De ontlading was immens aan Tilburgse zijde, nadat keepster Maddie Hinch de beslissende shoot-out van Oranje-Rood-speelster Vivienne Peters onschadelijk had gemaakt. Na vier krankzinnige dagen met drie intense onderlinge wedstrijden die alle drie in shoot-outs eindigden, was daar dan eindelijk de beslissing in de serie: Tilburg mag zich verheugen op de Hoofdklasse.
Tilburg-coach Ageeth Boomgaardt knuffelde haar speelsters, was secondenlang verzonken in een innige omhelzing met haar assistent Maartje Paumen en genoot van de felicitaties van het massaal opgekomen thuispubliek (ruim 2000 toeschouwers) voor haar ploeg. Een ploeg die opnieuw knokte voor wat het waard was, tot de bodem ging om de missie te doen slagen: promoveren naar de Hoofdklasse.
‘Ik ben zo trots op de meiden’, zegt Boomgaardt als de eerste emoties zijn verwerkt. ‘Het is superknap wat ze hebben laten zien. We stonden hier vandaag met drie A-junioren in de ploeg [Iris Dominicus, Sanne van der Meijs en Pleun Wester], die heerlijk brutaal en onbevangen speelden. En dat tegen het gerenommeerde Oranje-Rood met speelsters uit Jong Oranje, Oranje, de Poolse en de Belgische nationale ploeg. Ik vind het knap dat we in drie wedstrijden zo gelijkwaardig waren aan ze.’
Andere tactiek
Boomgaardt en Paumen hadden zondagmiddag voor een andere tactiek gekozen dan in de twee voorgaande wedstrijden tegen Oranje-Rood. Dat werd al in de eerste helft duidelijk, toen de Tilburgse speelsters veel hoger op het veld stonden dan donderdag en zaterdag. Toen trokken ze zich juist ver terug. De meer aanvallende intenties leverden al snel een 1-0 voorsprong op via Cis Ypelaar.
‘Toch was het lastig om in balbezit te blijven’, reflecteert Boomgaardt serieus en kritisch. ‘We waren de bal steeds te snel kwijt. Dan kom je niet meer onder de druk uit. Uiteindelijk valt dan de 1-1, waarbij ik het vermoeden had dat Lisa [Post] de bal met de bolle kant raakte. Maar daarna bleven we kneiterhard voor elkaar knokken en voor elkaar door het vuur gaan. Daar kan ik als coach alleen maar van genieten.’
Dat laatste klinkt vanzelfsprekend, maar dat is het zeker niet. Wie erbij was zondagmiddag, zag hoeveel energie ook deze wedstrijd weer opslokte van beide ploegen. De spanning, de druk, de reacties vanuit het publiek, de fysieke vermoeidheid en de mentale stress; stuk voor stuk ingrediƫnten die ook voor een totale ineenstorting zouden kunnen zorgen.
Elastiekje
Boomgaardt. ‘We hebben de afgelopen periode elke week fysiek en mentaal meer en meer van de speelsters moeten vragen. Tijdens trainingen, tijdens wedstrijden en tijdens de momenten daartussen. Ons elastiekje rekte steeds verder uit, maar het knapte niet. Dat is mooi om te zien. Er is zoveel chemie in de groep en in de samenwerking die we met elkaar hebben. Dan is het supergaaf om promotie uiteindelijk op deze manier te realiseren.’
Op de vraag wat in deze serie met Oranje-Rood nu bepalend is geweest voor het verschil tussen winnen en verliezen, moet Boomgaardt even nadenken. Dan, na een paar seconden: ‘Hoe we in elkaar hebben geloofd en hoe we elkaar in onze kracht hebben gezet, dat heeft de doorslag gegeven. We hebben samen zoveel geleerd van tegenslagen en van dingen die we nog niet goed deden. De meiden hebben zo kneiterhard getraind. Fysiek waren we er klaar voor.’
Geen gemakkelijke route
Toch had het allemaal zoveel gemakkelijker kunnen gaan voor Tilburg, dat op de voorlaatste speeldag van de reguliere competitie de koppositie in de Promotieklasse verspeelde aan de uiteindelijke kampioen Rotterdam, na een nederlaag bij Leonidas. Het maakte de missie om te promoveren een stuk ingewikkelder en onzekerder.
‘Ik denk dat we na die wedstrijd tegen Leonidas niet goed beseft hebben dat we de gemakkelijkste route naar promotie gemist hadden’, zegt Boomgaardt. ‘Dan kom je tegen Oranje-Rood. Als je ziet hoe sterk zij de laatste fase van het seizoen speelden… toen krabden we ons toch wel even achter de oren. Maar… wij hadden veel wedstrijden gewonnen dit seizoen, terwijl zij juist een seizoen doormaakten waarin ze veel verloren. Dat gaf uiteindelijk wel vertrouwen bij ons.’
Dan, terwijl ze zich naar de rand van het veld haast om samen met haar ploeg gehuldigd te worden voor het thuispubliek, zegt ze. ‘Weet je, als je de derde wedstrijd in vier dagen speelt en je kunt nog brengen wat wij gebracht hebben… dat is zo gaaf om te zien. De meiden hebben geroken aan tophockey en hebben gemerkt hoe gaaf het is.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.