Sander in Londen (2): Max én Dafne

Sander de Wijn en Joyce Sombroek bloggen deze week op hockey.nl over hun belevenissen in Londen. Dit keer is Sander aan de beurt. Samen met kamergenootje Seve van Ass vermaakt Sander zich in het hotel met het kijken naar andere EK-duels en het WK-atletiek. Sander en zijn teamgenoten maken zich op voor de EK-finale tegen Duitsland.

Krachtig monoloog van Max

De stemming na onze halve finale tegen Ierland was gematigd enthousiast. Het spel kon beter. Vooral omdat we met één doel zijn gekomen: goud. Als je dat vergelijkt met de Olympische halve finale drie jaar geleden; toen waren we na de 9-2 tegen Engeland euforisch. Misschien té…

Gisterochtend hebben we voor onze training naar een mooie monoloog van Max geluisterd. Hij vertelde ons dat wat er met voorgaande Oranjeteams, -spelers en coaches is gebeurd, losstaat van dit EK.

Het was heel inspirerend dat Max zijn ervaring met finales met ons deelde. Er kan geen plaats zijn voor ruis. Het krachtigst is het ‘wij-gevoel.’ We proberen een situatie te creëren die beheersbaar is. Dat we niet achteraf kunnen zeggen dat we het ergens hebben laten liggen of dat we het onszelf kunnen verwijten. Alles waar we invloed op kunnen hebben, gebruiken we in ons voordeel.

Dafne Schippers

Dat de Oranje Dames van Duitsland hebben gewonnen en dat Dafne Schippers wereldkampioen is geworden op de 200 meter sprint, inspireert ons enorm. Dat hebben we allemaal op onze hotelkamer zitten bekijken. Echt adembenemend! Een blanke vrouw tussen al dat geweld. Het is zo knap dat ze de keuze voor de sprint heeft gemaakt en nu zo tekeer gaat met zilver op de 100 en goud op de 200 meter. Ze loopt gewoon de derde tijd ooit!

Samen met roomie Seve keek ik op de kamer naar de livestream van de gouden race van Schippers. De hockeydames moesten even naar de achtergrond. Dafne kwam als vierde de bocht uit en ze trekt de race in de laatste honderd meter fantastisch naar zich toe. We beseften meteen dat dit een uniek moment in de sportgeschiedenis is.

Engeland – Duitsland

We hebben natuurlijk ook naar de andere halve finale gekeken. Dat was een goeie climax, met wel of geen strafbal. Omdat de Engelsen eerder al een strafbal verdienden, vonden we het wel terecht dat ze gelijkmaakten. We hadden geen voorkeur voor wie we in de finale tegenkomen. Engeland was mooi geweest met het thuispubliek. Maar met Duitsland hebben we nog een appeltje te schillen. Dat heeft niets met wraak of revanche te maken. We zien het vooral als een uitdaging. We weten dat we ze kunnen kloppen.

We hebben volledig vertrouwen in eigen kunnen. En dat het met de sfeer en humor wel goed zit in de ploeg, bewees het ‘toeptafereel’ dat inmiddels een begrip is in de mannenhockeywereld. Vali moest vandaag de hele dag met z’n kleren binnenstebuiten lopen.