Maartje Goderie in Melbourne: ‘Nooit gedroomd om te emigreren’

In ‘Leven na tophockey’ spreken we oud-tophockeyers over hun leven na Oranje. Wat doen zij nu en op welke manier heeft hun topsportcarrière bijgedragen aan hun keuze? In de vijfde aflevering spreken we oud-international Maartje Goderie. De briljante balafpakster van weleer won olympisch goud in Peking en Londen en is vorig jaar geëmigreerd naar Australië. Hockey.nl sprak haar in Melbourne.

Het ‘no worries’ rolt de eerste paar minuten van het gesprek makkelijk van haar tong, in een fijne koffietent in de straat Brunswick Street in de wijk Fitzroy, net buiten het centrum. Het is 25 graden, de zon schijnt al fel om elf uur ‘s ochtends. Het is volop zomer in Australië. Het is de dag van de gedroomde tennisfinale tussen Roger Federer en Rafael Nadal op de Australian Open. Iets waar de kranten vol mee staan en op straat veel over wordt gepraat. Die sportgekte vindt Goderie de mooiste eigenschap van Australië en het is de reden waarom ze haar professionele leven in Melbourne kan opbouwen. Dat kunnen we al verklappen wat betreft haar ‘Leven na tophockey’. De oud-tophockeyster blijft behouden voor de sport.

Aan haar taalgebruik te horen is het duidelijk dat ze al redelijk is geïntegreerd in Melbourne, zover je dat beladen woord tegenwoordig nog mag gebruiken. De wijk Fitzroy doet Goderie denken aan Nijmegen, waar ze woonde en aan de universiteit psychologie studeerde. ‘Een beetje hippie en alternatief. Dat ben ik gewend en vind ik heerlijk.’

Maartje Goderie in de wijk Fitzroy in Melbourne

Nooit serieus over emigratie nagedacht

Het was niet haar grote droom om in het buitenland te wonen. Goderie is ook geen fan van vliegen, terwijl ze dat veel moest doen met het Nederlands Elftal. Toen ze afgelopen jaar in haar eentje terugvloog omdat haar broer z’n eerste kind had gekregen, vond ze dat behoorlijk spannend. Een leven in het buitenland leek al helemaal geen serieuze optie, gezien haar persoonlijkheid. Maar de liefde overwon.

‘Ik ben wel echt een teammens en vind het lastig om alleen te zijn. Ik mis mijn familie en vrienden. Maar ik realiseer me wel dat ik in een jaar nu iets heb opgebouwd hier’, vertelt de kleine en pezige Goderie op het terras. Nederlands klinkt bij haar zoals je zou verwachten. Engels tegen de bediening komt er al vrij plat Australisch uit. ‘Als ik mijn vriend (Alistair McLennan, Australische oud-speler van Tilburg en Den Bosch, red.) niet had ontmoet, was dit nooit gebeurd. Maar ik ben toch verliefd geworden op hoe hij is. En ik wist dat hij wel echt een aussie is. Dus…’

Maartje Goderie met de gouden olympische medaille van Peking.

Overvolle prijzenkast

Goderie (32) speelde 125 interlands en stopte op 28-jarige leeftijd met Oranje. Ze is vooral bekend door de enorme energie die ze op de hockeymat legde, en haar schitterende backhand in de olympische finale van Peking. Haar prijzenkast puilt uit. Ze werd in 2005 gekozen tot grootste talent van de wereld door de wereldhockeybond FIH. Met haar club Den Bosch won ze twaalf landstitels en twaalf Europacups. De middenveldster pakte de olympische titel met Oranje in Peking (2008) en Londen (2012) en werd wereldkampioen in Madrid in 2006. Ze debuteerde in 2004 bij Oranje, na de Olympische Spelen van Athene.

Sinds haar afscheid werkte Goderie 28 uur per week bij ggz-instelling Centrum voor Kinder- en Jeugdpsychiatrie Herlaarhof als ontwikkelpsycholoog. Daarnaast was ze mental coach bij De Talentenacademie in Den Bosch waar ze verschillende individuele talentvolle sporters en Nijmegen Dames 1 begeleidde. Toen Goderie en McLennan naar Melbourne verhuisden, ging haar vriend meteen weer aan de slag bij het bedrijf waar hij vijf jaar geleden ook werkte. Hij is elektricien, gespecialiseerd in liften. Een ‘sparky’ noemen ze hem in Australië, vertelt Goderie vrolijk.

