De 100 interlands van Xan de Waard

Xan de Waard speelde donderdagochtend in de kwartfinale van de Hockey World League in Auckland haar 100ste interland. Ze is de 55ste speelster in de historie die zich centurio mag noemen. De Waard is met haar 22 jaar op Minke Smabers-Smeets na de jongste international die deze mijlpaal bereikt. Ze debuteerde 4 jaar, 9 maanden en 20 dagen geleden voor Oranje. In 95 van haar interlands bleef De Waard ongeslagen (W82, G13). Ze kwam tot dusver tot acht doelpunten. 

Een feilloze techniek gecombineerd met een enorme vechtlust. Klein van stuk, maar wat ze mist in lengte maakt ze dubbel en dwars goed met haar tomeloze inzet. Struinend door de beeldbanken komen we De Waard geregeld liggend op de grasmat tegen, als ze met een uiterste krachtinspanning de bal alsnog probeert te toucheren of simpelweg weigert dat een tegenstander haar voorbij speelt. Blauwe ogen, schaafwonden en vastgetapete schouders: De Waard komt nagenoeg altijd gehavend uit de strijd.

Samen met de jubilaris blikken we terug op haar 100 optredens voor Oranje.

AUCKLAND – De Waard in actie tegen Nieuw-Zeeland (c) World Sport Pics

De eerste

Kaapstad, Investec Cup (vierlandentoernooi), Nederland – Australië 2-2, 4 februari 2013

‘Ik weet nog goed dat Max me belde voor de trainingsstage naar Zuid-Afrika. Het was net na mijn zeventiende verjaardag en ik zat in de klas. Of ik mee wilde. Ja, natuurlijk! In Kaapstad speelde ik mijn eerste interland. Als ik het goed heb op 4 februari 2013 tegen Australië, we speelden gelijk. Ik was vooral heel jong en blij toen. Maar ook heel gespannen. Ellen Hoog zei dat ik er vooral van moest genieten. Dat heb ik ook wel gedaan daar. Het moment erna kan ik me ook nog herinneren. Toen kregen we met alle debutanten, onder anderen Marloes Keetels en Maria Verschoor, bij wijze van ontgroening een grote clownsmond met lippenstift geschminkt op ons gezicht.’

De eerste in Nederland

Rotterdam, Hockey World League Semi Final, Nederland – Japan 1-1, 12 juni 2013

‘Dat was de HWL in Rotterdam. Dat was leuk omdat tijdens dat toernooi voor het eerst familie en vrienden kwamen kijken. Daardoor verwachtte ik ook iets meer van mezelf en dat maakte me zenuwachtiger dan normaal. Aan de wedstrijd tegen Nieuw-Zeeland (halve finale, 5-2 winst, red.) heb ik dit litteken onder mijn rechterwenkbrauw overgehouden. Ik kreeg een elleboog in mijn gezicht toen mijn tegenstander een hoge bal wilde aannemen. Ik kwam onder de bal, maar zij was veel groter dan ik. Bij Nieuw-Zeeland zijn ze sowieso allemaal wel heel groot.’

ROTTERDAM – Xan de Waard voor het eerst in actie voor het Nederlands elftal op eigen bodem (c) Word Sport Pics

De mooiste

Den Haag,Wereldkampioenschap, Nederland – Australië 2-0, 14 juni 2014

‘De allermooiste van de 100 was de WK-finale. We wonnen natuurlijk goud in die wedstrijd, maar dat hele toernooi was zo vet. Mijn eerste echt grote toernooi en dan dat volle stadion. Familie en vrienden kwamen weer kijken en ik denk dat ze toen pas echt realiseerden wat hockey in Nederland is. Sommige vrienden wisten wel dat ik altijd aan het hockeyen was, maar niet zo goed waarom eigenlijk. Toen ze in Den Haag waren snapten ze opeens waarvoor ik het deed.’

