Caia van Maasakker goes the American way

Caia van Maasakker is de volgende Oranje Dame in de rubriek ‘Zonder bal en stick’, waarin de internationals openlijk vertellen over hun leven buiten de lijnen. We kennen Caia van haar sterke sleeppush. Maar wie schuilt er achter deze verdedigster van SCHC en Oranje? Caia aan het woord...

Caia komt uit een gezin van 4 kinderen. ‘Ik heb 2 oudere zussen en een jonger broertje. We hebben altijd heel goed contact. En nu wonen we allemaal in Amsterdam. Voor nu vind ik het leuk, maar ik weet niet of ik altijd in de stad wil wonen. Dat zien we nog wel. Altijd als ik de stad uitga, vind ik het ook fijn om de natuur om je heen te hebben. Wat meer ruimte. Dan kom je wat meer tot rust, dat vind ik wel lekker.’

Veel verhuisd

‘Ik ben geboren in Den Haag maar heb daar nooit gewoond. De eerste 8 maanden van mijn leven woonde ik in België. Daarna zijn we naar Zeist gegaan en toen via een aantal jaren Twente naar Maastricht. Altijd verhuisden we voor het werk van mijn vader. In Maastricht ben ik op hockey gegaan. Vanaf mijn 11e totdat ik uit huis ging, woonden we in Soest en hockeyde ik al bij Stichtsche.’

Studie

Caia is nu bezig met een 2-jarige masteropleiding Management In Amsterdam. Het is duidelijk dat de studie op dit moment niet alle prioriteit heeft. Dat heeft met hockey te maken, maar ook met de manier waarop ze misschien liever zou willen studeren. ‘Mijn bachelor heb ik echt goed gedaan. Eigenlijk zou ik liever een MBA (ook Management) aan de Erasmus willen doen, maar dat lukt nu gewoon niet. Die MBA is veel intensiever met veel contacturen en groepswerk. De studie die ik nu doe is een beetje globaal: je krijgt een boek en dat moet je gaan leren.’

Op haar Instagram staat een foto met Caia middenin een prachtig naaldbos, met als bijschrift: Door de bomen het bos niet meer zien #studeren #hoedoejedatookalweer #tbt. Hier moet ze zelf heel uitbundig om lachen. ‘Ik heb daar zo veel reacties op gekregen.’ Voor de duidelijkheid voegt Caia er aan toe. ‘Ik ben wel gedisciplineerd. Maar die discipline is nu op hockey gericht. Daar leer je ook zo veel, dus ik maak me niet druk. Na het Olympisch jaar kijk ik verder. Uiteindelijk kom je toch wel waar je wilt zijn.’

Rondreis Amerika

‘Na het EK waren we best lang vrij. Toen ben ik een maand naar Amerika gegaan met een van mijn zussen. Lekker dat ik dat een keer kon doen. We hebben aan de West Coast een rondreis gemaakt. Omdat we in Utrecht ook al samen in een huis hebben gewoond, wisten we precies wanneer we elkaar met rust moesten laten. Zij is heel anders, praktisch ingesteld. Ik ben meer een denker.’

Onbezorgd leven

Caia is tevreden. Ze vertelt dan ook heel relaxed dat ze geniet van het leven zoals het nu is. En of dat nu mét of zónder vriendje is… ‘Je merkt dat je wat hebt meegemaakt zo langzamerhand. Maar het is niet zo dat ik denk: ‘O ik ben 26 en heb nog geen vriend. Nee hoor, helemaal niet. Ik geniet van het leven in Amsterdam. Af en toe pak ik gewoon mijn rust. En soms ga je even eten met familie of vrienden.’

Huisserie

De huisgenootjes van Caia zijn mede-Oranjespeelsters Carlien Dirkse van den Heuvel en Eva de Goede. ‘Dat is heel leuk. We hebben een huisserie. Daar was wel veel gedoe over want de één had dit al gezien en de ander dat. En ik had al vrij veel series gezien, dus dat was lastig. Het is Narcos geworden. Wel een coole serie over een drugskartel uit Medellín.’

