Nieuwe club Mosa Verde: Maastrichtse studenten staan op eigen benen

Ze bestaan al meer dan twintig jaar. Maar komend seizoen staat de Maestrichtse Studenten Hockey Club, onder een nieuwe naam op eigen benen. Als Mosa Verde willen ze een blijvertje worden in de hockeywereld. ‘Op Google moet je even scrollen voordat je ziet dat er een hockeyclub is die zo heet.’

Eigenlijk zou Mosa Verde afgelopen zondag al zijn opwachting maken in de competitie. Maar daar zijn in het Matchcenter van de KNHB twee rode strepen door gezet. Daardoor reist Heren 2 niet af naar Den Bosch Heren 11. En gaat ook de thuiswedstrijd – wat dus de eerste zou zijn in de clubhistorie – van Dames 2 tegen HCAS Dames 3 niet door. 

‘Eigenlijk begint de competitie een week te vroeg voor ons’, lacht Geoffrey Walpot. Hij is de secretaris van Mosa Verde, dat 150 leden telt. ‘Vorige week was de introductieweek hier. We zijn nog volop bezig met de try-outs, het samenstellen van de teams. Daardoor hadden we nog geen idee wie er precies in ons Heren 2 of Dames 3 zouden zitten. Er melden zich nog dagelijks spelers aan, dat loopt nog wel door tot eind deze maand. Aan het eind van komende week willen we de indeling rond hebben. Op 8 september staan onze teams op het veld. Beloofd.’ 

Die dag wordt een nieuwe mijlpaal tijdens het avontuur dat Walpot en zijn bestuursgenoot iets meer dan een jaar geleden aangingen. De Maestrichtse Studenten maakten tot dat moment onderdeel uit van de ‘gewone hockeyclub’ Maastricht, waar dus ook veteranen en jeugdleden spelen.

‘We hadden ons eigen bestuur, maar maakten als studenten onderdeel uit van de club’, vertelt Dario Strikwerda, voorzitter van Mosa Verde. ‘Jarenlang ging dat goed een speelden we daar met plezier. In de succesvolste periode hadden we er acht teams rondlopen. Helaas stegen de prijzen op Maastricht, waardoor wij meer moesten betalen. Dat kregen we niet voor elkaar. Vervolgens liepen fusieplannen ook nergens op uit. Daardoor zijn we om ons heen gaan kijken. Het was een mooi moment om meer op eigen benen te staan. Met een eigen naam wilden we de indentiteit van het studentenhockey in Maastricht nog duidelijker op de kaart zetten.’

Een eigen hoekje in het clubhuis van Hockeer. Foto: Mosa Verde

Een ode aan Maastricht en z’n achterland

Ze gingen de naar KNHB met hun plan en kregen de opdracht ook een eigen naam te verzinnen. Ze kozen niet voor een saaie, voor de hand liggende afkorting als MSHC, maar voor een creatieve ingeving. ‘In ons bestuur kwam iemand met Mosa Verde’, vertelt Walpot. ‘Dat vond iedereen meteen mooi klinken. Een Latijnse naam, die past bij een club uit een stad, met een Romeinse geschiedenis. Mosa betekent ‘Maas’, iedereen snapt de link waarschijnlijk wel met de rivier die hier door de stad loopt. ‘Verde’ is groen, onze belangrijkste clubkleur. Omdat we trots zijn op de groene omgeving en de mooie heuvels die Maastricht en zijn regio rijk is. We moeten nog wel een beetje werken aan onze naamsbekendheid. Op Google moet je even scrollen voordat je ziet dat er een hockeyclub is die zo heet.’

Met gevoel voor sentiment zou je de clubnaam een ode kunnen noemen aan Maastricht en zijn achterland. Dat past ook wel bij de zoektocht die Mosa Verde achter de rug heeft. Want natuurlijk moesten ze een andere locatie vinden na hun tijd bij hun stadgenoten. Strikwerda: ’We kwamen al snel uit bij Hockeer. Een club uit Cadier en Keer, op zes minuten rijden van het station Maastricht. Heuvelop, dat wel. We hebben van de universiteit al een busje gekregen. Een bestickerde Opel die op trainings- en wedstrijddagen als gratis shuttledienst heen en weer rijdt naar het centrum. We betalen Hockeer een vast bedrag voor veldhuur en gebruiken voor de accommodatie.’ Lachend: ‘De barcommissie daar vond het ook niet erg dat er meer aanloop was.’

De nieuwe vereniging had vorig seizoen alleen nog zogeheten ‘interne teams’, die onderling in mixed zeventallen hun wedstrijden speelden. ‘Sinds dit jaar mogen we aan de competitie meedoen’, vertelt Strikwerda. ‘We hebben zes teams ingeschreven. Daarnaast hebben we nog steeds zes interne ploegen, omdat die wat laagdrempeligere vorm ook wel een succes bleek te zijn. Onze bedoeling is om over een jaar of vijf hetzelfde niveau aan te kunnen bieden als Maastricht, we willen richting de Eerste Klasse.’

Het onmisbare vervoersmiddel van Mosa Verde, hun shuttlebus. Foto: Mosa Verde

‘Alles in het Engels’

Of The First Class, zoals velen het op Mosa Verde zouden zeggen. Want de 2.0-versie van de Maastrichtse studentenclub is behoorlijk internationaal georiënteerd. De website en het Instagram-kanaal zijn in het Engels. Walpot: ‘Dat is ook de voertaal op de universiteit. Op de club proberen we dat ook te doen. Hierdoor hopen we dat meer mensen zich welkom voelen. Er lopen ook veel nationaliteiten bij ons rond. Uit Duitsland, België, Frankrijk, Spanje, Ierland en zelfs eentje uit Zuid-Afrika.’

Dan mag het bestuur – of daily management, in hun eigen vocabulaire – natuurlijk niet achterblijven, beseft Strikwerda. ‘Klopt. Onze technisch commissaris komt uit Duitsland. Zijn Nederlands is niet vlekkeloos en ons Duits is nog minder vloeiend. Daardoor zijn onze vergaderingen altijd in het Engels. Dat past helemaal bij wie we willen zijn: een internationale studentenclub, waar je op verschillende niveaus kan spelen. Nu nog zorgen dat we voor het tweede speelweekend wel iedereen hebben ingedeeld.’