‘We liepen langs de beker het veld op waardoor we nog extra gemotiveerd werden. De wedstrijd was spannend, maar we hadden continu overwicht. Eerst scoorde Paumen uit een strafbal. Daarna gaf Ellen (Hoog, red.) vanaf links over het halve veld een backhand op mij. Ik kon alleen maar denken: oh neem alsjeblieft de bal aan! Ik zag Kim (Lammers, red.) al vrij staan in de cirkel en ik hoefde de bal alleen maar aan te nemen en aan haar te geven. Gelukkig lukte dat. Kim nam mijn bal aan schoot hem in tweede instantie erin.’

De stomste

Rio de Janeiro, Olympische Spelen, Nederland – Groot-Brittannië 3-3 (GB wint na shoot-outs), 19 augustus 2016

‘Dat kan geen ander zijn dan de olympische finale. Er is geen wedstrijd waar ik zo veel rotgevoelens aan over heb gehouden als die wedstrijd. Alhoewel het niet alleen maar stom was. Het was eigenlijk ook wel heel mooi. Sowieso vond ik de Spelen echt fantastisch. Ik heb dat heel intens meegemaakt en kan me alles van de wedstrijden tot het olympisch dorp nog herinneren. Dat we de finale verloren was heel heftig. Toen we terugkwamen in Nederland heb ik me meteen op mijn school gestort, in een poging het allemaal te vergeten. Nu draag ik altijd een ketting met de olympische ringen. Om mezelf te dwingen er wél op terug te kijken en er ook weer te herinneren hoe ontzettend ik genoten heb daar. Het was één van de mooiste ervaringen in mijn leven. We waren zó goed in de finale. Dat maakt het verlies aan de ene kant heel onterecht, maar aan de andere kant ben ik ook trots op wat we hebben neergezet.’

SCHEVENINGEN – Alyson Annan spreekt Xan de Waard toe tijdens de officiële ontvangst van de Oranje Dames na de Olympische Spelen in Rio de Janeiro (c) Willem Vernes

De eerste treffer

Den Haag, Wereldkampioenschap, Nederland – Argentinië 4-0, 12 juni 2014

‘De 1-0 tegen Argentinië in de halve finale van het WK. Die weet ik nog goed. Wedstrijden tegen Argentinië zijn altijd spannend, maar wij hadden voor dat duel het idee: dit is ons huis. Over my dead body. Het gaat gewoon niet gebeuren. Niet bij ons thuis. Met die instelling begonnen we aan dat duel en we kwamen best wel snel op voorsprong. In de tiende minuut kwam Marly (Keetels, red.) over de linkerachterlijn binnen en zij gaf voor. Lidewij Welten miste de bal en hij kwam bij mij terecht. Ik wist dat ik Barrionuevo achter me had en draaide naar mijn forehand. Zij stapte helemaal mee en toen wist ik, nu kan ik terug. Ik draaide naar mijn backhand en schoot de bal halverwege de plank in de korte hoek. Er kwam op dat moment zo veel in me los. Ik was zó blij, dat ik van gekkigheid niet meer wist wat ik moest doen. Ik voelde alle spanning die ik in mijn lijf had van het WK, uit me wegstromen. Ik wilde het zo graag goed doen. Iedereen keek. Ik stond spits, maar ik scoorde maar niet. Dat vrat aan mee. Toen maakte ik openingstreffer in de halve finale tegen Argentinië. In ons huis.’

DEN HAAG – Xan de Waard maakt haar eerste treffer voor Oranje in de halve finale van het wereldkampioenschap tegen Argentinië (c) World Sport Pics

De mooiste treffer

Rio de Janeiro, Olympische Spelen, Nederland – Duitsland 2-0, 13 augustus 2016

‘Mijn droom was altijd: op de Olympische Spelen staan, scoren, en goud winnen. In de poulewedstrijd tegen Duitsland kreeg ik de bal van Naomi (van As, red.) of Carlien (Dirkse van den Heuvel, red.) aangespeeld, dat weet ik niet meer. Ik draaide me vrij naar mijn backhand en schoot raak. In de touwen, dat zijn altijd de mooiste. Weer was ik zó blij. Ik zag later ook al die foto’s waarop ik omhoog kijk met gebalde vuistjes.