Niet op hakken

Als het gaat over waar Caia graag naartoe zou gaan voor een lang weekend weg, komen Berlijn en Londen als eerst in haar op. Berlijn omdat ze daar nog nooit is geweest en Londen vanwege de leuke tentjes. En om te…shoppen! ‘Ik ben wel een beetje een shopper. Maar nee, het is niet mijn grote passie. Ik ben niet heel bewust met uiterlijk bezig, nee helemaal niet. Maar als je net 3 dagen hier (in Papendal, red.) in je trainingskleren hebt rondgelopen, dan is het fijn om de dag erna even iets leuks aan te trekken. Maar ik zou niet zo gauw op hakken gaan lopen.’

Teleurstelling?

In het seizoen 2010-2011 kwam Caia bij het Nederlands Elftal. ‘Het eerste toernooi (de Champions Trophy) mocht ik meteen mee. Er waren best wat geblesseerden. Maar voor het EK dezelfde zomer viel ik af. En voor de Champions Trophy 2012 viel ik ook af. Toen vroeg ik mij serieus af hoe groot de kans op de Spelen zou zijn. Op dat moment was dat wel een grote teleurstelling.’

Ik heb gewoon aan Max (Caldas, red.) gevraagd ‘Heb ik nog een reële kans?’ waarop hij reageerde ‘Ja, daarom zit je bij de groep.’ Toen was het gewoon ok: alles klaar, ik ga me nu het komende half jaar helemaal geven.’ En met succes.

Van reserve naar goud

Hoewel ze aanvankelijk als reservespeelster mee was naar Londen, stond Caia aan het eind met de gouden plak in haar handen. ‘Ik was al in Londen. Het was de laatste oefenwedstrijd. Net op het moment dat het toernooi op het punt van beginnen stond, gebeurde dit met Wil (gescheurde kruisband, red.). Dat wil je helemaal niet op dat moment. Dan overheerst het verdriet van haar. Dat was wel heel heftig.’

‘Vervolgens hoorde ik van ‘Ca, kom naar het dorp. Je doet mee.’ Je weet dat je daarvoor mee bent. Maar dat dat dan ook gebeurt? Die kans is nihil. Je moet er dan wel gewoon staan. Je bent maar met 16 man, je weet dat ze je nodig hebben. Toen ik eenmaal in dat dorp zat, was het ook klaar en ben ik er vol ingegaan.’ Nederland werd vervolgens Olympisch kampioen door in de finale Argentinië met 2-0 te verslaan. ‘Ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Het was echt supercool.’

Droom?

‘Op dit moment goud halen in Rio. Dat is natuurlijk wat ik het meest wil nu.’

Caia is niet in het bijzonder met de toekomst bezig. Maar ze heeft toch een goed beeld van wat ze wil. ‘Na het hockey zou ik heel graag naar het buitenland willen. Het lijkt me heel cool om naar Amerika te gaan. Ik ben er een paar keer geweest, het is gewoon een fijne omgeving. En om dáár dan te werken. Dat je daar niet alleen maar bent om te kijken. Ja, dan ga ik alleen.’

The American way

‘Ik hou ervan om ergens helemaal voor te gaan. Ik denk ook dat dat in de Amerikaanse mentaliteit zit. Dat heb ik nu in sport, maar ik zie dat ook wel voor me in mijn carrière. Ik denk niet dat ik later van 9 tot ik weet niet hoe laat, achter een bureautje en laptop zit… Ideaal zou zijn om een eigen bedrijf op te richten. Om iets te doen waar ik zelf echt invloed op heb. Vanuit het niets iets maken waar ik helemaal achter sta. Maar ik zou echt nog niet weten waarin of hoe en wat. Laat ik eerst maar wat ervaring opdoen.’