Emigreren naar Australië is geen kinnesinne. Het visum is duur en vanwege de strenge overheid kostte het Goderie en McLennan onevenredig veel tijd om te bewijzen dat zij werkelijk partners zijn. Toen dat allemaal geregeld was, kon Goderie voor het eerst in haar leven even niets doen – cruisen noemt ze het zelf – en de stad verkennen. Het was stilte voor de storm. Wat rust om haar maatschappelijke leven in te richten in een land dat er niet bekend om staat een goede baan te vinden, zeker niet als buitenlander. Daar kwam bij dat haar universitaire diploma psychologie niet 1-op-1 geaccepteerd werd in Australië, tot frustratie van Goderie.

Maartje Goderie met de landstitel. Foto: ANP/Sander Koning

De ACDC van Australië

Op zondag 29 januari spraken we de blondine. Een dag later begon ze aan haar eerste fulltime baan ooit. Ze is nu Athlete Coach &  Development Coördinator. In de woorden van Goderie: ‘Ik word de ACDC – zo noemen ze het hier – van de High Performance afdeling van Hockey Victoria. Je hebt hier de high performance mannen- en vrouwenselectie. Die noemen ze de Vipers en Vikings. Ik word eindverantwoordelijk voor de talentvolle hockeysters, van zo’n 18 tot 26 jaar. Voor mij het is spannend omdat vier dagen per week het maximale is wat ik tot nu toe ooit gewerkt heb.’

Daarnaast wordt ze ook assistent van het herenteam van Powerhouse Hockey Club in St. Kilda, aan het strand. Een topteam in Melbourne dat grote kans maakt op de play-offs. Haar programma is met een fulltime baan en een hockeyteam coachen meteen vol. Dat past bij de fanatieke Goderie die niet houdt van stilzitten. Haar plannen met het Australische hockey zijn duidelijk.

‘Het is de kracht van het Australische hockey om opportunistisch te zijn en veel goals te maken. Dat vind ik mooi. Het is mijn doel om daar iets aan toe te voegen vanuit de Nederlandse visie. Ik wil niet hun hele speelstijl veranderen. Maar als we het aantal tegengoals iets kunnen beperken. Dan kunnen we verder naar voren blijven gaan. Hier gaan ze altijd naar voren, ook al is het propvol in de aanval. Het is zo’n basis die er hier is ingebakken. Het is een groot verschil hoe wij in Nederland verdedigend zijn opgevoed. Wij houden altijd het centrum dicht. Hier lijkt dat toch iets minder belangrijk. Een uitslag als 6-3 is hier heel normaal. Je ziet in Nederland weleens een flinke uitslag, maar toch vaker 2-1 of 1-1’

Maartje Goderie in actie voor Essendon, in Melbourne

‘Ze knallen hier totdat ze moeten kotsen’

Goderie kan de verschillende speelstijlen nu goed met elkaar vergelijken. ‘Het is vaak: oh wat speelt Australië toch fysiek. Maar ik denk dat het een ander soort fysiek is. Ze zijn hier gewoon krachtig aan de bal. En wat ik mooi vind: ze knallen hier door totdat ze moeten kotsen. Dat is iets wat wij in Nederland toch een stuk minder hebben. Dat zit niet in het Nederlandse hockey. We willen toch vooral mooi hockey blijven spelen. Daar maken ze zich in Australië niet zo druk om. Bij de vrouwen is Nederland overigens wel een stuk verder. Ik mis hier echt de creativiteit. Dat merkte ik ook in het team waar ik zelf speelde. In Nederland ontstaat creativiteit vanzelf. Hier moet je iets meer je best doen daarvoor en de speelsters vragen of ze niet eens naar de andere kant open willen draaien als ze de bal aannemen.’

Goderie hockeyde een seizoen bij hockeyclub Essendon in Melbourne, als assistent-coach en speelster. Ondanks dat ze vooral moest wennen aan de speelstijl, werd ze meteen verkozen tot beste speelster van de hele competitie. ‘Het was heel ander hockey. Het was in het begin best pittig om met minder hockeykennis om me heen te spelen. Ik realiseerde me toen ook dat ik in Nederland eigenlijk altijd gehockeyd heb met de beste teams.’

Toch was 2016 haar laatste hockeyseizoen in haar actieve carrière. Goderie is zwanger. Ze is in de Australische winter uitgerekend. Als haar eerste kind wordt geboren zal het de eerste keer zijn dat haar ouders ook de oversteek maken naar Australië, iets waar ze met veel plezier naar uitkijkt. ‘Mijn eigen hockeycarrière is over. Dat is mooi geweest. Het is nu tijd voor een nieuw leven. Letterlijk. 1 juli ben ik uitgerekend.’