Floris Jan Bovelander in zijn korte broek gehuldigd
In aanloop naar de Olympische Spelen in Rio de Janeiro blikken we terug op historische olympische hockeymomenten. In aflevering 4: de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta. Floris Jan Bovelander is na de gewonnen finale op weg naar de huldiging als een beveiliger hem tegenhoudt. Hij mag er niet langs. Hij heeft een korte broek aan.
Bovelander kan zijn ogen niet geloven. Wat krijgen we nou, denkt hij. Samen met zijn medespelers wil hij het veld betreden, nota bene voor de huldiging vanwege hun eigen gouden medaille, maar een beveiliger dwingt hem tot stoppen. Volgens het protocol moet iedereen een trainingspak aan. En dat heeft hij niet. Hij staat als enige van het team in zijn korte broek.
Trainingsbroek vergeten
Het is 2 augustus 1996. De Oranje Heren hebben zojuist in de finale Spanje van zich afgeschud. De Spanjaarden kwamen nog wel met 1-0 voor, maar daarna liet Bovelander met 2 rake strafcorners zijn klasse zien. Bram Lomans scoorde ook nog: 3-1. Een terechte overwinning, vindt Bovelander.
Na afloop viert Bovelander samen met zijn teamgenoten feest in de kleedkamer. Daar komt hij tot een bijzondere ontdekking: hij heeft zijn trainingspak niet bij zich. Toen hij zijn trainingspak die ochtend nergens op zijn kamer zag liggen, had het nog zo aan zijn kamergenoot Taco van den Honert gevraagd. ‘Heb jij mijn trainingspak al gepakt?’ Ja, zei Taco nog, alleen die had een heel andere vraag verstaan. ‘Heb JIJ je trainingspak al gepakt?’
Geen trainingspak, geen huldiging
In het protocol staat duidelijk dat alle spelers in trainingspak moeten worden gehuldigd. Geen trainingspak, geen huldiging. Laat ik dan in ieder geval de trainingsjas van coach Roelant Oltmans maar aantrekken, denkt Bovelander. Die hoeft toch het veld niet op. Alleen de spelers worden gehuldigd, de coach niet. Een trainingsbroek heeft Oltmans echter niet bij zich, maar dat zal toch niks uitmaken?
Wel dus. De Oranje Heren lopen de kleedkamer uit, maar de beveiliger laat ‘Floppie’ er niet langs. Dit gaat die man toch niet menen, denkt Bovelander. Hier heeft hij 10 jaar voor getraind. Hij heeft 2 goals in de finale gemaakt. En nu mag hij niet eens naar zijn eigen huldiging? Hoe langer het oponthoud duurt, hoe meer zijn geduld begint op te raken. Hij moet en zal er langs. Bovelander geeft de man een duw en loopt er voorbij alsof hij er niet staat. Achterom kijken doet hij niet, de beveiliger komt hem niet achterna.
In korte broek op de foto
Het gevolg is wel dat Bovelander als enige van de Oranje Heren in zijn korte broek op de foto’s staat. ‘Haha, we zijn nu 20 jaar verder en ik moet nog steeds vertellen waardoor dat komt. Ik snap het ook wel hoor, maar voor mij is het veel belangrijker wat we dat toernooi gepresteerd hebben.’
‘Het was de 1e keer dat de Nederlandse mannen goud wonnen. Na ons werd het bijna normaal dat Oranje altijd een medaille won, maar in onze tijd was dat nog niet zo. In 1988 hadden we al wel brons binnengesleept en daarvoor was de laatste medaille in 1956. Wij hebben als team echt iets neergezet; dát is mij het meest bijgebleven. Niet die korte broek.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.