WK 2006: Met ‘beste ploeg ooit’ na salonremise Duitsers roemloos 7e

In aanloop naar het WK in India blikken we in de serie ‘WK-historie Oranje’ terug op de laatste WK’s van het Nederlands elftal. Vandaag het titeltoernooi in Mönchengladbach. Twee maanden voor het WK had Oranje de sterk bezette Champions Trophy gewonnen. In Duitsland volgde de deceptie: zevende op het WK, na een smerige salonremise van Duitsland en Zuid-Korea, die aan 0-0 genoeg hadden om de halve finale te halen.

Een Volvo 740 Turbo. Dat was de droom van verdediger Jesse Mahieu, die in een olympische auto reed, waar meerdere internationals over beschikten. Zijn ‘bedrijfswagen’, bestickerd met vijf ringen, haalde het voor de excentrieke Mahieu niet bij het Zweedse staal. Daarom zat hij in de tijd dat hij vrij was, online op Marktplaats. Speuren naar die ene perfecte occasion.

Het Nederlands elftal begon het WK in Duitsland stroef met een 3-2 nederlaag tegen Zuid-Koreda, maar ging steeds beter spelen. Toen de laatste poulewedstrijd met 6-1 van India werd gewonnen, waren de halve finales een kwestie van tijd. Alleen Duitsland en Zuid-Korea speelden nog tegen elkaar in de poule. Bij winst van een van beide ploegen, zou Oranje de halve finale spelen.

Eby Kessing in actie tijdens het wereldkampioenschap 2007 in Duitsland. Hier in duel met de sterke spits Christopher Zeller. Foto: KNHB

In zijn hamstring gestoken met een mes

‘Die Duitsers zullen wel van Zuid-Korea winnen. Dat dachten we. Ik ging ervan uit dat we zeker een medaille gingen halen en in ieder geval een winstpremie zouden krijgen. Dus kon ik iets gaafs kopen. Na de zege op India had ik na uren zoeken er eentje op Marktplaats gevonden. Ik heb gebeld en gezegd dat ik na afloop van het WK de auto op zou komen halen. Het was precies die klassieke Volvo 740 Turbo, mijn droomauto.’

Jesse Mahieu als coach van Pinoké. Foto: Willem Vernes

Misschien was het ook wel een cadeau voor zichzelf, omdat de aanvoerder van Amsterdam eerder dat jaar – nadat straatschoffies in de Rivierenbuurt zijn scooter hadden omgegooid en hij daar wat van gezegd – in zijn hamstring was gestoken met een mes. Daardoor miste hij de Champions Trophy van Barcelona.

Dat toernooi in Barcelona was volgens oud-international Ronald Brouwer een van de beste toernooien ooit van Oranje. ‘Wij speelden iedereen van de mat. Het was een geweldige zomer, de mooiste tijd met het Nederlands elftal. Daarom was dat WK ook zo bizar.’

Timme Hoyng, Geert-Jan Derikx, Matthijs Brouwer, Karel Klaver en Rob Reckers. Foto: KNHB

Sprookjesachtige sfeer in het hotel, maar geen WK-gevoel

Mahieu kan zich het WK in Mönchengladbach, vlak over de grens bij Venlo, vooral herinneren als een toernooi met een rare sfeer. Om te beginnen maakte hij zelf niet veel speelminuten. Er waren andere spelers die zich ook druk maakten om hun eigen gebrek aan speeltijd. Toen bondscoach Roelant Oltmans naar hem toekwam, om hem te vertellen dat hij het zo fijn vond dat Mahieu niet klaagde, fronste hij toch zijn wenkbrauwen. ‘Dat kan wel zijn, maar ik ben het er nog steeds niet mee eens’, zei de centrale verdediger van Amsterdam, die bij Oranje als rechtsachter speelde. Als hij al mee mocht doen.

Niet alleen de sfeer binnen de ploeg vond Mahieu vreemd. Omdat Oranje niet in de buurt van het WK sliep, miste hij het toernooigevoel. Het Nederlands elftal sliep in het Bilderberg-hotel De Bovenste Molen. Mahieu schetst een sprookjesachtige sfeer, die weinig met het WK hockey te maken had. ‘Het was een gekke locatie. Een idyllisch hotel in Venlo, in de bossen. Aan een mooi meertje, waar eendjes zwommen en waar we heerlijke boswandelingen maakten. Waar we de hele dag konden pingpongen. Maar wat mij bij staat, is dat het toernooi ontzettend ver rijden was. Je voelde je een beetje afgesloten van het WK. De trainingen gingen we zelf met de auto, de wedstrijden met z’n allen in de bus. Voor mijn gevoel was het anderhalf uur rijden naar Mönchengladbach. (het was een half uur, red.)’

