Kelly Jonker: ‘Ik voel me bevoorrecht’

Kelly Jonker is de tweede Oranje Dame in de rubriek ‘Zonder bal en stick’, waarin de internationals openlijk vertellen over hun leven buiten de lijnen. We kennen Kelly van haar neusje voor de goal. Maar wie schuilt er achter deze slimme spits van Amsterdam en Oranje? Kelly aan het woord...

Fysiotherapie en Psychologie

‘Ik was 22 toen ik klaar was met mijn studie Fysiotherapie. Met hockey heb je zo’n vol programma dat ik niet ben gaan werken. Maar ik wilde mezelf wél blijven ontwikkelen. Daarom ben ik Psychologie aan de Open Universiteit gaan doen. Zowel in fysiotherapie als psychologie werk je met mensen; daar ligt mijn interesse. In mijn team leg ik bijvoorbeeld met iedereen makkelijk contact. Ik maak graag een praatje om te vragen hoe het met iemand gaat. Soms denken mensen wel eens dat ik ze ga analyseren. Maar dat doe ik helemaal niet. Ik ben ook helemaal niet zweverig.’

‘Op zich is het jammer dat ik nu niks doe met fysiotherapie. En ik neem een risico, want na een bepaalde tijd vervalt mijn licentie. Ik vind het heel moeilijk om me nu een baan voor te kunnen stellen. Ik zit te denken aan psychosomatiek, waarbij de combinatie tussen geest en lichaam wordt gezocht. Maar hoe alles loopt… dat zie ik tegen die tijd wel. Ik hoop op een mooie overlap met mijn hockeycarrière. Ik ben nu 25 en hockey is voor vrouwen rond hun 30ste wel zo’n beetje klaar. Dat hou ik dan maar aan.’

Studentikoos

Kelly vertelt dat ze is opgegroeid in Amstelveen. Vanuit haar ouderlijk huis is ze 2,5 jaar geleden bij haar vriend in Amsterdam ingetrokken. ‘Ik ken de omgeving onwijs goed. Uit gemak heb ik nog lang thuis gewoond. Maar voor deze periode in mijn leven vind ik Amsterdam wel leuk.’

Dan begint Kelly te lachen. ‘Het voelt ergens een beetje alsof ik student ben. Ik woon met mijn vriend samen in zijn huis; een heel klein, knus Amsterdams huisje. Ik heb de fase waarin je met vriendinnen samenwoont overgeslagen. Maar dat vind ik ook wel lekker. Het hockeyaspect is ook al onwijs sociaal. We zijn nu 3 dagen lang met 27 meiden, dat vind ik superleuk. Maar als ik thuis ben, vind ik het ook heel lekker om even mezelf terug te trekken.’

‘We zijn niet altijd samen thuis. Hij werkt overdag en met Amsterdam trainen we ook ’s avonds. Dus ook al woon je samen, dan leef je soms een beetje langs elkaar heen. Dat hoort erbij, dat heeft ieder stel.’

Geen romantische komedies

‘Zaterdag is echt ónze dag. Vaak gaan we even ergens lunchen in Amsterdam. Hij is een enorme filmfreak dus we gaan regelmatig naar de bioscoop. Niet hele bijzondere dingen, lekker relaxt. Het is genoeg om samen te zijn.’

‘Hij kiest de films uit, hij heeft er meer verstand van, dus dat laat ik graag aan hem over. Meestal zijn het arthouse films. Ik hou niet van romantische komedies of van die chick flicks. Er moet wel een goed verhaal in zitten. En actiefilms waarin geschoten wordt hoeven van mij niet zo. Mijn vriend is cameraman. Hij heeft oog voor wat mooi gefilmd is en dus leer ik veel van hem.’

Liefde voor je vak

Kelly heeft altijd veel bewondering gehad (en nog steeds) voor mensen die hun eigen plan trekken. ‘Mijn vader is tandtechnicus. Hij maakt framewerk voor kunstgebitten. Hij werkt thuis, dus af en toe kon ik meekijken. Van begin af aan bouwt hij alles op, hij doet niks met computers. Het is echt vakmanschap.’

‘Ook mijn vriend heeft een eigen bedrijfje. Ik vind het heel mooi dat mensen doen waar ze gelukkig van worden. Die instelling heb ik van huis uit meegekregen. Natuurlijk, je moet ook je geld verdienen. Maar je moet vooral  doen wat je leuk vindt. Ja, nu doe ik dat ook, zeker. Ik ben heel bevoorrecht dat ik dit allemaal mag doen.’

