Einde seizoen Noor de Baat: ‘Hoorde iets klikken in mijn knie’

Noor de Baat (23) liep eind januari tijdens de halve finale van het WK hockey5s in Oman een zware knieblessure op. De aanvoerder van Oranje en middenvelder van Amsterdam hield rekening met het slechtst mogelijke scenario, maar afgelopen week was daar de eerste meevaller. De schade is beperkt gebleven tot wat los kraakbeen en een scheurtje in de meniscus. Wel is haar seizoen in één keer voorbij. ‘Ik wil er na de zomer weer staan.’ 

Het duurde even voordat De Baat aan familie, vrienden en teamgenoten kon vertellen wat de precieze schade aan haar rechterknie was. Pas vorige week woensdag, bijna drie weken nadat ze zo ongelukkig geblesseerd raakte tijdens de halve finale van het WK tegen Polen, gaf een kijkoperatie duidelijkheid over de ernst van haar blessure.

‘Ik had een paar dagen na de gewonnen WK-finale al een mri-scan, maar daarop konden ze niet goed zien waar het losse kraakbeen precies zat’, zegt De Baat. ‘Ik bleef daardoor met veel vragen zitten. Uit de kijkoperatie bleek dat het stukje kraakbeen ergens achterin mijn knie zat. Dat was zo klein dat ze het meteen hebben weggezogen. Verder was er wat schade aan de meniscus, maar het had allemaal veel erger gekund. Ik was zelf bang voor beschadiging van mijn kruisbanden, maar die bleken gelukkig nog goed en sterk.’

Noor de Baat aan de bal in het WK hockey5s-duel met Fiji. Foto: Rodrigo Jaramillo/WorldSportPics

Klikken in de knie

Even terug naar dat vervelende moment in de halve finale van het WK hockey5s, op vrijdag 26 januari in het snikhete Muscat. Oranje koestert vlak na rust een 2-1 voorsprong tegen Polen als Lana Kalse de bal vanaf eigen helft opdrijft. Vanuit haar ooghoek ziet ze hoe De Baat een sprintje trekt en aan de Poolse mandekking ontsnapt. De dieptepass van Kalse is net iets te hard gegeven, waardoor De Baat niet helemaal lekker uitkomt met haar passen. Vlak nadat haar ultieme doelpoging wordt gekeerd door de Poolse keeper, ligt De Baat op de grond met twee handen om haar rechterknie.

‘De bal kwam net wat voor me, waardoor ik me moest strekken. Mijn rechterknie bewoog eerst naar buiten en daarna weer naar binnen, zonder dat ik het merkte. Ik hoorde iets klikken in mijn knie. Zoiets had ik nog nooit eerder gehoord, dus ik wist meteen dat het foute boel was. In de dug-out werd de knie ook meteen dik. Het deed niet eens echt veel pijn, maar ik had wel een paniekmoment.’

Tranen bij Benninga

Niet alleen De Baat schrok van de impact van de blessure. Ook haar ploeggenoten waren zichtbaar van slag door de trieste aftocht van Oranje’s aanvoerder, die tot dan toe met negen doelpunten bezig was aan een ijzersterk toernooi. Toen Sosha Benninga in de 22ste minuut de bevrijdende 3-1 tegen de plank tipte, rolden de tranen over haar wangen. Niet raar, aangezien de aanvaller van Kampong – vorig seizoen nog teamgenoot van De Baat bij Amsterdam – in september 2021 zelf een zware kruisbandblessure opliep.

De Baat: ‘Behalve Sosha heeft ook Lana Kalse een verleden met een zware knieblessure. Je zag dat het moment van mijn blessure een grote impact op die meiden had. Ze zijn allebei vlak na mijn uitvallen gewisseld, om op de bank even tot rust te komen. Na afloop in de kleedkamer was iedereen van slag. Er waren flink wat emoties over het bereiken van de WK-finale, maar ook over mijn blessure. Ik vond dat best lastig voor die meiden. Ik dacht: ‘We moeten nog wel een finale spelen.’

Noor de Baat op krukken na de gewonnen finale van de WK hockey5s, met aan haar zijde ploeggenote Sosha Benninga. Rodrigo Jaramillo/WorldSportPics.

Alles voor de wereldtitel

Ondanks haar persoonlijk leed bleef De Baat zich als aanvoerder van het team inzetten. Ze bleef niet in haar eigen ellende hangen, maar wilde vanaf de zijlijn haar bijdrage blijven leveren aan een historische WK-titel. Net als bij de vier eerdere wedstrijden verzorgde Oranje’s aanvoerder voorafgaand aan de finale gewoon de videobespreking voor haar team. ‘Het kostte me eigenlijk weinig moeite om die knop om te zetten’, verklaart De Baat, die na de finale de prijs voor Beste Speelster van het toernooi kreeg overhandigd. ‘Het liep lekker met ons team, ik zat er zelf ook goed in en wilde alleen maar dat we wereldkampioen zouden worden.’

Die missie slaagde uiteindelijk glansrijk, want een dominant Oranje was in de WK-finale veel te sterk voor India: 7-2. Daarmee veroverde de ploeg van bondscoach Mark Dekker de allereerste wereldtitel in de historie. De Baat: ‘Mijn blessure heeft die gouden medaille niet verpest. Ik heb tijdens de finale in de dug-out oprecht kunnen genieten van onze eerste helft, waarin we razendsnel een 6-0 voorsprong hadden genomen. Misschien denk ik straks halverwege mijn revalidatie wel wat negatiever over het WK, maar nu overheerst voor mij het blije gevoel dat we wereldkampioen zijn geworden.’

Noor de Baat is dichtbij een doelpunt in de groepswedstrijd tegen Fiji. Foto: Rodrigo Jaramillo/WorldSportPics

Geen verwijt aan het droge veld

De Baat kreeg de voorbije weken veel vragen over haar blessure in relatie tot het nieuw type kunstgras waarop tijdens het WK in Oman werd gespeeld. De wereldhockeybond FIH werkte het WK af op een droge kunstgrasmat die niet langer besproeid hoeft te worden. Dat leverde allerlei problemen op, met veel stuiterende en omhoogschietende ballen, als gevolg van verminderde balcontrole door het droge veld.

‘Ik wijt mijn blessure niet aan het veld’, zegt De Baat resoluut. ‘Dit soort blessures ontstaan helaas ook op alle andere types kunstgras, en ook in de zaal. Ik heb me ook niet onveilig gevoeld. Het was alleen raar dat we vooraf niet goed wisten op welke schoenen we het beste konden spelen. Dat leverde in de aanloop naar het toernooi wat stress en gedoe op. Uiteindelijk bleken zaalschoenen de beste oplossing te zijn.’

Wat nu rest voor De Baat is een lange revalidatie. Hoewel ze van medische specialisten te horen kreeg dat ze mogelijk al aan het einde van het seizoen haar rentree op het veld zou kunnen maken, heeft ze zelf een dikke rode streep gezet door het seizoen 2023-2024.

‘Ik wil er na de zomer weer staan. Ik ga liever goed hersteld de voorbereiding op het nieuwe seizoen in, dan dat ik nu risico’s neem om versneld op het veld te gaan. Sinds deze week loop ik af en toe zonder krukken en ik merk in alles dat ik nog heel voorzichtig ben, ook tijdens de sessies met de fysio. Ik ben nooit eerder geblesseerd geweest en ik weet natuurlijk niet hoe mijn knie reageert. Ik wil mezelf geen enkele druk opleggen.’