De ontlading na de vierde en beslissende shoot-out van Houten in de finale van de Silver Cup was gigantisch. Begrijpelijk. Bijna de hele wedstrijd was de ploeg aan de winnende hand. Een van spanning doordrenkt laatste kwart, waarin tegenstander Eindhoven terugkwam tot 4-4, leidde desondanks tot een shoot-outserie. ‘Een beetje hectiek hoort bij zo’n bekerfinale.’
Vlak na het ontvangen van de gigantische beker kreeg Houten-aanvoerder Laurens Nievelstein de grote glimlach niet van zijn gezicht. Daar had hij dan ook alle reden toe. De cup was binnen en Nievelstein was bovendien belangrijk geweest voor zijn team met onder meer een veldgoal, een rake shoot-out en een strafbal.
Toch realiseerde de spits dat zijn ploeg met de schrik vrijgekomen was. ‘Het was zo spannend. Het laatste kwart zijn we ingegaan met de gedachte: als we verdedigend goed staan en weinig balverlies leiden, dan moeten we ‘m over de streep trekken. Dat het nog zo hectisch werd [Eindhoven trok eerst een 3-1 voorsprong recht en maakte in de slotminuut 4-4], hadden we eigenlijk niet verwacht. Maar een beetje hectiek hoort ook bij een bekerfinale.’
‘Gelukkig viel het uiteindelijk toch de goede kant op voor ons’, vervolgde hij. ‘Terecht, denk ik. Ik vond ons de hele wedstrijd beter, op de corners na. Daarin waren zij dodelijk effectief.’
Onbeschrijfelijk
Zo effectief als Eindhoven met de strafcorners was, bleek Houten in de shoot-outserie. Alle vier de pogingen gingen erin, waar Eindhoven twee shoot-outs gestopt zag door keeper Roemer Moerdijk.
Dat Houten zo overtuigde in de serie, verbaasde Nievelstein niet: ‘Shoot-outs zijn altijd spannend, maar we hebben er lang genoeg op getraind. Het was natuurlijk wel een klap om op het eind de 4-4 om de oren te krijgen. Maar daardoor wilden we ons niet gek laten maken. We wilden Eindhoven vooral echt pakken en het duel nu wél over de streep trekken.’
Dat lukte en dus konden in Houten de vlaggen uit. Nievelstein: ‘Het is de eerste grote prijs in de historie van onze land. We waren elk jaar wel iets verder gekomen in de bekercompetitie, maar nog nooit zover als nu. Om dan te winnen met zoveel publiek van Houten, dat eigenlijk de hele bekercompetitie met ons meegereisd is, geeft zo’n fantastisch gevoel. Onbeschrijfelijk.’
Bijna allemaal eigen kweek
Voor het Houtense vaandelteam stond de finaledatum al lange tijd rood omcirkeld. ‘Toen we dit bekerseizoen begonnen, zei onze coach eigenlijk meteen: zet 4 juni maar in jullie agenda. Dat was de oorspronkelijke datum van de finale. Vanaf het eerste moment leefde het dus al bij ons. Dat de finaledatum uiteindelijk 19 juni werd, maakte natuurlijk niet uit. Het ging om onze intentie: van begin af aan streden we serieus voor het behalen van de bekerfinale. Het was voor ons niet iets wat we er een beetje bij deden’, blikte Nievelstein terug.
Dat het uiteindelijk ook lukte om de finale te halen en te winnen, ligt volgens Nievelstein ook aan iets anders. ‘Op één speler na bestaat het team uit allemaal jongens afkomstig uit de jeugd van Houten. Vrienden van vroeger die nu overal in Nederland studeren, maar wel de tijd nemen om met elkaar op Houten te hockeyen en dan ook nog leuke prestaties leveren. Ik denk dat dat ons tot een sterk en hecht team maakt dat veerkracht kan tonen op een dag als vandaag.’
Dat dit vriendenteam geschiedenis heeft geschreven, zullen ze ongetwijfeld weten in Houten. Ook Nievelstein twijfelde daar niet aan: ‘We gaan met alle supporters naar de club om daar een groot feest te vieren en te genieten van deze prachtige overwinning. Reken daar maar op.’
1 Reactie
René Winteraeken
Prima Houten! Proficiat!