Into social media?

Kelly is niet echt actief op social media. En dat heeft ze geweten…  ‘Omdat ik de enige was zonder Instagram, had mijn team een campagne voor me opgezet met de hashtag: #kellymoetopinstagram. Ik heb toen gezegd: ‘Ok, als we het Olympisch ticket halen, dan ga ik erop.’ Toen we dat bereikten tijdens de HWL moest ik natuurlijk wel.’

‘Ik ben totaal niet creatief in wat ik ermee doe. Ik zet er gewoon een foto op met tekst tegen wie we spelen en klaar. Het leuke aan Instagram is dat de volgers allemaal jonge hockeymeiden zijn. Dat wist ik niet. Op deze manier ben je voor hen toegankelijker. Dat vind ik leuk, maar ik zal er geen held in worden.’

‘Ik heb niet zo’n behoefte om alles te delen. Vaak denk ik: o, mijn teamgenoot heeft er al iets op gezet dus waarom zou ik het nog doen? Misschien ben ik daar een beetje ouderwets in. Ik vind het leuk om een beetje tegendraads te zijn, lekker niet meegaan in de moderne technologie. Maar uiteindelijk ben ik toch overstag gegaan.’

Fans

Kelly vindt het geweldig om te zien dat het hockey aan het groeien is. En dat ze als speelster van Oranje zoveel fans heeft. ‘Zoals laatst op die Rabo Fandag, dan zie je hoe enthousiast kinderen worden van het team. Dat je kinderen mag inspireren alles te geven om je droom te halen, is heel mooi. Lukt het uiteindelijk niet, dan heb je het in ieder geval geprobeerd.’

‘Als topsporter besef je vaak niet dat je begonnen bent om het spelletje zelf. Toen had je nog niet het idee dat het zo’n groot deel van je leven zou gaan uitmaken. Soms moet ik even afstand nemen en kijken hoe bijzonder het is wat ik allemaal heb bereikt. Dan voel ik me echt bevoorrecht.’

Omgaan met teleurstelling

Ongeveer een jaar geleden viel Kelly af bij het Nederlands team, vlak voor de Champions Trophy. Ze was toen net begonnen aan haar studie Psychologie. Dat kwam misschien niet eens zo slecht uit.

‘Veel dingen werden me duidelijk. Je kunt heel makkelijk anderen de schuld geven en boos worden op de situatie, maar uiteindelijk heb je zelf ook iets fout gedaan en kun je zelf dingen veranderen. Dat is het enige waar je invloed op hebt.’

‘In eerste instantie ben je boos dat het gebeurt. Daarna moet je de knop omzetten; wat kan ik anders doen om te laten zien dat ik er wel bij hoor? Vervolgens ben ik beter gaan spelen en heb ik mezelf teruggevochten. Daar ben ik trots op. Het heeft me ook relaxter en bewuster gemaakt. Ik geniet zoveel meer dan misschien een paar jaar geleden.’

Meisjesdroom komt uit

Kelly is van jongs af aan een hockeyfreak. Nu speelt ze al 8 jaar in Oranje. ‘Als klein meisje heb ik hiervan gedroomd. Dat het uiteindelijk waarheid is geworden en dat ondanks dat je er heel veel voor moet opgeven en met tegenslagen te maken krijgt, je uiteindelijk toch weer met een gouden medaille om je nek staat. Dat is onwijs mooi.’

Keer op keer benadrukt Kelly dat ze haar teams – zowel Oranje als haar club Amsterdam – dankbaar is. ‘Ik ben heel blij dat ik deel uitmaak van deze groep. Met die meiden sluit je vriendschappen voor het leven. Dat geldt natuurlijk ook voor mijn team bij Amsterdam, waarin ik al 10 seizoenen speel. Dat neem je heel makkelijk voor lief, maar het is niet vanzelfsprekend.’

Grootste droom?

‘Mijn grootste droom is olympisch goud in Rio. Ik weet hoe mooi het is dat je beloond kunt worden voor het harde werken. Wij hebben het al een keer meegemaakt en dat wil je nog een keer, omdat het gewoon zo mooi is.’

Buiten het hockey?

‘Ik hoop dat ik op maatschappelijk vlak iets vind dat me net zoveel voldoening geeft als hockey nu. In welke vorm weet ik niet. Ik hoop dat ik altijd uitdagingen voor mezelf blijf vinden. Verder heel basic: getrouwd en een gezinnetje. Ja; huisje, boompje, beestje. Zeker!’