Eelco van der Meulen verschiet kruit al in eerste interland

Het Nederlands elftal is het hoogst haalbare voor een hockeyer. Slechts 866 spelers trokken ooit het shirt van Oranje aan. Voor Eelco van der Meulen (54) bleef het bij één toernooi, de Indira Ghandi Cup in Lucknow in 1989, maar hij scoorde wel drie keer in vier interlands.

Het is een vrijdagavond eind november 1988. In een huis in Den Haag gaat de telefoon over.
Trriiing. Trriiing.
Met Wouter.
Goedenavond Wouter, met Hans Jorritsma spreek je.
Goedenavond.
Is Eelco aanwezig?
Nee, hij is er op dit moment niet.
Kan je doorgeven dat hij zich meldt bij Oranje?
Ja, dat zal ik doen.
Bedankt en een fijne avond nog.
Fijne avond.
Tot ziens.
Tot ziens.

‘Ik dacht dat Wouter mij in de maling nam’, begint Eelco van der Meulen zijn verhaal nadat huis- en ploeggenoot van hdm, Wouter Tazelaar, hem op de hoogste heeft gebracht van het telefoontje van de bondscoach. ‘Ik heb Jorritsma toch maar even teruggebeld. In eerste instantie dacht Wouter dat de bondscoach voor hem belde. Dat was niet zo. Het is later nog wel goed gekomen met Wouter (Hij speelde drie interlands, red.).’

Verrassing

Van der Meulen: ‘Ik was volledig verrast door de uitnodiging, maar bleef er vrij nuchter onder. Ik mocht mee, dus laat ik er maar het beste van maken dacht ik bij mezelf. Ik ga er altijd van uit dat als je je best doet, dat er altijd iets goeds naar boven komt.’

De Oranje Heren op weg naar het Indiase Lucknow voor de Indir Ghandi Gold Cup van 1989. Eelco van der Meulen (staand achtste van links met de armen over elkaar). Foto: Eelco van der Meulen

Het telefoontje van de bondscoach naar Van der Meulen was uit noodzaak geboren. Jorritsma was op zoek naar een speler met een corner. Specialist Floris Jan Bovelander ging niet mee naar India vanwege studieverplichtingen en Patrick Faber had eerder al bedankt voor Oranje. De zoektocht van Jorritsma eindigde uiteindelijk bij Van der Meulen. De ausputzer, die volgens dagblad Trouw qua verschijning en speelwijze op de Duitse international Karsten Fischer leek, was de cornerspecialist van hdm.

Geslagen strafcorner

‘Ik had best een aardige corner. Had een hard schot’, zegt Van der Meulen, ‘en dan hebben we het over de geslagen corner. Daar heb ik mijn hele leven veel op getraind. Twee keer in de week sloeg ik per training veertig, vijftig ballen. Dan was ik een halfuur aan het hakken, zeg maar.’

Van der Meulen geeft toe dat hij met zijn specialiteit in de schaduw stond van Floris Jan Bovelander. ‘Bovelander stond op eenzame hoogte. Hij had de beste corner ter wereld. Daar kon je niet aan tippen. De snelheid, de richting, de constantheid en de techniek. In die optelsom was hij uniek.’

Indira Ghandi Gold Cup

Met een selectie van vijftien spelers vertrokken de Oranje Heren begin 1989 richting India voor de Indira Ghandi Gold Cup. Het was het eerste toernooi van Nederland na de bronzen olympische medaille van Seoul. Het team van Jorritsma kende voor het toernooi in het Indiase Lucknow vele nieuwe gezichten.

De Oranje Heren in het stadion in het Indiase Lucknow tijdens de Indira Ghandi Gold Cup in 1989. Foto: Eelco van der Meulen

Na de Spelen in Zuid-Korea hadden niet alleen Faber, maar ook Gert-Jan Schlatmann en René Klaassen bedankt. Marc Benninga herstelde van de kniekwetsuur die hij in Seoul had opgelopen en Tim Steens was niet opgeroepen. Hidde Kruize en Ronald Jansen waren vanwege werk verhinderd en naast Bovelander waren ook Taco van den Honert en Gijs Weterings druk met hun studie.

Nieuwe gezichten

Jorritsma was daarom min of meer genoodzaakt een blik nieuwe spelers open te trekken. Naast Van der Meulen herbergde de Oranje Heren voor de Indira Ghandi Gold Cup nog vijf debutanten: Reinier Siderius, Walter Drenth, Martin Middeldorp, Frank Visschers en Stephan Veen. Daarnaast maakten de gevestigde namen als onder andere Cees Jan Diepeveen, Jacques Brinkman, Frank Leistra, Marc Delissen deel uit van de selectie.

