Nieuwe Bloemendaal-coach Visser na droomstart: ‘Leven in weelde’

Er worden op ’t Kopje in Bloemendaal al grapjes gemaakt over Bloemendaal Dames 1 als playoff-kandidaat. Dat het team na drie wedstrijden evenveel punten heeft als het hele vorig seizoen, had niemand verwacht.

Het staat zondag 1-2 voor Pinoké op ’t Kopje, competitieverrassing Bloemendaal wil weer stunten en jaagt vol op de gelijkmaker. Het is keihard gaan regenen en coach Jeroen Visser steekt een grote paraplu op. Zijn wissels Myrthe van Kesteren en Lilly de Nooijer kruipen onder de paraplu van hun coach, om droog te blijven, voordat ze weer het veld in rennen om te knallen. Het zegt wat over de coach van Bloemendaal.

Jeroen Visser (49) is een aimabel mens. Een mensenmens, zoals dat tegenwoordig heet, door de mond van aanvoerster Sanne Caarls. ‘Hij voelt dingen aan, grijpt in wanneer nodig. Hij kijkt niet alleen naar het hockey, maar hij snapt ons echt.’

Een paar overwinningen maken nog geen succesvol seizoen, maar afgelopen jaar wisten de Mussen onder leiding van toenmalig coach Teun de Nooijer slechts één competitiewedstrijd te winnen en zestien keer te scoren in 22 wedstrijden.

Myrthe van Kesteren (Bldaal) tijdens de competitiewedstrijd Bloemendaal-Pinoke (1-2). Foto: Koen Suyk

Bloemendaal leeft op een oranje wolk

De mannen werden afgelopen seizoen voor het eerst in negen jaar tijd weer landskampioen. En nu presteren de vrouwen, het voormalige zorgenkindje, opeens het onmogelijke. Wie je ook spreekt op Bloemendaal: niemand kan de grijns van zijn gezicht vegen. Er wordt hardop gelachen over extra tribunes bij bouwen. De sfeer kan niet beter op ’t Kopje na de overwinningen van de vrouwen op promovendi Victoria (3-1) en HGC (0-1) en het ambitieuze Kampong (2-3). Dat Pinoké zondag met 1-2 de ongelofelijke overwinningsstreak van Bloemendaal tot stilstand brengt, kan niemand verontrusten. Het was toch genieten van de heerlijke openingstreffer van de jeugdige Michelle van der Drift? Dat de Argentijnse Maria del Pilar Romang dankzij een akkefietje een hele wedstrijd aan de kant wordt gehouden, is op dit moment niet belangrijk.

Bloemendaal leeft op een oranje wolk, en de nieuwe coach Jeroen Visser is de eerste om dat te relativeren. Hij promoveerde in 2001 met Bloemendaal naar de Hoofdklasse, was lang coach bij Terriërs uit Heiloo, waar zijn kinderen spelen, en was een jaar of zeven helemaal uit het hockey. ‘Het was Bloemendaal of niets’, zegt de oefenmeester, die de goede snaar weet te raken bij de hockeysters van Bloemendaal.

Malou Nanninga tijdens Bloemendaal-Pinoke (1-2). Foto: Koen Suyk

‘Wij willen aanvallen, we willen niet alleen achter de bal blijven’

Ondanks de nederlaag zondag tegen Pinoké zit er een urgentie, een drive in het spel van de Mussen die een tijdje afwezig was. Je zou het spelvreugde kunnen noemen. Visser noemt het overtuiging. ‘Wij geven die meiden vrijheid, we laten ze hockeyen. Wij willen aanvallen, we willen niet alleen achter de bal blijven hangen’, zegt Visser na de droomstart van de competitie. ‘We hebben er ook een paar goede speelsters bij. Het spel wordt leuker als je naar voren gaat hockeyen en je links- en rechtsachter af en toe in de cirkel komen. Dat willen we, zonder het verdedigen te vergeten.’

Natuurlijk weet Visser dat van twee degradatiekandidaten en een worstelend Kampong winnen geen garantie is voor verder succes. Hij waarschuwt voor de wedstrijden tegen clubs als Amsterdam en SCHC. Dit Bloemendaal gaat zeker nog regelmatig verliezen. Maar toch, die perfecte negen uit drie is nu negen uit vier en de voorlopig derde plek: ‘Wat een weelde’, spreekt Visser zijn verbazing uit. ‘Maar de stand is niet zo belangrijk. Wij komen niet bij de eerste drie. Normaal gesproken. Als we dit niveau vasthouden blijven we in ieder geval weg bij de onderste plekken. Zo terugkeren is fantastisch. Deze club, de mensen, het draait hier echt om tophockey, familie en gezelligheid. Dit is mijn club.’