echt de wil om goed te kunnen sporten’, begint 3 havo-scholier Yanik.

Camil vult aan: ‘Mijn moeder wil graag geloven dat onze hockeyskills van haar komen. Zij heeft altijd in de eerstelijns teams bij Alliance gezeten. Misschien is het inderdaad aanleg, maar ik denk dat een combinatie is, we steken onze ziel en zaligheid in het hockey.’

Curaçao

De broers werden geboren in Nederland en verhuisden nog voor de basisschool met hun ouders naar Curaçao. Daar kwamen Camil en Matis voor het eerst in aanraking met de hockeysport. ‘Maar dat was meer voor de gezelligheid’, vertelt Matis. ‘Er lag een meter zand op het enige veld van het eiland.’

10 jaar geleden keerden William en Helen met hun 3 zoons terug naar Nederland. De oudste 2 werden lid van AthenA in Amsterdam Oost. In de Jongens C verruilden ze Watergraafsmeer voor het Amsterdamse Bos en sloten ze zich aan bij Pinoké. Camil en Matis spelen om het jaar bij elkaar in de lichting.

Eigen kwaliteit

‘Vroeger als we bij elkaar in het team zaten, ging dat niet altijd goed’, herinnert de middelste zich. ‘We kregen vaak ruzie op de trainingen. Nu gaat dat steeds beter, en helpen we elkaar. Het is natuurlijk ook fijn als je met je broer samenspeelt: hij steunt je altijd.’

Camil: ‘Ik denk dat we elkaar ook steeds minder in de weg zitten. We hebben beiden ons eigen kwaliteit ontwikkeld en kruizen elkaar niet meer echt.’

De jongste weet precies welke kwaliteiten zijn oudste broer bedoelt. ‘Matis zijn specialiteit is dat hij heel technisch is. In de kleine ruimte komt hij er altijd makkelijk langs met bal. Camil is gewoon heel erg snel.’

Matis, die volgend jaar naar 6 vwo gaat op het IJburg College: ‘En Yanik heeft echt die volle drive. Ik vind het heel knap hoe hij als captain zijn team op sleeptouw neemt, terwijl hij pas 4 jaar hockeyt, daarvoor zat hij op voetbal.’ Camil sluit zich daarbij aan: ‘Yanik is sterk.’

De jongste neemt de complimenten van zijn broers in ontvangst al geeft meteen te kennen waar zijn zwakte ligt. ‘Eerder de knop omzetten als iets niet lukt. Nu baal ik te lang. Ik had laatst een truc met een stickertje op mijn stick geprobeerd. Ik hoopte dat me dat zou herinneren aan rustig te blijven. Dat lukte wel, maar de sticker is er inmiddels weer af: ik speelde er slecht mee.’

Samen eten

Hoe ziet een doorsnee week eruit in het Papa-huishouden? Wordt er eigenlijk wel eens samen gegeten met al die avondtrainingen? ‘Elke avond’, meent Matis. ‘Nou, alleen de maandag niet. Dan moet ik iets eerder van school voor een dubbeltraining met het Nederlands A op Kampong en ben ik pas zo’n 21:00 uur thuis. Dagen erna zijn we rond 19:00 uur klaar op Pinoké.’

Er komt wat logistiek bij kijken. Yanik, vernoemd naar de Franse tennisser Yannick Noa, moet op trainingsdagen zijn hockeyspullen meenemen naar school. ‘Ik zit op het Fons Vitea Lyceum in Amsterdam Zuid. Het is dan korter om vanuit daar naar hockey te gaan, dan eerst langs huis te moeten. Na mijn eigen training wacht ik op de club tot m’n broers klaar zijn en dan rijden we samen naar huis. Camil heeft sinds kort z’n rijbewijs.’

