Floris van der Linden: ‘Ik leef mijn droom’

Floris van der Linden is de volgende in de rubriek ‘Zonder bal en stick’, waarin de Oranje Heren en Dames openlijk vertellen over hun leven buiten de lijnen. Floris viel vlak voor het EK in Londen af, maar zit nu weer bij de selectie op weg naar Rio. Wie schuilt er achter deze immer vrolijke verdediger van HGC en het Nederlands Team? Floris vertelt...

Het EK zonder Floris

‘We hebben één doel en dat is goud in Rio. Ik denk dat we een goede stap in die richting hebben gezet. De ervaring van het winnen (van het EK in Londen) hebben we nu op zak. Ja, ik zeg bewust ‘we’. Dat ik er niet bij was in Londen, is absoluut jammer. Maar het heeft me op scherp gezet. En in Rio sta ik er!’

België

‘Ik ben geboren in Amerika, in Montgomery, een klein plaatsje naast Philadelphia. Na drie en een half jaar daar, heb ik een half jaar in Amsterdam gewoond en ben vervolgens in België opgegroeid. Ik heb alle Belgische jeugdselecties doorlopen. Ik heb tegen alle Oranjejongens gespeeld in de jeugd!

Ik wist toen al dat ik naar Nederland wilde om er te studeren en uiteindelijk ook te gaan wonen. Ik vind België een topland, met een leuke cultuur en mensen. Als kind paste ik me vrij makkelijk aan. Ik heb er geleerd wat bescheidener te zijn. En op school krijg je meer discipline mee. Nederlanders zijn uitgesprokener. Die zeggen waar het op staat. Ik weet niet wat beter is, maar anders is het zeker.

Op een bepaald moment heb ik bij het consulaat gestaan voor een Belgisch paspoort, omdat ik geselecteerd was voor het Belgisch elftal. Maar dat kon alleen als ik mijn Nederlandse nationaliteit zou opgeven. In een impuls heb ik dat toen niet gedaan.’

Werk en studie

‘Na een technische studie in Delft doe ik nu mijn master in business administration en financial management. Ik vind het leuk om me tussen de trainingen en alle hockeymomenten door te blijven ontwikkelen. Ik heb vorig jaar samen met een goede vriend van me, Jan-Willem Buissant, een bedrijfje opgericht; verhuur van leegstaande Amsterdamse appartementen aan toeristen. Maar het werd toch wel erg veel, dus hij gaat er alleen mee verder. Mijn eerste prioriteit is hockey, daarna studie.’

Positief

‘Ik hou van boeken lezen: leiderschapsboeken of zelfstudieboeken waarin je op zoek kunt naar jezelf. Ik vind dat je positief in het leven moet staan. Dat ik dankbaar mag zijn voor alles wat ik heb. Ik denk dat wij (als Oranjespelers) ons in een positie bevinden waar we erg dankbaar voor mogen zijn.

Ik probeer altijd met zoveel mogelijk energie en passie mijn ding te doen. Ik weet niet zeker of het me lukt om die boodschap over te brengen, maar het tegenovergestelde zal me niet gebeuren. Ik heb een aversie tegen negativiteit. Dat gaat jeuken.

Mensen om je heen bepalen wie je bent. Ik zorg dat ik mensen om me heen verzamel die ook positief in het leven staan en ook met volle kracht en inspiratie alles goed willen doen. Ik heb close vrienden en mijn familie staat heel dicht bij me. Ik heb geen vriendin. Daar heb ik nog geen tijd voor en ik ben nog niemand tegengekomen waar ik tijd aan kwijt wil zijn. Ik vind het lekker om onafhankelijk te zijn en mijn ding te doen.’

Trouw

‘Ik heb ruim vier jaar in Delft gewoond. HGC lag om de hoek. Toen ik naar Amsterdam verhuisde ben ik bij HGC gebleven. Die club heeft een speciale plek in mijn hart.

Met mijn 26 jaar ben ik de oudste van een jong team. Ondanks het kleine budget gaan we elk seizoen voor de play-offs. Terwijl je weet dat top-6 reëler is. Het is mijn rol als aanvoerder en enige international om kennis over te brengen op de jeugd en een voorbeeld te zijn.

Als ik HGC drie jaar geleden had verlaten, had ik misschien al drie keer de play-offs gehaald. Maar aan het behalen van resultaten met dit vriendenteam hecht ik veel meer waarde. Mijn tip: heb plezier in hockey. Dat is het belangrijkst. Zowel in Oranje als bij de club probeer ik alles zo positief mogelijk te benaderen en positiviteit uit te stralen.

Buiten het veld wil ik met mijn teamgenoten in contact blijven. Ik kan met iedereen goed opschieten, maar ik ben daar niet heel bewust mee bezig. Ik doe niks vanuit een gedachte dat iets moet. Ik vind het leven gewoon erg leuk en heb interesse in mijn medemens.’

Leermoment

‘De verloren finale tegen Australië op het WK in Den Haag leek op het veld een eeuwigheid te duren, maar ging achteraf heel snel. Natuurlijk was het verlies taai. Het was ook een blamage. Je kan dan wel negatief gaan doen, maar er viel niks meer te redden. Daarom kon ik dat op dat moment heel makkelijk loslaten.

Ik wil doorgaan, analyseren wat er fout is gegaan en daarvan leren. We zijn na het WK allemaal weer onze eigen weg gegaan. Achteraf gezien hadden we misschien iets meer bij elkaar moeten blijven. De les die we daar hebben geleerd is: dat gebeurt ons nooit meer.’

Trots

‘Het dragen van het Oranje-shirt maakt me trots. Het feit dat ik hier mag zijn.  Het is keihard werken en je moet er veel voor laten, maar zo zie ik het niet. Het is mijn keuze. In het begin had ik het idee dat ik dingen miste, maar nu niet meer. Pas als je niet weet waar je voor wilt gaan, dan krijg je het gevoel dat je iets mist.’

Grootste droom?

‘Die leef ik nu. Dat meen ik echt. Dit is ‘m gewoon. Toevallig vroeg een vriendin het me laatst. Zonder aarzelen antwoordde ik hetzelfde. En natuurlijk is goud in Rio een droom, dat spreekt voor zich.’