Lidewij Welten: ‘Ik ben gewoon bijna normaal hè?’

Lidewij Welten is de volgende Oranje Dame in de rubriek ‘Zonder bal en stick’, waarin internationals openlijk vertellen over hun leven buiten de lijnen. We kennen Lidewij van haar sterke rushes en haar doelgerichtheid. Maar wie schuilt er achter deze aanvaller van Den Bosch en Oranje? Lidewij aan het woord...

In de rubriek zonder bal en stick is het leuk om het hockeyspel zelf voor even los te laten. Daarom de eerste vraag: kun jij hockeyvrij zijn in je hoofd? Lidewij, direct: ‘Nee.’

Loslaten

‘Ik kan wel echt genieten van een vakantie bijvoorbeeld. Maar ik heb weinig vakanties gehad waar geen gewonnen toernooi of competitie aan voorafging (Lidewij klopt af). Zonder arrogant te willen klinken. Met Den Bosch hebben we aardig vaak gewonnen. Met het Nederlands team hebben we afgelopen jaar ook niet vaak verloren. Ik probeer ook altijd positief te zijn. Als we verloren hebben, te denken: dit zal ergens goed voor zijn. Daar zorg ik dan ook zelf voor. Je kunt wel weken in zak en as gaan zitten, maar dan kom je echt geen stap verder. Niemand. Het was vervelend, het was stom, niet handig. Maar we gaan door.’

Maar kun je het hockey écht loslaten? (Nee, zo blijkt direct want Lidewij begint weer…) ‘Ik maakte een shoot-out op de training en ik zei meteen ‘zo was die op het EK ook bedoeld’. Dus ja je laat het los, maar het zit nog wel in je achterhoofd van ‘potverdrie’. Na het EK had ik een vakantiefoto gepost en toen was er een reactie dat ik beter op shoot-outs kon oefenen. Dat hoort erbij toch? Jaha, het is na een EK, we hebben de hele zomer hard getraind en het is wel onze vakantie…’

En als je geen vakantie hebt? ‘Als we op zondag wat minder spelen, dan denk ik: er is niks aan de hand. Natuurlijk, als het hockey even wat minder gaat, voel ik me ook minder. Maar ik heb gewoon nog een leuke studie, vrienden, vriendinnen waarmee ik gezellige dingen doe. Ga ik lekker shoppen, naar de bios of gewoon lekker thuis koken.’

Als Lidewij zicht thuisvoelt, zoals in haar stad Den Bosch, dan kan ze het hockey echt wel loslaten. ‘Ik heb een eigen appartementje. Sinds anderhalf jaar. Ik woonde heel lang met andere mensen samen. Je zit hier (Papendal, red.) ook met 27 meiden. Dat is heel gezellig en heel leuk, maar soms is het ook wel lekker om thuis te komen en niks te hoeven. Terwijl ik echt iemand ben die haar energie haalt uit zijn met andere mensen. Nou, ik kan best een avond alleen zijn. Eén avond he? (zegt ze lachend). Dus niet dat ik alle avonden iets moet hebben. Ik heb een héle grote, lekkere bank. Die is echt goddelijk. Dus dat is meestal mijn stekje.’

Gezonde kapsalon

Ik kijk heel veel tv eigenlijk. Grey’s Anatomy kijk ik nog steeds, seizoen 12. Ik heb alle afleveringen gezien. Ik ga ze niet bij elkaar optellen want dan schaam ik me dood. Penoza kijk ik. En Masterchef vind ik ook heel leuk. Het is niet dat ik dingen ga namaken. Maar ik vind koken wel leuk. Ik heb dus een heel lekker recept, een gezonde kapsalon: zoete aardappelfriet, kippendijenfilet met shoarmakruiden, ijsbergsla en dan maak ik zelf knoflooksaus met geitenyoghurt, bieslook en knoflook. En dan heb je je kapsalon.’

