De lach op het gezicht van Roos Drost was ondanks het gelijkspel tegen hdm (1-1) niet weg te krijgen. Na ruim een jaar vol ‘kleine mijlpaaltjes’ in een loodzwaar revalidatieproces maakte de oud-international van Hurley zondagmiddag haar rentree in de Livera Hoofdklasse Dames. ‘Ik ben heel blij om weer op het veld te staan’, zei Drost. ‘Echt heel blij.’
‘Ik voel me opgelucht, mijn knie voelt goed, ik kan er weer tegenaan dit seizoen.’ Die zelfverzekerdheid liet Drost in het duel met hdm meteen zien. De voormalig speelster van Kampong en SCHC dartelde zoals vanouds weer rond op het hockeyveld. ‘Ik speel zonder rem en zonder angst. Ik vond het wel even spannend, maar het is niet dat ik geen vertrouwen meer heb in mijn knie.’
Het voelt een beetje alsof ik opnieuw mijn debuut heb gemaakt Roos Drost
Vier dagen eerder maakte Drost in het oefenduel met Amsterdam Jongens B1 haar eerste wedstrijdminuten. Ze was direct trefzeker. ‘Toen was er al ontlading, maar een competitieduel brengt toch andere spanningen met zich mee’, legt Drost uit. ‘Deze wedstrijd voelt toch specialer.’
In de eerste competitiewedstrijd van het seizoen kwam ze niet op het scorebord, al scheelde dat niet heel veel. Op het middenveld stuurde de technische aanvalster twee hdm’ers met een fraaie beweging het bos in, maar de backhand die volgde ging voorlangs. ‘Het was echt lekker geweest als die bal zat. De ultieme bekroning. Laten we die dan maar bewaren voor de volgende wedstrijd’, lacht Drost.
‘Het voelt een beetje alsof ik opnieuw mijn debuut heb gemaakt’, gaat ze verder. ‘Aan de andere kant is het ook alsof ik nooit ben weggeweest. Het team heeft me het hele jaar gesteund en ik ben afgelopen seizoen overal bij geweest.’
Ik kon niet eens meer lopen Roos Drost
Het was zondag exact 371 dagen geleden dat de 28-jarige Utrechtse de voorste kruisband van haar linkerknie scheurde. Drost was net overgekomen van SCHC en had zoveel zin in een frisse, nieuwe start bij Hurley. Al in de tweede wedstrijd van het seizoen tegen Pinoké ging het gruwelijk mis. Haar enkel bleef staan en de linkerknie klapte naar buiten. ‘Ik kon niet eens meer lopen’, blikt Drost terug. ‘Ik heb een jaar lang langs de kant gestaan omdat ik niet kon spelen. Natuurlijk was dat hartstikke klote.’
Roos Drost zet de achtervolging in bij Hester van der Veld van hdm. Foto: Orange Pictures / Frank van der Leer
Nooit eerder had Drost te maken gehad met zo’n zware blessure als deze. ‘Dat moet ik wel even afkloppen’, zegt Drost terwijl ze haastig op zoek gaat naar een stuk hout op het complex van hdm. ‘Ik hoop dat ik het nu wel gehad heb’, vervolgt ze nadat ze het houtwerk heeft gevonden.
‘Kleine mijlpaaltjes’ delen met haar volgers
Naar de buitenwacht toe klinkt Drost opvallend positief over haar horrorblessure. ‘Het heeft me enorm geholpen om er zo in te staan’, legt ze uit. ‘Het hielp niet als ik bij de pakken neer ging zitten. Natuurlijk heb ik ook weleens gescholden. Moest ik wéér naar de fysio. Daar kwam ik in het begin heel vaak om mini-oefeningen te doen. Dat was echt niet altijd leuk.’
Dit bericht bekijken op Instagram
Nieuwe kruisband: check🎈🤸🏻♀️ #operatiegeslaagd #revaliderenkunjeleren #goedbeginishethalvewerk
‘Ik merkte dat, toen het net gebeurd was, ik op zoek was naar mensen die dit ook hadden meegemaakt, gewoon om te vragen hoe zoiets dan gaat. Ik had er geen idee van. Ja, ik wist wel dat de revalidatie lang zou duren en dat ik hard moest trainen om terug te komen.’
Het was voor de speelster, die in 2014 met het Nederlands elftal wereldkampioen werd, de reden om updates te posten via haar Instagramaccount, een tip die ze meekreeg van haar fysiotherapeut.
Dit bericht bekijken op Instagram
Dit is dus echte LOOPtraining😏 #lekkerstappen #happyface #week2 #aclrecovery
Op die manier werden haar achtduizend volgers op de hoogte gehouden. ‘Ik kreeg zoveel leuke reacties op alles wat ik erop zette, ook van mensen van wie ik het niet had verwacht. Iedereen leefde mee, ik vond al die steun zo fijn. Op een gegeven moment vergat ik weleens wat te posten. Vroegen mensen wanneer ik er weer eens wat op ging zetten.’
Moeilijk om erover te praten, vond Drost het niet. ‘Ik accepteerde het, ik kon niet anders. Ik werd blij van elk klein succesje. Dat ik weer kon rennen bijvoorbeeld, daar denk je tijdens het hockeyen gewoon niet over na. Dat ik weer met bal en stick aan de slag kon en het moment dat ik weer op het veld mocht met mijn team.’
Drost nam de reacties onder haar updates dankbaar in ontvangst. ‘Het waren allemaal kleine mijlpaaltjes tijdens de revalidatie. Een jaar is natuurlijk lang, maar het is aan de andere kant ook voorbij gevlogen. Ik heb er hard voor getraind om hier weer te staan.’
Dit bericht bekijken op Instagram
Eindelijk weer het veld op!🥳🏑 #blijei #kniegroep #6maanden #aclrecovery @fysiotherapieutrechtoost
1 Reactie
llinde
Fijn dat ze weer terug is na die zware blessure. En inderdaad is plezier hebben in de sport die je doet het belangrijkste.