In het gloednieuwe stadion in Lucknow, met een capaciteit van 25.000 toeschouwers, streden acht landen om de eindzege. Nederland trof in de poule Pakistan, Spanje en Maleisië. In de andere groep speelden India, Kenia, Sovjet-Unie en Polen tegen elkaar.

India is een indrukwekkend land, het ademt hockey. Eelco van der Meulen over het land waar hij debuteerde als international

Van der Meulen: ‘India is een indrukwekkend land, het ademt hockey. Als hockeyer word je als een soort halfgod beschouwd. Dat was mooi om mee te maken. We reden onder escorte naar het stadion en om het veld stonden militairen. Hoewel we daar voor het hockey waren, heb ik ook rondgekeken in de stad. Ik zag veel armoede, dat was aangrijpend. Je wordt met beide benen weer op de grond gezet.’

De Oranje Heren openden hun toernooi tegen Maleisië. Het werd een wedstrijd voor Van der Meulen om nooit meer te vergeten. Hij schaarde zich bij een prachtig rijtje met onder andere de illustere namen als Paul Litjens, Floris Jan Bovelander, Ties Kruize en Taeke Taekema, die ook ooit een hattrick scoorden voor Oranje. Maar Van der Meulen deed iets wat dit viertal niet lukte: debuteren met een onvervalste hattrick.

Krantenknipsel uit Algemeen Dagblad met scoreverloop van het duel tussen Nederland en Maleisië tijdens de Indira Ghandi Gold Cup in Lucknow met drie treffers van debutant Eelco van der Meulen.

Ruime zege op Maleisië

Tussen de tiende en dertigste minuut sloeg Van der Meulen succesvol toe vanaf de kop van de cirkel. Na rust liepen de Oranje Heren uit naar 5-0 via een rake strafbal van Marc Delissen en een doelpunt van Erik Parlevliet. In de slotminuut scoorde Maleisië uit een strafbal tegen.

‘Ik ben redelijk nuchter, dus ik had weinig last van zenuwen en ik kon mezelf goed focussen. Het is wel iets unieks om als debutant drie keer te scoren. Dat record staat scherp, een mooie uitdaging voor anderen’, zegt Van der Meulen met trots.

Niet trefzeker meer

Het Algemeen Dagblad meldde dat Van der Meulen hiermee zijn kandidatuur stelde voor de titel als topscorer van het toernooi. Die prijs ging echter aan hem voorbij. Na zijn explosie tegen Maleisië scoorde Van der Meulen niet meer. In de pouleduels tegen Spanje (1-1) en Pakistan (2-1) werd hij voortijdig naar de kant gehaald. ‘Toen was er nog geen interchange, dus als je werd gewisseld kon je gaan douchen’, zegt Van der Meulen. Hij speelde in de halve finales tegen Kenia (4-1) de gehele wedstrijd, maar kwam in de finale tegen Pakistan niet in actie. Oranje verloor dat duel met 2-1.

Over zijn enige toernooi met het grote Oranje, zegt hij: ‘In de eerste wedstrijd was ik de man. Daarna heb ik niet echt een deuk in een pakje boter geslagen. Ik had mijn kruit verschoten. Geen idee hoe dat kwam. Soms lukt het ook even niet, dat kan gebeuren. Ik had ook een beetje last van mijn schouder.’

Schouderkwetsuur

Die schouder zorgde er twee jaar later voor dat Van der Meulen moest stoppen met hockeyen. ‘Ik was ooit in Rotterdam vol op mijn schouder gevallen. Daar lag een dunne mat met daaronder een betonnen vloer. Ik ben twee keer geopereerd en op een gegeven moment gaf de orthopeed mij het advies te stoppen met contactsport.’

Bij Oranje was de teller voor Van der Meulen bij vier interlands gestopt. ‘Ik werd niet meer geselecteerd. Dat is jammer, maar it’s all in the game. Ik vind het mooi dat ik het heb meegemaakt. Oranje is niet voor veel mensen weggelegd. Het Nederlands elftal was nooit een einddoel. Ik was niet zo met einddoelen bezig. Ik hield mezelf bezig met het nu. Ik was geen carrièretijger, maar een momentengrijper.’

Dat moment heeft Van der Meulen bij zijn debuut zeker gegrepen.

Eelco van der Meulen (54) is sales manager bij AncoferWaldram Steelplates.