RIO DE JANEIRO – Xan de Waard scoort in het pouleduel tegen Duitsland de 1-0 (c) Koen Suyk

De bijzonderste

Den Haag, Wereldkampioenschap, juni 2014

‘In de zomer na het wereldkampioenschap overleed mijn opa. Alhoewel hij in een verzorgingstehuis lag, kwam zijn dood onverwacht voor ons. Na zijn overlijden vertelde mijn familie dat opa mijn wedstrijden op het WK gezien had op de televisie. Hij was vervuld van trots. Ik had zo graag mijn ervaringen met hem willen delen en met hem willen praten over het WK. Maar voor, tijdens en na het toernooi leefde ik in een soort bubbel. Ik was heel druk met school, maar eigenlijk was ik gewoon egoïstisch. Nu vreet het aan me dat ik hem in die periode niet wat vaker heb gezien. Het maakt me verdrietig dat ik hem toen niet heb opgezocht.’

DEN HAAG – Wereldkampioenen! (c) Koen Suyk

De tofste

San Miguel de Tucumán, Hockey World League Final, Nederland – Argentinië 2-2 (NL wint na shoot-outs), 13 december 2013

‘Ik speelde voor het eerst tegen Argentinië in de halve finale van de HWL. Luciana Aymar, een Argentijnse grootheid, speelde toen nog mee. Argentijnen zijn ongelooflijk fel, zowel de speelsters als dat publiek. Ze zijn constant aan het schreeuwen. Op een gegeven moment pakte ik de bal af van een speelster. Pas toen ik bij haar wegliep realiseerde ik me: oh mijn god, dat was Aymar! Ik kon het niet geloven. Zij was trouwens zo’n vedette dat ze niet eens een tackleback liep toen ze de bal kwijtraakte. We wonnen uiteindelijk op shoot-outs en daarmee kregen we het Argentijnse publiek stil. Heerlijk.’

TUCUMAN – Xan de Waard ontfutselt de bal van de Argentijnse megaster Luciana Aymar (c) Koen Suyk

De beste

Amsterdam, Europees kampioenschap, juni 2017

‘Als sporter denk je vooral aan wat er nog beter kan. Daarom kan ik niet één wedstrijd kiezen als mijn beste. Niettemin denk ik dat het Europees kampioenschap van deze zomer mijn beste toernooi was.’

AMSTERDAM – Maria Verschoor en Xan de Waard met de beker na het behalen van de Europese titel (c) Willem Vernes

De honderdste

Auckland, Hockey World League Final, Nederland – China 4-0, 23 november 2017

‘Mijn eerste wedstrijd in Oranje speelden we gelijk. Mijn vijftigste was de verloren EK-finale in Engeland twee jaar geleden. Dus ik wist één ding zeker: mijn honderdste moesten we winnen. We hadden ongelooflijk veel overwicht tijdens de wedstrijd. In de nabespreking hoorden we dat we 56 cirkelpenetraties hadden. Dan is 4-0 eigenlijk nog aan de lage kant. Maar uiteindelijk hebben we het goed gedaan. Tegen China is het altijd lastig scoren.’

‘Ik was heel eager voor een goal. We kwamen zo vaak in de cirkel dat ik het heel graag wilde. Het mocht niet zo zijn, ik scoor ook niet zo vaak. Wel heb ik van de wedstrijd genoten. Dat ik al 100 interlands heb mogen spelen maakt me supertrots en ik kan mijn geluk niet op.’

AUCKLAND – Xan de Waard ontvangt na afloop van het duel Nederland – China (4-0) ter ere van haar 100ste interland een bloemetje van bondscoach Alyson Annan (c) World Sport Pics