Carlien Dirkse van den Heuvel (28) is de volgende in de rubriek ‘Zonder bal en stick’, waarin internationals openlijk vertellen over hun leven buiten de lijnen. Carlien vertelt over haar passie voor fysiotherapie, hoe ze heerlijk kan ontspannen door te klussen, over haar vriendin Maxime én over impulsieve aankopen: schoenen met lichtjes, een play-station, en eh.. 2 boten?
‘Ik kan niet 100% mijn focus op hockeyen hebben’, stelt Carlien Dirkse van den Heuvel maar meteen. ‘Ik ben beter als hockeyer als ik dingen ernaast heb. Als ik dat niet heb word ik echt gek van mezelf.’ En dus onderneemt ze, zo goed en zo kwaad als het gaat, van alles naast haar hockeycarrière. In 2014 behaalde Carlien haar diploma Fysiotherapie. ‘Toen dacht ik: wat wil ik doen? Ik vind fysiotherapie superleuk, maar is de combinatie met topsport mogelijk?’
Fysiotherapie
‘Eerst ben ik iets voor mezelf begonnen: fysiotherapie aan huis, een beetje op de massage-manier. Maar uiteindelijk moet je daar best veel tijd insteken om het echt te laten lopen. In het begin gaat dat dan nog wel, want dan delen al je vrienden het, iedereen vindt dat leuk.’
Uiteindelijk bleek echter toch dat ze er te weinig tijd voor had. ‘Je bent niet flexibel. Als iemand last van zijn rug heeft en zegt: donderdagavond zou ik wel willen, na mijn werk. Dan zeg ik: ja sorry, donderdagavond ben ik aan het trainen, en oja, vrijdagavond ook. Dan ben je niet de juiste therapeut voor mensen. Dat vond ik wel jammer.’ Ook in de particuliere praktijk, waar Carlien vorige zomer werkte, brak het tijdgebrek haar uiteindelijk op.
‘Het menselijk lichaam is mega-interessant’
Dat er toekomst voor Carlien ligt in het fysiotherapie-vak ligt, lijkt zeker: ‘Dat ik het een leuk beroep vind, dat staat echt vast. Het menselijk lichaam vind ik mega-interessant. En het feit dat ik met mijn handen de pijn weg kan nemen bij iemand, dat intrigeert me, dat vind ik mooi.’
En zelfs met Rio in zicht is de fysiotherapie nooit ver weg. ‘Ik doe nu een online cursus over blessures en revalidatieprogramma’s. En wat wel het leuke is in de sport: je bent veel met fysio’s in aanraking. Ook de fysio’s hier bij Oranje, ik kijk met ze mee en ze leggen veel aan me uit.’
Zusje en broertje
Beide ouders van Carlien zijn ook fysiotherapeut. ‘Dus ik word ook van huis uit er al een beetje door geprikkeld.’ De praktijk van haar ouders overnemen in Den Bosch, dat hoeft van haar echter niet zo. ‘Mijn vader is manueel therapeut, ik zou nog wel dingen van hem willen leren. Maar ik denk niet dat ik terug ga naar Den Bosch. Ik ben er wel opgegroeid. Mijn zusje en broertje zeggen allebei wel dat ze daar naartoe terug zouden willen, maar ik heb dat iets minder.’
Allebei de ouders van Carlien hockeyden, dus de kinderen van de familie Dirkse van den Heuvel gingen al van jongs af aan mee naar de club. ‘Vlijmen was dat. Daar zijn we ook alle 3 begonnen. Toen ben ik als 1e, toen ik in de MD1 zat, naar Den Bosch gegaan.’ Zowel Carlien als haar zusje en broertje doorliepen de gehele jeugdopleiding bij Den Bosch. ‘Mijn zusje is toen naar Stichtsche gegaan, en ik daarna ook. Ik studeerde toen in Utrecht. En nu zit ik alweer 9 jaar bij SCHC.’
‘Als ik 4 bier drink, sta ik op mijn kop’
Had Carlien het meeste talent of het meeste doorzettingsvermogen vergeleken met haar broertje en zusje? ‘Dat laatste. Mijn zusje heeft ook in Nederlands B en A gezeten, maar op een gegeven moment hadden zij meer afleiding, vonden het leuker om de stad in te gaan. Ik had dat minder, en meer ambitie om met hockey hogerop te komen.’ Dat wil overigens niet zeggen dat Carlien niet van uitgaan houdt. ‘Afgelopen weekend hadden we zaterdag een wedstrijd en zondag vrij. Dan ga ik wel met mijn vriendinnetje een hapje eten en een wijntje drinken. Dat kan ook wel gewoon, maar niet te veel. En al zou ik het willen… als ik 4 bier drink sta ik al op mijn kop, en heb ik er 3 dagen last van. Dat ben ik echt niet gewend.’
Desondanks ontmoette Carlien haar vriendin Maxime in de kroeg. ‘Ja, in De Trut. Zij was daar voor de 1e keer, ik voor de 2e. Je staat vooral een beetje samen te lachen om de sfeer daar. We hebben nu 3 jaar iets met elkaar. Maxime zit niet zo in de hockeywereld, en dat vind ik ook wel fijn. Als ik dat vergelijk met vorige relaties, dan zit je zo op elkaars lip. Dat is heel heftig. Al hockeyt ze wel hoor, bij Pinoké Dames 14.’ Lachend: ‘Maar dat is net even anders. Daar gaat het meer om de 3e helft.’