Bourgondische erwtensoep

Lidewij vertelt dat haar appartement net buiten het centrum ligt. ‘Dat is juist fijn, want dan kan ik mijn auto voor de deur zetten. Daarom ben ik ook verhuisd. Ik moest eerst mijn auto op 5 tot 10 minuten lopen zetten. En met al die tassen…’

‘Ik vind Den Bosch, waar ik ben opgegroeid, gewoon een hele gezellige stad. Er zit bijvoorbeeld een zaakje dat altijd hele lekkere erwtensoep heeft. Zo gauw het winter is, houden zij een weddenschap hoe lang het duurt voordat ik langskom. En dan loop ik langs en dan roepen zij: ‘Het is er weer, kom binnen!’ Dat vind ik het leuke aan Den Bosch. Het is dan wel een stad, maar het heeft echt dat Bourgondische gezellige.’

Koeienluier

Lidewij doet de studie Advanced Business Creation. ‘Ik hoop dit jaar mijn propedeuse te halen. Ik ben ambitieus. Het is een hele leuke studie, de creatieve versie van commerciële economie. Je leert op innovatie wijze kijken naar dingen en het vervolgens in een plan om te zetten. Ik vind het soms jammer dat ik er weinig bij kan zijn. Ik mis natuurlijk de leuke aspecten, zoals het brainstormen en werken in groepen.’

‘Ik vind het heel leuk om dingen te bedenken. We moesten bijvoorbeeld iets verzinnen om koeienscheten en -urine (hierin zit methaan, heel schadelijk voor het milieu) op te vangen. Toen bedachten we een koeienluier. Dit voorbeeld mag er trouwens niet in. Echt, die koe gaat er uit he? Dat mensen niet denken dat ik de hele dag met de luiers van koeien bezig ben…’

‘Wat er wel in mag is bijvoorbeeld het idee voor een SRV-bus voor een grote drogist. Dat soort dingen, die je ook meteen in de praktijk kan brengen.’

Spanningsboog

En wat wil je later doen? ‘Het lijkt me echt leuk om reclames te bedenken. En leuke pr-stunts. Ook omdat iedere dag dan anders is. Het ene moment ben je voor een biermerk bezig, dan weer voor een supermarkt of een drogisterij. Maar of ik daar uiteindelijk terecht ga komen… geen idee.’

‘Ik heb behoefte aan vernieuwing. Misschien heeft dat een beetje met mijn spanningsboog te maken… (zegt ze met een lichte vraag en giechel in haar stem). Je moet mij niet 6 weken lang cijfertjes laten invoeren.’

Twijfels en druk

‘Met hockey leer je ook steeds nieuwe dingen bij. Op die manier daag ik mezelf ook telkens uit. Ik verwacht steeds meer van mezelf. Maar af en toe moet ik wat minder kritisch zijn, gewoon dingen laten gebeuren. In plaats van té veel té graag willen.’

‘Afgelopen zomer is zo’n voorbeeld. Ik had de pech dat ik weer geblesseerd ben geraakt. Ik heb 2 weken voor het EK niet kunnen hockeyen. Dat is zwaar, zeker mentaal. Ik moet op dat moment gewoon accepteren dat ik dan niet de Lidewij kan zijn, die ik op het veld kán zijn. Tja, als ik wat minder druk op mezelf had gelegd. Soms moet je een stapje terugdoen en van daaruit weer gaan bouwen. Dat moet mij gezegd worden. Vaak.’

Liften naar Parijs

‘Stel dat ik een weekend niets te doen heb, omdat de wedstrijd niet doorgaat. Dan zou ik liften naar Parijs. Ik zou wel iemand meenemen, ik ga niet alleen. Dat lijkt me heel leuk om te doen. Ik heb nog nooit gelift in mijn leven. Naar Barcelona? Nee, dat is te ver. Dan zou voor mij de lol eraf zijn en zou ik chagrijnig langs de weg staan. Ik wil het weekend ook nog genieten. In Parijs kun je dan een beetje rondlopen. Lekker lunchen in het zonnetje.’

Grootste droom?

‘Op het moment eigenlijk gewoon nog een keer die Olympische plak pakken. Het zou echt geweldig zijn als we 3 keer op een rij winnen. Dat je dit met een generatie kunt doen… Daarnaast hoop ik te kunnen blijven groeien, ook als persoon. En uiteindelijk een hele vette baan. En dat ik gelukkig ben. Met veel liefde. World peace (hahaha). Ik vind het al heerlijk om ‘s avonds Studio Sport te kijken. Om te zien wat er allemaal is gebeurd. Bord op schoot, gezond kapsalonnetje erbij (ligt half in een deuk). Ik ben gewoon bijna normaal hè?’