Hoe twee Argentijnse internationals verzeild raakten bij Victoria

Zes jaar geleden leerden Vicky Sauze (30) en Julieta Jankunas (23) elkaar kennen bij het Argentijns nationale elftal. Sindsdien zijn ze elkaars hartsvriendinnen. Samen maakten ze afgelopen zomer de overstap naar Victoria.

Voordat de twee wereldreizigers in het clubhuis van Victoria met een glimlach op hun gezicht vertellen hoe het leven in het verre Nederland hen bevalt, komt het gesprek eerst uit op afgelopen zondag, toen verloren werd van degradatieconcurrent Oranje-Rood (1-0). Op onze telefoon laten we een foto zien die gemaakt is na het klinken van de toeter. Het is een beeld van Sauze. Verslagen zit ze in de dug-out, met haar beide armen van ongeloof op haar achterhoofd. De frustratie druipt van haar af.

Bij het zien van de foto schieten beide Argentijnen in de lach. Even vergeten ze hoe pijnlijk de nederlaag voor hen was. Hoe dichtbij degradatie nu is, minder dan een jaar na het winnen van olympisch zilver. Maar al snel betrekken hun gezichten weer.

‘Dit was teleurstellend.’
‘Maar het is niet voorbij.’
‘Eerst Amsterdam.’
‘We willen niet degraderen’, reageert Sauze, zin voor zin, in staccato Engels.

De betreffende foto van Vicky Sauze, gemaakt na de verloren confrontatie met Oranje-Rood. Foto: Willem Vernes

Riep je backhand, dan gebruikte ze haar forehand

‘In het begin praatten we soms volledig langs elkaar heen’, glimlachte aanvoerder Daphne Voormolen zondagmiddag in de gangen van het stadion van Oranje-Rood, toen het even over Sauze en Jankunas ging. ‘Vicky sprak nog wel aardig Engels, maar Juli niet. Geen woord. Riep je backhand, dan gebruikte ze haar forehand.’

Ook nu is er nog altijd een taalbarrière. Zusterlijk zitten beide internationals naast elkaar op een bank in het clubhuis, wanneer de vraag aan Jankunas luidt hoe ze in Nederland verzeild is geraakt. Meteen draait ze haar hoofd naar haar vriendin toe, smekend om hulp.

‘Sorry. Vicky is my translate’, glimlacht ze.

Haar onzekerheid blijkt al snel onnodig. Na wat overleg in het Spaans stapt ze alsnog over de drempel heen. Ook in gebrekkig Engels is ze redelijk te verstaan. ‘I have improved. In the beginning, no English speaking. Now, I am learning. I am studying.’

Julieta Jankunas heeft gescoord tijdens een potje tafelvoetbal met Vicky Sauze. Foto: Willem Vernes

In beter Engels vertelt Sauze hoe ze in Nederland terecht zijn gekomen. Hun komst naar het verre Nederland is een prachtig vriendinnenverhaal. Twee jaar geleden was het Sauze die in contact kwam met Lennard Poillot, coach van Victoria, die op dat moment met een vriendin op reis was in Argentinië. Samen dronken ze een kopje koffie. Poillot was op zoek naar een speelster die het spel kan lezen, die zelf bepaalde beslissingen in het veld kan nemen. Iemand zoals Sauze.

Sauze vertelde hem dat ze dolgraag naar Nederland wilde komen, maar dan wel pas na de Spelen. En het liefst niet in haar eentje. Ze wilde iemand meenemen. Zodoende kwam Jankunas in het beeld, aanvaller van de nationale ploeg.

Toeren langs Nederlandse steden

Sauze schetst het beeld van twee vriendinnen die in Rotterdam-Kralingen veel tijd samen doorbrengen. Samen wonen ze in een huis dichtbij de club. Samen fietsen ze vrijwel dagelijks naar de club. Samen ondernemen ze leuke dingen buiten het hockey om. Samen ontdekken ze het gekke Nederland.

‘Emsturdem. The Heek. Gowwda. Oetrejcht’, somt Sauze de steden op die ze met hun tweeën hebben bezocht.

‘We hebben veel mooie herinneringen opgedaan. Veel gelachen ook. Het is fijn dat we elkáár hebben. We zijn de enigen hier die Spaans spreken. Maar vanaf het eerste moment voelen we ons welkom op de club. Iedereen doet zijn best om ons te helpen. De coach. De staff. De meiden. De club. De mensen op de club. Allemaal laten ze ons hier thuis voelen.’

Vriendinnen Julieta Jankunas en Vicky Sauze. Foto: Willem Vernes

Eten om 10 uur ’s avonds

‘In het begin moesten ze heel erg wennen aan het leven in Nederland’, zei Voormolen zondagmiddag. ‘Het cultuurverschil tussen Argentinië en Nederland is groot. Neem alleen hoe al hoe ze de dag aanvliegen. Heel anders dan hoe wij dat doen. Wij gaan na de avondtraining naar bed. Zij niet, zij moeten dan nog gaan eten. Ook als het 10 uur ’s avonds is. Maar ze hebben het enorm naar hun zin.’

‘En niet onbelangrijk: het zijn belangrijke speelsters voor ons. Juli heeft bewezen dat ze in de cirkel mooie dingen kan doen. Ze beschikt echt over een killerbackhand. Vicky brengt op het veld veel controle, ze is een slimme hockeyster. Daarnaast laat ze ons zien wat het topsportleven in inhoudt. Wat je daarvoor moet doen en laten.’

Zondag tegen Amsterdam kan voor Victoria het doek vallen. Indien dat gebeurt, lijkt de kans klein dat de twee Argentijnen volgend seizoen terugkeren in Rotterdam. ‘We weten nog niet of we zullen blijven. Dat hangt van veel dingen af. We zullen moeten wachten’, zegt Sauze.

Dan zit het gesprek erop. Sauze en Jankunas zeggen ons vriendelijk gedag, verlaten het clubhuis en stappen op de fiets. Samen fietsen ze terug naar huis. Zoals zo vaak.