Carlien heeft de afleiding naast hockey echt nodig, stelt ze. ‘Ik heb ook tegen mijn vriendinnetje gezegd: soms moet je mij echt eventjes van die bank af trekken. Als je 8 keer per week traint is het op vrijdagavond best wel lekker om even je benen omhoog te leggen. Maar het is ook juist goed als ik dan heb afgesproken om met haar uit eten te gaan. Lekker eruit, afleiding.’
2 boten
Ook de 2 boten die bij Carlien voor de deur liggen in Amsterdam vormen een welkome afleiding. ‘Boten’ is een groot woord hoor. ‘Bootjes’ moet ik zeggen eigenlijk. Zo’n stalen sloep waar je met zijn 8en ongeveer op kan. En eentje is er niet helemaal meer goed aan toe na afgelopen winter, daar heb ik niet zo goed voor gezorgd.’
‘Ik had al een beetje bedacht toen ik net in Amsterdam kwam wonen, ‘eigenlijk is het supertof om een boot te hebben’. En ja, ik kan wel een beetje impulsief zijn. Er kwam op Marktplaats een sloepje voorbij voor 800 euro. Dus meteen: pats boem, bellen, langsgaan en geld overgemaakt. En daarna dacht ik: hoe werkt dit eigenlijk? Die motor enzo. Die deed het natuurlijk de 1e keer ook meteen niet.’
‘Gelukkig had een vriend van een vriendin van mij er wel een beetje verstand van, dus die kon me advies geven. Ik heb een andere stevigere boot gekocht, en die ene is nu een beetje opgeknapt, die wil ik binnenkort gaan verkopen.’
‘Klussen ontspant mij onwijs’
Carlien knapt die boot eigenhandig op. ‘Ik hou echt onwijs van klussen. Ik heb een keer een boormachine voor mijn verjaardag gevraagd aan mijn ouders. Iedereen wil kleren of zoiets, maar ik zei: ‘Weet je wat ik echt graag wil hebben: een boormachine! Dat is zó handig.’ En hij komt inderdaad goed van pas, vertelt Carlien. Ook voor haar huisgenoten Caia van Maasakker en Eva de Goede. ‘Die hebben echt al wel een aantal keer gevraagd van: Car, kun je even komen boren, ik moet iets ophangen.’
Maar, wat klust ze dan zoal? ‘Soms bedenk ik gewoon dingetjes. Dan haal ik ergens pallets op en maak ik er een bijzettafeltje van. En nu ook met die boot. Dan ga ik een dag op die boot zitten, het rotte hout eraf slopen, nieuw hout halen. Het is heel gek, maar dat ontspant mij onwijs. Ik kijk ook graag van die programma’s waarin ze zo’n huis gaan opknappen. Dat ga ik later misschien ook wel eens doen.’
Impulsieve aankopen
Dat huis moet dan in ieder geval aan 1 voorwaarde voldoen: ‘Ik wil ik absoluut een schuur, voor mijn gereedschap. Kan ik lekker klussen. Op een gegeven moment had ik bijvoorbeeld voor een project een schuurmachine nodig. En dan denk ik: goh handig om te hebben, zo’n schuurmachine. Dan koop ik die. En zo staan er dus allerlei apparaten bij mij thuis. Ook een elektrische zaag bijvoorbeeld. Totaal onhandig, want ik heb er helemaal geen ruimte voor. We wonen in een appartementje in Amsterdam. Het is één grote teringzooi. Maar Caia en Eva hebben er geen last van hoor, want het staat bij mij boven.’
‘Impulsief? Ja, zo ben ik wel. Een tijdje terug had ik ineens zóveel zin om te play-stationnen. Dus ik op Marktplaats kijken, play-station gekocht. Vervolgens ga ik 2 weken play-stationnen en daarna doe ik er niks meer mee. Heb ik hem aan mijn broertje gegeven. Mijn laatste aankoop, die vind ik echt nog steeds erg tof, dat zijn van die schoenen die eigenlijk heel lelijk zijn, maar die hebben van die lichtjes eronder, die je aan en uit kan zetten. Nee, ik heb ze nog niet aangehad. Maar ze zijn wel erg ruig.’
Na hockey?
Van lichtjesschoenen weer even terug naar serieuze zaken. Maakt Carlien al plannen voor na haar hockeycarrière? ‘Volgend jaar wil ik sowieso werken als fysio. Dat moet ook, anders raak je je diploma kwijt. Ik zit er ook sterk aan te denken om met Manuele Therapie te starten. Een deeltijdopleiding is dat. Dat wordt dan zeker pittig, maar ik wil het toch wel doen.’
‘Ik weet nog niet of ik na de Spelen ga stoppen met Oranje, dat beslis ik later. Wat ik wel merk is dat ik me steeds meer interesseer in andere dingen dan hockey. Dat is de laatste 2 jaar wel toegenomen. Sinds ik mijn diploma heb, eigenlijk. Ik kan daar iets mee en wil daar ook echt iets mee. Bij Stichtsche heb ik het super naar mijn zin, daar ga ik wel door. Maar bij Oranje weet ik het niet. Dat zie ik nog wel.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.