Eva de Goede: ‘Als hockey niet goed gaat, wat heb je dan nog?’

Eva de Goede is de volgende in de rubriek ‘Zonder bal en stick’, waarin internationals openlijk vertellen over hun leven buiten de lijnen. De laatste anderhalf jaar ging Eva door een diep dal. Ze werd wereldkampioen met Oranje, maar hield last van fysiek ongemak. Ze verloor het plezier in hockey: haar alles. Nu kruipt ze langzaam omhoog. En… Eva is verliefd, op een Zuid-Afrikaan.

We gaan terug naar Den Haag 2014, het WK hockey. De Oranje Dames veroveren het goud! Eva werd ook al 2 keer olympisch kampioen en was 2 keer de beste van Europa. Maar vaak gingen die prachtige prestaties gepaard met eeuwige pijntjes en blessures. Ook het WK in Den Haag speelde Eva met pijn.

‘Ik denk dat ik een doorzetter ben in dat opzicht. Ik weet ook wel dat die periode (na het WK) me heeft opgebroken. Omdat ik daar zoveel in heb gestoken. Om te herstellen en weer goed terug te komen. Toen ik eenmaal op het veld stond, kreeg ik weer een terugslag. Ik dacht: ‘Waarom heb ik eigenlijk zo hard gewerkt om hier nu te staan?’

Eva legde de druk teveel bij zichzelf. ‘Je bent er natuurlijk anderhalf jaar uit geweest. Je denkt dat je zo weer kan meedoen, maar je verwacht gewoon teveel van jezelf. Van mijn eigen spel. Maar ook dingetjes in het team liepen niet lekker. Bij het Nederlands team ook. Je houvast is gewoon een beetje weg. Dat gevoel had ik.’

Ik was mezelf niet

Daarnaast dat altijd tegenstribbelende lichaam, dat doet iets met een topsporter. ‘Ik was mezelf niet. Niet gezellig, niet leuk. Je probeert nog plezier uit andere dingen te halen. Maar eigenlijk; wat je het liefste doet in het leven, datgene waar je leven op gebaseerd is, het hockey… dat vind je gewoon niet leuk. Als je er dan niks náást doet, zoals ik…’ Eva zoekt naar woorden. Ze lijkt zich keer op keer meer te beseffen hoe groot de rol van hockey in haar leven is. ‘Ja, dat is wel lastig.’

Nog steeds kampt Eva met ‘issues aan het lijf’, zoals ze het zelf noemt. ‘Ik heb wat verkalkingen in mijn schouderpezen. Het is chronisch, het gaat niet echt weg. En het doet gewoon pijn.’ Met een psycholoog en andere mensen in haar omgeving, praat Eva over haar angst voor fysiek ongemak. ‘Als ik wéér een grote blessure krijg, weet ik niet of ik het opnieuw van mezelf kan vragen. Dus ben ik daar bang voor? Ja. Is het goed om daar bang voor te zijn? Nee.’

Langzaamaan gaat het beter met Eva. ‘Het is nog niet perfect, maar ik kom er wel.’

Precies 10 jaar international

Op 23 maart is Eva 27 jaar geworden. Iets minder dan 10 jaar geleden maakte ze haar debuut in Oranje. ‘Ik was net 17, superjong. Ik had al problemen om de middelbare school goed af te ronden. Soms moest ik trainingen missen vanwege school. En dan is school natuurlijk stom en hockey leuk.’ En dat is nog steeds zo. ‘Ik heb altijd alles voor het hockey gelaten en er alles voor gedaan. Als dat niet goed gaat: wat heb je dan verder?’

Eva haalde met pijn en moeite haar Havo-diploma. Ze begon met commerciële economie op de Johan Cruijff University. Daar haalde ze geen plezier uit. Daarna probeerde ze de Pabo, maar had moeite om stage en hockey te combineren. ‘Ik vind kinderen wel leuk, maar ik zie mezelf niet de rest van mijn leven kinderjuf zijn.’

