Hermkens speelde Champions Trophy en keerde terug naar de Overgangsklasse

Slechts 866 spelers trokken ooit het shirt van Oranje aan. Voor Wouter Hermkens (34) bleef het bij één toernooi, de Champions Trophy in Kuala Lumpur. Niet lang daarna speelde hij weer in de Overgangsklasse. Want hockey, dat deed hij altijd voor zijn plezier.

Vijf interlands, één goal en een onvergetelijk debuut in het machtige Bukit Jalil Stadion in Kuala Lumpur, in 2007. Strafcornerkanon Hermkens scoorde tegen Zuid-Korea zijn eenzame oranje-goal, de wedstrijd die Nederland met 6-2 zou verliezen.

Het machtige Bukit Jalil-stadion in Kuala Lumpur. Een van de mooiste hockeystadions van de wereld. Foto: KNHB/Jeroen van Bergen

Hermkens dacht zelf dat hij de wedstrijd had gewonnen

‘6-2 verloren? Nee, dan was het een andere wedstrijd. Dan scoorde ik in de poulewedstrijd tegen Maleisië, die we wonnen’, zegt Hermkens nu.

In het systeem van de FIH staat toch echt dat Hermkens de eerste goal scoorde tegen Zuid-Korea, waarna de Aziaten het laatste kwartier vijf doelpunten wisten te maken. Hermkens: ‘Dan zal dat wel kloppen. In mijn beleving hadden we die wedstrijd, waarin ik scoorde, gewonnen.’

Hij lacht: ‘Ik ben er nooit zo mee bezig. Het is ondertussen alweer zo lang geleden. Een vriend van me, die journalist is bij Omroep Brabant, is er altijd veel drukker mee dan ik. Die zou je moeten bellen. Ik heb wel alle video’s nog van dat toernooi. Ik had me laatst voorgenomen om dat eens terug te kijken.’

Verder moet je de oud-speler van Tilburg en Union niet vermoeien met zijn vijf interlands. Ja, hij is trots op zijn wedstrijden in Oranje. Hij was nerveus toen hij ze speelde en wilde geen fouten maken. Maar zijn interlandhistorie is het laatste wat hij op een verjaardag zou opbrengen. ‘Dat is toch helemaal niet belangrijk?’, vindt hij.

Wouter Hermkens in het shirt van Tilburg, hier met strafcornerkanon Roderick Weusthof.

Een bijzondere carrière voor een hockeyer dit het voor zijn plezier deed

Verdediger Wouter Hermkens is een apart verhaal in de Oranje-historie. Hij begon met hockeyen bij Civicum, in Cuijk. Daar haalde hij Jongens A1 niet. Hij ging daarom naar Nijmegen. De student die altijd voor zijn plezier hockeyde, belandde daarna bij Tilburg, waar hij Hoofdklasse hockeyde. Bij Tilburg was hij meteen een hit. Hij scoorde strafcorner na strafcorner in een team, dat met drie Argentijnen, waaronder Lucas Vila, en een sterke Nederlandse kern, de play-offs zou halen. Strafcorners slepen vond het kanon een van de mooiste elementen van het hockey.

Hermkens zat op school, op het HBO, een beetje gaar van de dag ervoor. Hij had de avond ervoor een schuimparty gehad en kon zijn concentratie niet helemaal bij de les houden. Toen werd hij net die dag gebeld door een onbekend nummer. De niet geheel fitte Hermkens verstond niet zo goed met wie hij aan het praten was, dus vroeg hij nogal hard: ‘Met WIE spreek ik?’

‘Met Roelant Oltmans.’

Of de verdediger die middag wilde meetrainen met het Nederlands elftal. Natuurlijk wilde hij dat. ‘Ik was er echt niet mee bezig, maar ik vond het heel gaaf. Het was een leuke verrassing. Het was toch een once in a lifetime opportunity. Het was vijf of zes keer trainen per week. Dat vond ik wel zwaar, want ik moest ook nog trainen met Tilburg. Ik heb een aantal weken meegedaan en toen mocht ik mee naar de Champions Trophy in Maleisië.’

De eerste wedstrijd tegen Engeland (4-0 winst) zat Hermkens nog op de tribune, maar tegen het thuisland Maleisië mocht de verdediger debuteren in het Nederlands elftal. In de achtste minuut kwam hij het veld in. De wedstrijd daarna scoorde de nummer 22 van Oranje in de 22^ste minuut zijn eerste en laatste goal ooit voor het Nederlands elftal.

Extreme hitte, extreme regen. Wouter Hermkens pikte het allemaal in Maleisie. In de stromende regen wachten Floris Evers, Wouter Jolie, Matthijs Brouwer en Quirijn Caspers op het eindsignaal. Foto: KNHB/Jeroen van Bergen

Twee dozen Pringles, dat kon Oltmans niet echt waarderen

Hermkens kan zich herinneren dat hij altijd prima contact had met bondscoach Roelant Oltmans, maar hij maakte dat toernooi wel een slippertje. Het talent liep met teamgenoot Jeroen Delmee ’s avonds door de straten van Kuala Lumpur, om even de benen te strekken. De onervaren Hermkens had honger, kocht twee dozen Pringles en liep daarmee richting het spelershotel. Toen liep hij Oltmans tegen het lijf. Die vroeg of die twee dozen voor het hele toernooi waren.

Hermkens antwoordde: ‘Nee, alleen voor vanavond.’