Het scheelt een hoop kilometers voor William en Helen, die tot voor kort als chauffeur fungeerden voor de jongens. ‘Wij hebben het jarenlang gereden, 3 keer per week de Amsterdamse ringweg op en neer. Dat was een bewuste keuze toen de jongens van AthenA naar Pinoké gingen, we wisten dat we er tijd in zouden moeten steken. Ik heb het nooit als een opoffering ervaren, eigenlijk vind ik het zelfs jammer dat ik nu minder trainingen zie. Met de jongens bezig zijn is mijn grootste hobby’, reageert de meest trotse Papa desgevraagd.

Naar de Senioren

Naar een andere club gaan na Pinoké is nog nooit aan de orde geweest voor de broers, daar was met zo’n uitzonderlijke sterke lichting als die van Camil en Matis natuurlijk ook weinig reden voor. Reeds voor de komst van de Papa’tjes werd de huidige A1 van de Amsterdammers landskampioen in de D-categorie. Door de gedwongen overgang naar de senioren wordt dit succesvolle team voor het eerst uit elkaar gehaald.

Ook voor Camil zit zijn tijd in de Pinoké-jeugd erop. Hij sluit volgend seizoen aan bij Heren 1, waar hij een 3-jarig contract tekende. Zijn lichtingsgenoten Louis Schols en Derck de Vilder maken eveneens de overstap. In het 1e treft hij nog 3 andere jonge jongens uit een talentvolle Pinoké-lichting: Bart Kronenberg, Morris de Vilder en Marlon Landbrug. Met die meerjarige verbintenis poogt Pinoké de transitie van jeugd naar senioren voor de bijzondere lichting makkelijker te laten verlopen.

‘Van de junioren naar de senioren is een grote stap. In mijn 1e jaar in Heren 1 hoef ik nog niks. Ik krijg dus de kans om te wennen en daar ben ik heel blij mee.’ Vooral veel trainen, Camils nieuwe seizoen zal er nogal anders uitzien dan zijn laatste jaar. De vroege leerling slaagde vorig jaar al voor zijn gymnasium-eindexamen en miste de 1e competitiehelft door een uitstapje naar China.

‘Ik was 17 toen ik klaar was met school en wist nog niet wat ik wilde studeren. Ik vind hockey heel leuk, maar er is meer. In overleg met de coach en het team ben ik 3,5 maand naar China geweest om daar te wonen en te werken. In de zaalcompetitie ben ik weer aangesloten.’

Studiekeuze

En naast het hockey? Camil, die het afgelopen jaar in een Amsterdamse horecazaak werkte: ‘Ik ga volgend jaar Econometrie studeren en ik wil op mezelf gaan wonen, verder heb ik nog niet echt een beeld van later. Matis twijfelt nog over zijn studie. ‘Ik zat te denken aan Science Business and Innovation. Dat is een studie over duurzaamheid enzo, maar ik weet echt nog niet wat voor werk ik ga doen. Ik kan het komende jaar gebruiken om bij wat studies te gaan kijken.’ Voor Yanik is het allemaal nog ver weg. ‘Ik wil na mijn havo ook eerst nog vwo doen. Anders ben ik 16 als ik klaar ben en dat vind ik wel wat vroeg.’

Ambities

Waar dromen de 3 broers van op hockeygebied? De oudste hoopt, na eerder onderdeel te zijn geweest van Nederlands B en A, nu een plek in Jong Oranje te verdienen. ‘Ik wil de komende tijd heel hard mijn best doen en veel minuten te gaan maken in de Hoofdklasse om zo weer aan te haken’, vertelt Camil over zijn plannen.

Matis gaat nog een stap verder dan Jong Oranje. ‘Als het zou kunnen zou ik ooit willen uitkomen voor het Nederlands elftal en dan meedoen aan de Olympische Spelen.’ Tokio in 2020 misschien? ‘Hmm, dat is denk ik te vroeg, dan ben ik pas 21 jaar. Ooit lijkt het me te gek om mee te maken.’

Ook Yanik hoopt op de nationale jeugdselectie. ‘Mijn droom is in het Nederlands B komen, dat lijkt me vet. Maar ik wil ook heel graag ooit nog met mijn broers samenspelen in 1 team.’

Wat vind jij? Praat mee...