Op dit moment volgt Eva een cursus Engels ‘meer om iets te doen naast het hockey’. ‘Daar stop ik tijd en energie in. Maar als iemand aan mij vraagt: zullen we wat gezelligs gaan doen? Dan schuif ik altijd die cursus aan de kant, omdat ik het leuker vind in anderen te investeren dan in zo’n cursus.’

Eva heeft weleens gezegd: ‘Ik kan me geen leven voorstellen zonder hockey.’

‘Dat gevoel heb ik nog steeds wel. Ik vind veel dingen leuk, maar er is niet echt één ding waarvan ik zeg: dat wil ik sowieso doen. Ik moet daarover nadenken.’

Leven ná hockey

De toekomst ná het hockey komt steeds dichterbij. Eerst zijn daar uiteraard nog de Olympische Spelen in Rio. En de 3e gouden plak lonkt…

Eva weet zelf maar al te goed waar de focus nu op moet liggen. ‘Het belangrijkste is dat ik hockey weer leuk ga vinden. Daarna komt fysiek. Als dat beide goed zit, plak ik er misschien nog wel 4 jaar aan vast. Maar misschien ben ik na de Spelen wel klaar.’

Stoppen of niet stoppen na Rio. Hoe belangrijk ook, op dit moment vraagt er 1 ding meer aandacht dan hockey. ‘Hij heet Tim Drummond en is Zuid-Afrikaans hockey-international. Sinds januari is het officieel aan!’

Grote liefde?

‘Liefde? Ja!,’ beaamt ze gelukzalig. ‘Het is wel raar omdat je elkaar niet zo veel ziet. En als je elkaar dan wél ziet, is het meteen heel intens.’ In december vloog Eva in haar eentje naar Zuid-Afrika. ‘Ik dacht: ok, fak it, ik ga nu kijken of het iets wordt of juist niks. Dat was best eng.’

Bron: Instagram Eva de Goede

‘Na Singapore (winterstage Oranje Dames, red.) was ik 2 weken vrij en ben ik er nog een keer naartoe gegaan. En nu komt hij hierheen. De 2e seizoenshelft gaat hij een paar wedstrijden voor Stichtsche hockeyen.’

Eva vertelt dat zijn komst aan een zijden draadje hing. De Zuid-Afrikaanse hockeyers kregen te horen dat ze niet naar de Olympische Spelen mogen. ‘Heel shit. Toen zou hij misschien niet meer naar Nederland komen. Maar toen kwam ik om de hoek kijken. Hockey is een ‘goed excuus’ om hier bij mij te zijn,’ zegt Eva lachend.

Man in huis

‘Tim blijft tot begin juni in Nederland. Bij mij in huis. Ik woon met Caia en Carlien (Van Maasakker en Dirkse van den Heuvel, red.), dus dat wordt een gezellige boel. Er komt een man bij in! Ze stelden het zelf eigenlijk voor, dus fijn dat ik het niet hoefde te vragen. Dat is heel erg lief van ze.’

Hoewel de liefde in eerste instantie niets met haar ene grote passie te maken heeft, kun je er toch niet omheen: straks is er sprake van een extra hockeyer in een hockeyhuis. Maar Eva weet dat het goed is. ‘Alleen op de bank zitten is ook maar zo. Het is fijn om iemand – die niet je familie is – te hebben om tegen te kletsen of die even een arm om je heen slaat. Het geeft écht rust en een soort stabiliteit. Anders ga je sneller dingen doen, ’s avonds op pad.. terwijl dat misschien voor je lijf niet het allerbeste is.’

Eva beseft dat ze iemand is die een relatie nodig heeft. ‘Niet dat ik in die tijd daar heel erg naar op zoek was, dat helemaal niet. En nu met Tim ook niet, dat is zo gekomen.’

Lange vakantie…

Heeft Eva al bedacht waar ze wil wonen als dit ‘avontuur’ goed gaat? ‘Nee, dat vind ik wel heel lastig. Sowieso, een vakantieadresje is nooit mis. Zuid-Afrika is een prachtig land, maar ik zie mezelf niet echt emigreren ofzo. Maar stel: dit jaar gaat alles goed en ik mag mee naar de Olympische Spelen, dan zie ik het wel voor me om daarna een aantal maanden daar te zitten.’