Oltmans was not amused. Het was een topsportles voor Hermkens, die nog niet wist dat het in Oranje er wat strikter aan toeging, dan hij gewend was bij Tilburg. Iemand die sneller doorhad wat er nodig was op topniveau, was kamergenoot Jeroen Hertzberger. Net als Hermkens nu 34 jaar oud. De Rotterdammer debuteerde ook in 2007 in Oranje.

Het verschil is dat Hertzberger in 2020 nog steeds in het Nederlands elftal speelt en 248 interlands en 118 doelpunten en twee Olympische Spelen en drie wereldkampioenschappen verder is.

Wouter Hermkens in het shirt van Tilburg.

Voormalig kamergenoot Jeroen Hertzberger speelt nog steeds in Oranje

Terwijl Hermkens nu al twee jaar geen stick heeft aangeraakt, ziet hij dat zijn toenmalige kamergenoot nog steeds actief is bij Oranje. ‘Ik vind het heel knap wat Jeroen doet. Het Nederlands elftal vergt veel van je lichaam. Veel persoonlijke tijd. Je moet je hele leven inrichten naar Oranje. Het is niet alleen de zondag en de doordeweekse trainingen, die tijd van je vergen. Je krijgt er veel voor terug, maar je moet er vooral veel voor laten. Maar zolang zijn lichaam functioneert begrijp ik dat hij het nog steeds doet.’

Hermkens weet dat hij de Champions Trophy verdedigend goed speelde, maar dat hij aanvallend misschien iets meer had moeten durven. Dat was wat schroom van de debutant. Toch was ook bondscoach Oltmans in een evaluatie positief en enthousiast, ondanks de twee dozen Pringles. Oranje speelde in Kuala Lumpur met een nieuwe lichting spelers en haalde brons, nadat Zuid-Korea in de strijd om de derde plaats nu wel werd verslagen. Naast Hermkens en Hertzberger waren Wouter Jolie, Quirijn Caspers, Rogier Hofman, Thomas Boerma en Klaas Vermeulen de talenten die ervaring konden opdoen in het snikhete en soms natte Kuala Lumpur, in het van oudsher sterkst bezette internationale hockeytoernooi.

De bronzen plak van de Champions Trophy 2007. Foto: Wouter Hermkens

Vrijdagavond wil Wouter Hermkens zijn vrienden zien

Terug in Nederland begon Oranje met de voorbereiding op de Olympische Spelen van Peking. Toen werd het Hermkens te veel. Voor zijn gevoel moest hij zijn hele leven in het teken van het hockey stellen, terwijl hij andere dingen net zo belangrijk vond. Vrienden zien, zijn studie bedrijfskunde afmaken. De kans dat hij Peking zou halen, schatte hij niet hoog in. Twaalf keer in de week trainen in zes dagen was te veel. Dus besloot hij bondscoach Roelant Oltmans te bellen om zich af te melden bij Oranje, met in zijn achterhoofd, dat hij teruggevraagd kon worden, mits hij goed zou blijven spelen bij Tilburg. ‘Ik had besloten, dat Oranje toen niet in mijn leven paste.’

Hermkens hockeyde nog twee seizoenen bij Tilburg, maar werd nooit meer voor Oranje gevraagd. Ook het hockeyen op hoofdklasseniveau had Hermkens op een gegeven moment wel gezien.

‘Ik had een minder seizoen bij Tilburg. Toen ben ik na gaan denken. Ik was verhuisd naar Nijmegen en moest elke keer een uur naar Tilburg rijden voor een training of een wedstrijd. Ik trainde vijf keer in de week. Het duurde elke keer een uur voordat ik ‘s avonds bij mijn vrienden aankwam. Ik vond het ook belangrijk om een vrijdagavond te hebben, omdat je op zaterdagavond normaal ook niets mocht doen natuurlijk, vanwege zondag. Dus toen ben ik weer Overgangsklasse gaan hockeyen bij Union. Ik heb namelijk altijd voor mijn lol gehockeyd.’

Het oranje-shirt heeft Hermkens nog thuis liggen. Hij moest nog wel even zoeken. Foto: Wouter Hermkens

Hermkens heeft waarschijnlijk geen spijt

Na drie seizoenen Overgangklasse met Union, stopte Hermkens op 26-jarige leeftijd definitief met tophockey. Hij ging in het tweede spelen. Hij wilde zich maatschappelijk ontwikkelen. Hij is nu projectmanager in de IT. ‘De een kickt op een carrière in Oranje. Die haalt daar energie uit. Die vindt dat gaaf. Ik wist dat ik andere dingen ook altijd leuk vond. Zoals ik het nu leuk vind om te tennissen, te hardlopen en mijn vrienden te zien.’

Omdat hij ooit interlands speelde, krijgt de oud-international nog altijd twee gratis kaartjes voor wedstrijden van Oranje in Nederland. Dan gaat Hermkens weleens kijken. Hij blijft een liefhebber. ‘Toen ik afhaakte bij Oranje, dacht ik dat er altijd nog een kans is dat ze me terug zouden vragen, maar dat is nooit gebeurd. Ik weet niet of ik er spijt van heb. Ik denk het niet.’

De eenzame goal van Wouter Hermkens in Oranje. De nummer 22 pushte in de 22ste minuut raak.

Lees ook andere verhalen van internationals met 1 of een paar interlands