Victoria-boegbeeld Voormolen: ‘Ik kom nog geen boom voorbij’

Topscorer. Aanvoerder. Eerste uitloper. Daphne Voormolen heeft vrij veel petten op bij Victoria, dat de handhaving in de Hoofdklasse kan ruiken na de 0-1 zege op Kampong. Een bescheiden goalgetter in een bescheiden ploeg.  

‘Wie onze goal maakte? Daphne, natuurlijk’, zei Victoria-middenvelder Elin van Erk lachend terwijl ze de spelerstunnel van Kampong in liep. Er kwam nog net geen ‘duh’ achteraan, al was die bijna op z’n plaats geweest.

Voormolen is uitgegroeid tot het absolute van boegbeeld bij ‘Vic’. Nogal wiedes. Allereerst is de spits topscorer van de Rotterdamse ploeg. Acht van de zestien treffers van Victoria kwamen van haar stick. Daarmee is ze dus goed voor – schrik niet – exact vijftig procent van de doelpunten van haar team. Om dat duizelingwekkende percentage kracht bij te zetten: als Hoofdklasse-topscorer Frederique Matla dat absurde percentage zou halen bij Den Bosch, zou ze al op 31 treffers staan in plaats van de 18 die ze er nu heeft gemaakt.

Loerend op haar kans in de cirkel van Kampong. Foto: Bart Scheulderman

Een beetje gek

Maar Voormolen heeft nog meer taken in haar vrij uitgebreide pakket. Ze is aanvoerder en niet te vergeten de eerste uitloper bij de verdedigende corner. Die rol leek haar het einde van de wedstrijd te kosten, toen ze na vijftig minuten een Kampong-corner vol op haar voet kreeg. De aanvaller zat even aan de kant, verbeet de pijn en kwam later terug binnen de lijnen.

‘Stiekem moet je ook een beetje gek zijn om elke keer die corner uit te lopen’, lachte Voormolen na afloop. ‘Ja, ik had last. Maar dan kan je het beter gelijk nog een keer doen, toch? Het geeft ook een boost om er weer te staan. Kom maar. Je raakt toch alleen mij maar. Haha. Bizar spelletje eigenlijk.’

Bizar. Dat woord gebruikt Voormolen ook als de stand in de Hoofdklasse ter sprake komt. Victoria katapulteerde zichzelf dit weekend namelijk van plek elf naar acht. ‘Aan de ene kant heb ik er vertrouwen in gehad dat het nog goed zou komen.’ Met nadruk: ‘Maar het ís toch bizar dat we in januari nul punten hadden? En nu zeventien…’

In conclaaf met haar Argentijnse teamgenote Estafaia Cascallares. Foto: Bart Scheulderman

Met een lach vol ongeloof schudde ze het hoofd op de stenen tribune van Kampong. Een paar meter verderop zaten een paar teamgenoten met de staf. Ook lachend. Dollend. ‘Als we zo doorgaan, halen we misschien nog wel de play-offs.’ Iedereen proestte het uit. Geintje natuurlijk. Het woord hoogmoedswaanzin komt absoluut niet voor in het woordenboek van Victoria. En daarmee ook niet in dat van Voormolen.

'Ik heb echt totaal geen skills' Daphne Voormolen

‘Als het over het team gaat, wordt er door de buitenwereld best vaak naar mij gekeken. Voormolen dit, Voormolen dat… Maar ja, als mensen mij een beetje kennen als hockeyer, weten ze dat ik nog geen boom voorbij ga’, klonk het bloedserieus. ‘Ik heb echt totaal geen skills.’

En toch die acht goals. ‘Dankzij het team. Ik krijg de ballen zo aangespeeld dat ik kan doen waar ik wél goed in ben. Voor de goal opduiken en zo hard mogelijk slaan als ik kan. Door anderen kan ik dat laten zien.’

Voormolen is kapot na het laatste fluitsignaal en wordt besprongen door teamgenote Marise Weijschede. Foto: Bart Scheulderman

Donderdag was Voormolen ook al trefzeker tegen Bloemendaal. Ze scoorde weer een belangrijk doelpunt: de 1-1, vlak voor tijd. Een erg fraaie, met de backhand vanaf de achterlijn. ‘Dat lukt me natuurlijk nooit een tweede keer. De afgelopen dagen is al best vaak gevraagd wat ik toen dacht? Nou, eigenlijk niets. Gewoon schieten.’

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door hockey.nl (@hockeynl)

Niemand krijgt een stuiver

De doe-maar-gewoon-dan-doe-je-gek-genoeg-mentaliteit heeft Victoria hoogstwaarschijnlijk een nieuw jaar in de Hoofdklasse opgeleverd. ‘Direct gaan we er niet meer uit’, stelde Voormolen. ‘Mooi hè? We zijn het team met het minste geld, met meiden die fulltime werken. Niemand krijgt een stuiver van de club. Iedereen doet dit uit liefde voor het spelletje.’

De trots spatte van haar woorden af. ‘We spelen tegen teams met budgetten en accommodaties waar wij alleen maar van kunnen dromen. Ik vind het gaaf om te laten zien hoe het ook kan. Je hoeft niet altijd met geld te smijten om in de Hoofdklasse te spelen. Als je een mooi gebalanceerd team hebt met clubgevoel, kan je ook meedoen.’

In extase na de winnende treffer tegen Kampong. Foto: Bart Scheulderman