De Duitse supporters.

Een enorme deceptie, de smerigste salonremise ooit?

Na de zeperd in het begin van het toernooi tegen de Koreanen, herstelde Oranje zich in de poule tegen Zuid-Afrika (2-0), zag het een 0-2 voorsprong verdampen tegen Duitsland (2-2), werd Engeland met 4-3 verslagen en India vernederd met 6-1. Oranje had zich weer richting polepositie gehockeyd voor de halve finale, op een wedstrijd tussen Duitsland en Zuid-Korea na.

Het werd een van de grootste decepties voor Oranje. Misschien wel dé smerigste salonremise ooit, in het tophockey.

Vol goede moed was Oranje op woensdag 13 september van Venlo naar Mönchengladbach gereden, om daar op de tribunes plaats te nemen en te kijken op welke manier ze de halve finales zouden bereiken. De spelers geloofden in de goede wil van beide teams, zoals aanvallen in het dna van het Nederlandse hockey zit. Berekenend spelen is niet Hollands.

Taeke Taekema neemt de strafcorner tijdens het WK van 2006 in Duitsland. Hij werd topscorer van het WK. Foto: KNHB

Al na een paar minuten spelen, voelden de internationals dat ze naar bedrog zaten te kijken. De hele wedstrijd zou er geen strafcorner gehaald worden. Mahieu: ‘Als de Koreanen in de buurt van de Duitse cirkel kwamen, draaiden ze terug en speelden ze richting de achterlijn. In het begin denk je nog even: ze tasten af. Maar wij zaten tijdens de wedstrijd met open mond in het spelersvak. Elkaar aan te kijken, te vloeken. Dat verwacht je toch niet van een thuisland? De tribunes van het mooie stadion waren overvol, de sfeer was perfect. Dan kun je toch geen 0-0 spelen? Wij zijn gedesillusioneerd teruggekeerd in Venlo. We konden het gewoon niet geloven. Het WK was ons door de neus geboord door de Duitsers. We waren nu opeens veroordeeld voor plek vijf tot acht.’

Klaas Veering, Jesse Mahieu en Teun de Nooijer kunnen hun ogen niet geloven tijdens Duitsland – Zuid-Korea. Foto: KNHB

Opladen voor een vijfde plek lukte Oranje niet meer. Tegen Pakistan kwam het Nederlands elftal na een 0-3 achterstand tot 2-3. Daar bleef het bij. Het enige dat nog wel lukte, was de wedstrijd om plaats zeven of acht van Nieuw-Zeeland winnen. Het werd 3-0. De winnaar van de Champions Trophy – het zwaarste toernooi in het hockey met alleen maar toplanden – was zevende geworden van de wereld. Strafcornerkanon Taeke Taekema werd topscorer met van het toernooi met elf doelpunten.

Wie er wereldkampioen werd? Gastland Duitsland. In de finale wisten de hockeyers tegen Australië terug te komen van een 1-3 achterstand en met 4-3 te winnen.

En Mahieu? Die is zonder medaillebonus toch zijn afspraak maar nagekomen en heeft zijn droomauto gekocht en opgehaald. ‘Jeugdige naïviteit’, noemt hij dat nu.

De Volvo 740 Turbo. Het enige tastbare dat Mahieu overhield aan het WK 2006. Foto: Jesse Mahieu

WK 2006 Mönchengladbach, Duitsland
Nederland- Zuid-Korea 2-3
Nederland- Zuid-Afrika 2-0
Nederland-Duitsland 2-2
Nederland-Engeland 4-3
Nederland-India 6-1

Om vijfde tot achtste plaats:
Nederland-Pakistan 2-3
Nederland- Nieuw-Zeeland 3-0

Selectie Oranje: Guus Vogels (k), Geert-Jan Derikx, Karel Klaver, Sander van der Weide, Ronald Brouwer, Roderick Weusthof, Taeke Taekema, Jeroen Delmee (c), Klaas Veering (k), Teun de Nooijer, Eby Kessing, Floris Evers, Rob Reckers, Matthijs Brouwer, Jesse Mahieu, Timme Hoying, Robert van der Horst, Rogier Hofman.

Lees ook:

• De wereldtitel in 1998, dankzij verboden sleepsessies in de ochtend
• WK-brons 2002: de ‘geweldige slijtageslag’ van Kuala Lumpur